Eindspelles

Gisteren begon ik het nieuwe competitieseizoen met een overwinning, waarmee ik bijdroeg aan de dikke zege van het team. Helaas was mijn spel nog wel flink voor verbetering vatbaar, want er ging een boel verkeerd.

Vorige week werd ik gevraagd om in de SOS-competitie mee te spelen. Wat dat is? Eigenlijk gewoon de vroegere onderbond, de klassen onder de landelijke KNSB-competitie. Een jaar of zes geleden zijn de competities van elkaar losgeknipt en sindsdien bestaat er een volwaardige doordeweekse competitie, die de nodige sterke spelers heeft aangetrokken. De fanatiekelingen kunnen tegenwoordig namelijk in beide competities meespelen. Tevens is de Stichts-Gooise Schaakbond samengegaan met de Oostelijke Schaakbond en de Schaakbond Overijssel. Desondanks zal BSG, dat zich versterkt zag worden met Ton van der Heijden, dit seizoen alleen maar Utrechtse teams treffen. Het eerste team was Soest, dat op vrijdag de dertiende met 2-6 van de mat werd gespeeld, mede door een overwinning van mijzelf aan bord 2.

Een dag later hadden we de voorbereiding voor de eerste ronde van de KNSB-competitie, die in het verleden altijd iets van een maand voor de regionale competitie plaatsvond. Bij het doornemen van de spelers van het tweede team van Amersfoort ontstond al gauw de discussie wie wie zou moeten bestrijden. Ton zou de sterke Freddie van der Elburg bestrijden, Henk mocht zijn tanden zetten in de Siciliaan van Jasper Zwirs. Bleef over het tweede bord, waar de gevaarlijke Marcel Boel naar verwachting zou zitten. “Hij speelt 1.e4. O, dat wil ik wel,” zei ik (Ewood zou het fluisteren noemen), waarna ik wederom aan bord 2 werd geposteerd en ik wederom zwart had.

De tactiek pakte geweldig uit. Iedereen kreeg aan de hoogste borden zijn verwachte tegenstander en iedereen kwam goed te staan. Ton had de hele partij het beste van het spel en won, terwijl Henk de laatste tijd het ene na het andere positionele meesterwerkje aflevert. Zelf kwam ik ook al gauw comfortabel te staan. Het afmaken ging me minder goed af, maar doordat tegenstander Marcel Boel ook niet zijn beste dag had, leverde het me uiteindelijk toch een punt op. Een mooie start van het seizoen, net als drie seizoenen geleden, toen ik van Sjoerd van Roon won. Destijds was dat niet de opmaat voor meer. Tijd om flink op tactiek te oefenen! En een eindspelles zal ook niet misstaan… Kijk en huiver!

De partij Marcel Boel – Jesper de Groote. Klik op de afbeelding voor de partij.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *