Een mislukt experiment

In het begin van de zomer wilde ik testen wat de rol van Facebook was op het aantal bezoekers van de site. Ik besloot me een maand van Facebook af te sluiten en af te wachten wat er zou gebeuren. Het antwoord was teleurstellend.

Inmiddels is het alweer ruim een jaar geleden dat ik deze site aanmaakte. Vanaf het eerste moment houdt Google Analytics de bezoekersstatistieken bij. Dat is leuk, al zeggen de getallen me niet zo veel. Zijn bijvoorbeeld twintig pageviews op een dag nou veel of weinig? En zitten m’n eigen views er stiekem tussen? Sinds het Facebook-experiment heb ik via Jetpack nog een tweede bron van bezoekersstatistieken. Hoewel de pageviews van beide bronnen sterk gecorreleerd zijn, verschillen ze om de een of andere reden met ruim een factor 2. Dat snap ik ook niet zo goed. Wel geeft die goede correlatie me vertrouwen dat Google Analytics niet mijn eigen pageviews meetelt, dus durf ik het aan om de statistieken te analyseren.

Ik heb de twee maanden voor het Facebook-experiment genomen (april en mei), de maand van het experiment zelf (juni) en twee maanden erna. Het aantal pageviews wisselt sterk per weekdag. Op zondagen met een Formule 1-race en de dagen erna is er doorgaans meer verkeer dan in de overige dagen. Inderdaad is het van zondag tot en met woensdag gemiddeld drukker:

Pageviews per dag voor de maanden april t/m augustus.

De statistieken laten zien dat april en mei relatief goede maanden waren qua pageviews. Juni was al wat minder en in juli en augustus trok mijn coole site op alle dagen maar weinig bekijks. Kortom: de lezers die door het Facebook-experiment waren afgeschrikt, kwamen niet meer terug. Minder bezoekers betekent ook minder reacties. De afgelopen maanden was het qua reacties treurig gesteld. Kennelijk is het dus niet zo dat mensen die op Facebook op het artikel reageren anders op de site zelf hadden gereageerd.

Dat doet me denken aan een vraagstuk waar ik jaren geleden voor het eerst mijn tanden in zette: waarom kreeg ik op mijn eerste weblog meer reacties dan op mijn tweede? Had het met de weblogmigratie te maken? Was het reageren te moeilijk geworden? Speelde Facebook een negatieve rol? Was het de tand des tijds? Of was mijn sociale netwerk langzaam uit elkaar gevallen?

Een van de redenen dat ik overgegaan ben naar een website, is dat ik zo kon testen of de mogelijkheid om makkelijker reacties achter te laten echt voor meer reacties zou zorgen. Aanvankelijk leek het daar wel op, maar al snel bleef het aantal reacties op het oude niveau steken:

Reactie-intensiteit per maand van september 2006 t/m augustus 2017.

In mijn beginjaren als blogger (2006-2011) kreeg ik ongeveer duizend reacties per jaar, maar sinds mijn overstap naar Blogger (gele achtergrond) is het aantal reacties dat ik jaarlijks ontvang gedaald naar ongeveer honderd per jaar. In het afgelopen weblogjaar geen duidelijk verschil met eerdere jaren te zien. Misschien dat het ontbreken van die captcha-onzin voor iets meer reacties heeft gezorgd, maar veel is het niet geweest.

De tand des tijds is moeilijk te analyseren, maar Facebook-gebruik misschien wel. Van mijn trouwste reaguurders heb ik achterhaald wanneer zij met Facebook zijn begonnen. Zelf behoorde ik niet tot de early adopters, dus heb ik die tijd niet bewust meegemaakt. Ik verwachtte dat de reactie-intensiteit een optater zou krijgen op het moment dat mijn weblog met het grote Facebook moest wedijveren, maar dat lijkt in het geheel niet te zijn gebeurd:

Reactie-intensiteit 12 maanden voor tot 12 maanden na Facebookdebuut.

Ik heb het aandeel reacties als percentage van het totaal per reaguurder uitgezet tegen het moment van het Facebookdebuut. De grafiek loopt van 12 maanden voor tot 12 maanden na het Facebookdebuut. De zwarte lijn geeft het gemiddelde van de vijf reaguurders. Er is geen sterke afname te zien in de maanden na het Facebookdebuut, wat betekent dat de reactiekans van degenen die op Facebook gingen zich niet anders heeft ontwikkeld dan van degenen die dat niet deden. Facebook valt zo te zien dus als schuldige af.

De werkelijke oorzaak zal dan ook wel bij het krimpen van mijn sociale netwerk liggen, een mogelijkheid die ik vorig jaar ook al had genoemd. Vandaag de dag draait het om netwerken. Hoe meer mensen je in je netwerk hebt, hoe beter. Helaas is het maken van vrienden nou niet direct een van mijn specialiteiten. Toch is er hoop: sinds een cursusje Hoe succesvol te worden met LinkedIn is mijn social selling index bijna verdubbeld. Misschien kan ik vanuit de professionele hoek mijn netwerk vergroten. Iets om de komende tijd mee te experimenteren…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *