In een grijs verleden scoorde ik met wit vrijwel gegarandeerd een punt, maar de laatste jaren is dat zeker niet meer het geval. In ieder geval kraait er anno 2022 geen haan meer naar als ik weer eens op een remise blijf steken tegen een 2000-speler.
Misschien is het een teken van ouderdom, misschien zijn de tegenstanders sterker geworden, of spelen ze openingen die mij minder liggen. Zo kreeg ik gisteren het Russisch voorgeschoteld. Probeer er dan nog maar wat van te maken! Jaren geleden lukte me dat niet en bereikte ik geen drol in de opening. Ditmaal was ik beter voorbereid en kreeg ik zowaar wat voordeel. “Kip ik heb je!”, dacht ik, maar met de triomfantelijk uitgevoerde combinatie slachtte ik juist mijn kip met de gouden eieren. Tegenstander Jacques Hennekes was er als de kippen bij om remise te maken.
Het paste in het plaatje van een vrij desastreus schaakjaar waarin ik slechts 4½ punt uit 10 partijen scoorde, tegen spelers die ook nog allemaal op papier zwakker waren dan ik. Zeker toen we nog in de eerste klasse speelden heb ik veel te veel kansen gemist. In de tweede klasse heb ik juist moeite om kansen te creëren. Wel heb ik de laatste tijd mijn openingsrepertoire danig verbeterd, zodat ik meer kansen kan afdwingen. Hopelijk weet ik die kansen dan ook beter te benutten en zijn de resultaten volgend jaar wat meer in lijn met het niveau dat ik ambieer. Nu eerst ter leering ende vermaeck de partij van gisteren.
