Vandaag is in Wijk aan Zee de 81e editie van het Tata Steel Chess Tournament begonnen, dat voor de negende keer onder deze naam wordt gehouden. Ik was een van de vele toeschouwers.
Het begint al bijna traditie te worden. Gisteren kreeg ik opeens een mailtje van FM Henk of ik mee wilde naar Wijk aan Zee. Dat wilde ik natuurlijk wel. Nadat Ton nog was opgepikt, reden we over volgens het navigatieapparaat niet-bestaande wegen naar de kustplaats toe om daar de elementen te trotseren. De eerste ronde was al aan de gang toen we even na tweeën de speelzaal binnen kwamen huppelen. Het was een drukte van jewelste, dus gingen we maar naar de analysezaal, die nu in Café de Zon in plaats van een verzorgingstehuis zat, waar het eveneens een drukte van jewelste was. Gelukkig kwam er op de derde rij nog een plaatsje vrij, dus hadden we goed zicht op de vrolijke kwebbelkous Hans Böhm, die later nog werd vergezeld door Ivan Sokolov.
Nog voordat toernooidirecteur Jeroen van den Berg dapper het woord nam, was het al duidelijk dat het commentaarduo de nodige opstartproblemen moest overwinnen. Zo bleek de meegeleverde laptop om de een of andere reden onmeunig traag te zijn, was er geen microfoon voor Ivan de Verschrikkelijke, waren de demonstratieborden verkeerd opgesteld en bleken de naambordjes te klein. Tot overmaat van ramp was er geen doos met prijsjes (bestaande uit onverkoopbare meuk die niemand wil hebben) voor de toeschouwers die goede (of juist erbarmelijke) zetten door de zaal durfden te schreeuwen.
Desondanks ging de analysesessie om half drie gewoon van start. Waar het commentaarduo de ambitie had om tot de pauze vier partijen te bespreken, waren ze tot vier uur niet verder gekomen dan de heksenketel Ding – Carlsen en Van Foreest – Anand. Daarbij viel het op dat Sokolov zo nu en dan lelijke tactische uitglijders maakte en dat Böhm met zijn 2300-rating de ballen had Sokolovs stellingsoordeel zo nu en dan in twijfel te trekken. Sokolov nam op zijn beurt Böhms taken enigszins over door zo nu en dan een schaakanekdote te vertellen. Ook hadden ze ideeën om een herhaling van de WK-match van vorig jaar, waarbij twaalf remises vielen, te voorkomen: geen increment meer! Dan zouden de tijdnoodjunks genadeloos door hun vlag gestampt worden. Dat zal ze leren! Het afschaffen van het increment zal inderdaad tot meer besliste partijen leiden als de tijdsdruk als een effectiever wapen ingezet kan worden. Iets om over na te denken derhalve. In ieder geval vloog het eerste deel van de analysesessie voorbij.
In de pauze ben ik weer naar de speelzaal gegaan, waar ik de witte tegenkwam. We zaten wat in de hal te babbelen, waar we de ene na de andere beroemdheid tegenkwamen. Eerst liep Jos langs, die op weg was naar het toilet en vanwege de tijdsdruk niet sociaal kon doen. Daarna kwam er een hele mensenmassa door de zwembaddeuren. Carlsen bleek klaar te zijn en al gauw werd hij omringd door een legertje erg jeugdige handtekeningjagers. Hij zette wat krabbeltjes in schriftjes, waarna hij zich gauw uit de voeten maakte. Tegenstander Ding mocht even later welgeteld een krabbeltje in een boek zetten.
Vervolgens kwam Jorden van Foreest aangelopen. Hij kreeg een bemoedigend schouderklopje. “Die heeft in ieder geval niet verloren”, merkte de witte op. Zou hij Anand op remise hebben gehouden? Dat zou zomaar hebben gekund. Sokolov nam het in de analyse zelfs steeds op voor Jordens stelling. Een blik op de partijenpagina wees anders uit. Hij had toch verloren en nog dik ook.
Echt een goede dag was het niet voor de Nederlanders in de A-groep, want in de andere besliste partij was Anish Giri het lijdend voorwerp. Tegen Yan Nepomniachtchi baarde hij al opzien door in de opening veel tijd uit te trekken voor slechte zetten. Uit barre armoede gooide hij er nog een stuk tegenaan zonder bij zwart veel stuk te maken. Yan met de lange achternaam had daarna weinig moeite om de scherven op te vegen, zodat hij na 26 zetjes een vol (en van tevoren nauwelijks verwacht) punt mocht bijschrijven.
In de B-groep baarde Anton Korobov opzien door de topper tegen Parham Maghsoodloo met zwart op het oog doodeenvoudig te winnen, waarna ook hij wat krabbeltjes mocht zetten. Ook oudgediende Evgeny Barejev mocht een punt bijschrijven doordat Rameshbabu Praggnanandhaa, die na een slap opgezette opening de hele partij achter de feiten aan had gehold, in het eindspel om onduidelijke redenen torenruil uit de weg ging, waarna hij gauw werd opgeknoopt. Ook laagsteratinghouder Stefan Kuipers, die de laatste jaren steeds meer hoofdhaar voor gezichtsbeharing lijkt in te wisselen, had met wit weinig in de melk te brokkelen. Het enige goede was dat het punt in Nederland bleef: Erwin l’Ami streek het punt op.
Lucas van Foreest wist nog wel remise te maken tegen Benjamin Gledura. De enige witzege in de B-groep kwam op naam van Maxim Tsjigajev, die Dinara Saduakassova (zijn de deelnemers geselecteerd op de lengte van hun achternaam?) na een niet bijster sterk gespeelde Italiaan in het middenspel van het bord schoof.
Zelf heb ik er niet veel van meegekregen. Op mijn mobiel kon ik de partijen dan wel zien (met dank aan een nieuw telefoonabonnement), maar het naspelen lukte niet echt omdat de webpagina van Chessbomb niet bepaald geoptimaliseerd was voor mobiele telefoons. Omdat de restaurants in Wijk aan Zee allemaal vol zaten, togen we naar het station van Beverwijk, waar in het restaurant van de bioscoop ook geen plaats meer was. Daarom gingen we maar naar de Italiaan in Bussum, waar we opmerkelijk weinig over het toernooi hebben gesproken. De partijen waren inmiddels afgelopen, dus kon de eerste tussenstand worden opgemaakt. Die leerde dat Anand en Nepomniachtchi in de A-groep aan kop gingen en Korobov, L’Ami, Barejev en Tsjigajev in de B-groep.
Dat is heel leuk, zul je wel denken, maar wat betekent dit voor mijn score met Tata-Steel-Manager? Daar moet ik het inderdaad ook nog over hebben. Dit jaar heb ik zes inzendingen gekregen. Hieronder zal ik de gekozen teams per deelnemer opnoemen:
Ewoud
Carlsen, Ding, Vidit, Korobov, Kovalev, Praggnanandhaa, Keymer, Lucas van Foreest
Yme
Carlsen, Mamedyarov, Duda, Shankland, Maghsoodloo, Keymer, Lucas van Foreest
Roland
Carlsen, Ding, Anand, Jorden van Foreest, Korobov, Kovalev, Keymer
Jarno
Carlsen, Giri, Duda, Rapport, Praggnanandhaa, Keymer, Lucas van Foreest, Saduakassova
Robert
Shankland, Vidit, Korobov, Maghsoodloo, Kovalev, Barejev, L’Ami, Tsjigajev, Praggnanandhaa
Kasper
Giri, Duda, Jorden van Foreest, Korobov, Maghsoodloo, Keymer, Lucas van Foreest, Pähtz, Saduakassova, Kuipers
En tot slotte heb ik naar het idee van de witte een aap ten tonele gevoerd met spelers die, net als in de gymles, als laatste werden gekozen:
Aap
Kramnik, Nepomniachtchi, Radjabov, Fedosejev, Gledura, Essipenko, Pähtz, Kuipers
Eenmaal raden wie na de eerste ronde aan kop staat…
1-2. Aap, Robert 6½
3. Roland 6
4. Ewoud 5½
5. Yme 5
6. Jarno 4
7. Kasper 3½
Het toernooi is nog lang en Giri zal niet elke ronde zo slecht als vandaag spelen. Er is dus nog niks verloren. Voor wie benieuwd is of hij het ten opzichte van een gemiddelde tegenstander goed heeft gedaan: de referentiescore is 5,83 punten per ronde.
