BSG heeft in de laatste ronde van de KNSB-competitie met hangen en wurgen van het al gedegradeerde Schaakwoude gewonnen en is daarmee op de vierde plek geëindigd in klasse 2A.
Na een derde plek in 2023 en een tweede in 2024 was het kampioenschap het doel voor BSG toen eind september de KNSB-competitie begon. Bijna acht maanden later was het weer net zo zonnig en warm als toen, maar was er van het optimisme van toen niets meer over. Met wat geluk was het podium nog mogelijk, meer niet.
Philidor was al met 15 schaakstukken kampioen bij het ingaan van de laatste ronde. Alleen LOS kon het team uit Leeuwarden nog afstoppen, maar zij moesten nog tegen de nummer 3, Max Euwe. Als LOS zou winnen, had BSG een goede kans om derde te worden. Tegenstander was Schaakwoude, uit Damwoude, een dorp in het noordoosten van Friesland. Wellicht wonen daar inderdaad meer dammers dan schakers, want het team had al haar wedstrijden verloren en vaak nog met dikke cijfers ook, zoals de 7½-½-nederlaag tegen Apeldoorn 2 of de 7-1-nederlaag tegen Max Euwe, dat met zeven man aan de wedstrijd begon.
Een dergelijke walk-over zou het niet worden in het Denksportcentrum. Aan het derde bord kreeg Ton een aanval over zich heen van Sven Broersma. Hij besloot gauw aan de noodrem te trekken door op een herhaling van zetten aan te sturen, waarna beide teams in ieder geval van de nul af waren (en Broersma zijn tweede halfje van het seizoen te pakken had).
De andere Broersma, Henk, zette de bezoekers zelfs op voorsprong door Timon te verslaan. De teamleider was met zwart prima uit de opening gekomen, waarna de witspeler maar een pion offerde voor een halfopen g-lijn. Dat offer pakte nog veel beter uit dan hij had kunnen dromen, omdat Timon een paar zetten later door een matdreiging een vol stuk wegblunderde. Na nog wat spartelen had hij zijn zesde nul van het seizoen te slikken gekregen.
Beter nieuws kwam er van het derde bord, waar Henk zijn seizoen afsloot zoals hij het begonnen was, namelijk met een overtuigende overwinning. Tegenstander Ronald van der Veen, die al zes nullen achter zijn naam had, kwam na een vreemd dameschaakje al gauw in de problemen. Henk opende de stelling en ging dwars door het centrum.
Rein zette BSG vervolgens op voorsprong. Daar zag het lange tijd niet naar uit, omdat hij tegen Mathijs Visser lange tijd passief stond. Net op het moment dat hij zich dacht te bevrijden, blunderde hij bovendien een stuk weg. Gelukkig zag de witspeler het niet. In plaats daarvan wikkelde hij doodleuk naar een verloren pionneneindspel af. Rein nam het punt dankbaar in ontvangst.
Aan het kopbord probeerde toernooiganger Ewoud zijn 100%-score met zwart intact te houden met een gedurfd kwaliteitsoffer op f3 tegen Gert-Jan Rauw. Hoewel hij wits pionnenstructuur er niet mee versplinterde, kreeg hij er wel een centrumpion bij. In het vervolg wist hij zijn stelling te verbeteren, totdat hij een truc miste, waardoor hij met een stuk minder door het leven moest. Niet lang daarna moest hij de wapens strekken en daarmee stonden de teams weer gelijk.
Beter verging het mijzelf aan het bord ernaast. Net na de opening verraste tegenstander Bart Lemstra me met de door mij onmogelijk geachte doorbraak …d6-d5. Het bleek allemaal correct te zijn, waarna mijn stukken slecht kwamen te staan. Hij speelde daarna niet heel doortastend verder, waardoor ik binnen een paar zetten ineens veel beter stond. In de tijdnoodfase werd het nog rommelig, maar uiteindelijk kon ik met mat afronden.
Judit haalde vervolgens de matchpunten binnen door Jan Sybren Zagema volledig te overspelen. Al op de tweede zet was de zwartspeler out of book, waarna hij er een soort mislukte Stone Wall van maakte. Judit kreeg een ruimtevoordeel van hier tot Catalonië en bouwde rustig een aanval op. Zwarts tegenspel op de damevleugel werd er rustig uit gehaald, waarna Judit op de koningsvleugel de genadeklap uitdeelde.
Het slotwoord was weer aan de bezoekers. Net als Judit leek Mark zijn tegenstander op de koningsvleugel helemaal weg te drukken. In de schermutselingen in het middenspel moet er iets niet helemaal goed zijn gegaan, want uiteindelijk moest hij met een kwaliteit minder door het leven. Tot overmaat van ramp stond hij ook nog bijna mat. Hij probeerde zich nog uit de netelige situatie te redden, maar tegenstander Sipke de Hoop bleef koel en bepaalde de eindstand op 4½-3½.
Zodoende degradeerden de bezoekers zonder een matchpunt te hebben gescoord naar de derde klasse, al waren ze er nu wel dichtbij geweest. BSG moest vervolgens toezien hoe Max Euwe met 5-3 van LOS won, waardoor de Enschedeërs derde bleven en Philidor kampioen werd. Zelf wonnen de Friezen in Enschede van het tweede team van Max Euwe, waardoor ze overtuigend kampioen werden. Gefeliciteerd!
In klasse 2C werd Veenendaal kampioen, terwijl in klasse 2B Purmerend en Amsterdam Berserkers gedeeld aan kop eindigden met 17 matchpunten (ze hadden alleen tegen elkaar gelijkgespeeld). De extra promotieplaats gaat zodoende naar de Berserkers. Achterafgezien heeft promotie er voor BSG al na de tweede ronde niet meer in gezeten. Uithuilen dus en volgend seizoen mag BSG het opnieuw proberen. Wie dan de grootste concurrenten worden? Vanuit de eerste klassen degradeerden in ieder geval de teams Assen (met Ivo Maris), De Waagtoren (met Dimitri Reinderman), UVS en Spijkenisse. Makkelijk zal het niet worden om die teams voor te blijven, helemaal niet in de vorm waarin BSG nu verkeert.
Om het verslag met een positieve noot te eindigen: BSG 2 won ook en wel van Almere 2, waardoor het nog in de middenmoot in klasse 4C is geëindigd.
BSG (2159) – Schaakwoude (1994) 4½-3½
1. Ewoud de Groote (2252) – Gert Jan Rauw (2120) 0-1
2. Jesper de Groote (2197) – Bart Lemstra (2061) 1-0
3. Ton van der Heijden (2221) – Sven Broersma (2090) ½-½
4. Henk van der Poel (2226) – Ronald van der Veen (1959) 1-0
5. Rein Brouwer (2135) – Mathijs Visser (1957) 1-0
6. Judit Clopés Llahi (2162) – Jan Sybren Zagema (1906) 1-0
7. Timon Brouwer (1965) – Henk Broersma (1920) 0-1
8. Mark Grondsma (2115) – Sipke de Hoop (1938) 0-1
