Gisteren won BSG nipt van Zevenaar en had ik de eer om het tweede matchpunt binnen te halen. Niet met een fraaie overwinning, maar helaas slechts met een magere remise.
Bij de afsluitende maaltijd bij de Italiaan zat Ewood, die gewonnen had en in een opperbeste stemming was, Rein een beetje te dissen om zijn openingskeus. Die Caro-Kann van hem kon echt niet. Ik reageerde maar dat het Italiaans (vloeken in de kerk natuurlijk) echt een stuk saaier was, waarna ik om de een of andere reden mijn partij tegen Vincent Pelgrom mocht laten zien.
Het was een saaie partij zonder echt grote fouten, waarin de remisemarge nooit echt overschreden is. Niet slecht, een solide halfje met zwart. Of toch wel, als het tegen iemand is uit hetzelfde bouwjaar als je vader met ruim 200 elopunten minder. “Ik heb nog nooit een elopunt een partij zien winnen”, zou een schakende reïncarnatie van Johan Cruijff dan waarschijnlijk zeggen. Dat is natuurlijk ook wel weer waar.
Zo waren er nog wel meer cruijffiaanse wijsheden waar ik aan moest denken bij het analyseren van mijn partij, maar wat is bij schaken de analogie van balbezit? Ik had in ieder geval niet het gevoel dat ik de bal vaak had en zonder bal kun je niet scoren. Misschien speelden we wel zonder bal en had ik dat niet door. Een voetbalwijsheid die in het schaken ook opgaat, is dat als je niet kunt winnen, je moet zorgen dat je niet verliest. Daar slaagde ik in en dus produceerde ik een voor het publiek weinig interessante 0-0-wedstrijd.
De vraag waar ik na afloop mee bleef zitten, was hoe je van niets iets maakt. Dat is toch het kenmerk van sterke spelers, dat als het even niet loopt, ze altijd wel een trukendoos open weten te trekken. Bluffen en verwarring stichten heb ik niet zo in de vingers en daarom zal ik nooit de top bereiken. Na een fantastisch begin is de glans van mijn seizoen er echt af na weer een tegenvallend resultaat. Het verschil is toch vooral dat mijn tegenstanders eerst dotten van kansen weggaven en nu niet meer, waardoor ik al ruim 3 maanden geen officiële partij meer gewonnen heb.
Misschien is de conclusie ook dat het in sommige openingen ook wel lastig is om met zwart op winst te spelen als de tegenstander geen gekke dingen doet. Een niet nader te noemen teamgenoot, die eveneens remise had gespeeld, verzuchtte dat hij zich wellicht maar eens aan de Caro-Kann moest gaan wagen.
