Het heeft even geduurd, maar na acht maanden heb ik eindelijk weer een overwinning in de KNSB-competitie te pakken. En dan nog overtuigend en redelijk eenvoudig ook, een leuke afwisseling ten opzichte van de ronduit moeizame en stroperige partijen van de afgelopen paar jaar.
Het blijft me soms verbazen hoe ik altijd dezelfde tegenstanders lijk tegen te komen. Vorige maand mocht ik weer eens tegen Manuel Bosboom en was het resultaat hetzelfde als in mijn eerdere pogingen. Afgelopen zaterdag mocht ik opnieuw tegen een oude bekende: Arjan Wijnberg, een van de weinige spelers van De Wijker Toren waar ik al eens eerder tegen had gespeeld. Dat was alweer 16 jaar geleden, toen ik op de dag na een rondreis door heel Nederland tegen hem mocht in wat de kampioenswedstrijd zou blijken. Destijds behaalde ik een nuttige, doch niet erg overtuigende overwinning.
Afgelopen zaterdag was het resultaat hetzelfde, maar ging het toch heel wat overtuigender. Het was eigenlijk een partij van één zet, want nadat mijn tegenstander door een fout het loperpaar moest inboeten, stond hij met de rug tegen de muur, zoals aan de onderstaande partijstelling wel te zien is. Het punt kwam niet meer in gevaar en zodoende droeg ik mijn steentje bij aan de 5-3-overwinning. Een mooi gevoel om de vakantie mee in te gaan.
Hopelijk is het roer nu echt om en stromen de puntjes vanaf nu binnen!
