Hoewel hij bijna een Grand Prix-zege achter rivaal Lewis Hamilton in het kampioenschap staat, heeft Sebastian Vettel alle reden om optimistisch te zijn over de tweede seizoenshelft. Volgens de statistieken is de kans groot dat hij wereldkampioen wordt.
Resultaten uit het verleden bieden natuurlijk geen garantie voor de toekomst, maar ze geven wel interessante inzichten. Bijvoorbeeld dat de Formule 1 verrassend onvoorspelbaar is als je bedenkt dat de titelstrijd vaak tussen maar een paar rijders gaat. De rangorde wordt al gauw bepaald, dus zou je verwachten dat degene die de eerste race van het seizoen wint ook vaak kampioen wordt. Dat is echter lang niet altijd het geval, zo moest Vettel vorig jaar nog ondervinden.
Hetzelfde geldt voor degene als koploper aan de zomerstop begint. Natuurlijk is het prettig om op poleposition te staan als de tweede seizoenshelft begint, maar dat de zomerkampioen echt niet altijd de wereldtitel wint, weet Vettel ook uit eigen hand. Vorig jaar rond deze tijd stond hij nog fier aan kop, om vervolgens in iets meer dan een maand een onoverbrugbare achterstand op te lopen. Hamilton zelf verloor de titel in 2016 eveneens in de tweede seizoenshelft.
Welke resultaten zijn dan wel indicatief voor wie er kampioen gaat worden? Het blijkt dat sommige circuits door de jaren heen een veel betere afspiegeling van de eindstand geven dan andere. Vaak geven afwijkende circuits, zoals Monaco, afwijkende resultaten. Inderdaad is de winnaar van de race in het vorstendom al sinds 2012 geen kampioen meer geworden.
Als we kijken naar de periode vanaf 2001 (het jaar waarin Alonso en Räikkönen, de oudste rijders op dit moment, hun debuut maakten), dan blijkt dat in maar vijf van de zeventien jaar de uiteindelijke kampioen in Monaco won (Schumacher in 2001, Alonso in 2006, Hamilton in 2008, Button in 2009 en Vettel in 2011).
Dat is verrassend, maar het kan nog gekker. Zo heeft de winnaar van de Grand Prix van Hongarije al sinds 2004 de titel niet meer gewonnen. In deze eeuw lukte dat alleen Michael Schumacher twee keer; in 2001 haalde hij zelfs de titel op de Hungaroring binnen. Voor Hamilton is dat een weinig geruststellende statistiek.
Aan de andere kant van het spectrum bevindt zich de Grand Prix van Bahrein. Sinds de ingebruikname in 2004 heeft de winnaar van die race negen keer het kampioenschap gewonnen en maar vier keer niet. Voor Vettel is dat een geruststellende statistiek, al moet daarbij worden aangetekend dat hij de race vorig jaar ook won (en de titel dus niet).
Als we naar de eerste twaalf races van dit seizoen kijken, dan zien we dat Vettel vooral races heeft gewonnen die vaak de uiteindelijke kampioen aanwijzen. Hamilton heeft daarentegen vooral races gewonnen die vaak verrassende winnaars opleveren, zoals de volgende grafiek laat zien:
Zoals gezegd heeft Bahrein de beste voorspellende waarde (9 keer werd de winnaar kampioen, 4 keer niet, dus dat is een verhouding van 2,25:1.) Ook de door Vettel gewonnen seizoensopener in Australië heeft een behoorlijke voorspellende waarde (10-7).
Voor Hamiltons zeges ligt het minder eenvoudig. De Grand Prix van Frankrijk stond dit jaar voor het eerst in tien jaar weer op de kalender. Destijds werd er ook op een heel ander circuit gereden. Verder staat Azerbeidzjan pas sinds 2016 op de kalender, dus is de voorspellende waarde gebaseerd op slechts twee races. Alleen Spanje is een race die vaak door de uiteindelijke kampioen gewonnen werd. Duitsland (5-9) en Hongarije (2-15) blijken om de een of andere reden een ronduit slechte voorspellende waarde te hebben.
Kortom: de resultaten uit het verleden geven aan dat Vettel en niet Hamilton de grootste kanshebber op de titel is. Krijgen de statistieken gelijk, of doorbreekt Hamilton de trend? Reden genoeg om de komende maanden de races goed in de gaten te houden!
