“2012 is het jaar waarin alles anders wordt”, aldus de natuurgeneeskundige die ik al vanaf mijn jeugd geregeld zag. Ze sprak die gevleugelde woorden rond de tijd dat ik mijn eindexamen op de middelbare school deed. Het was zo rond de tijd dat Dick Advocaat in Nederland een persona non grata was vanwege zijn absurde wisselbeleid in Portugal, Michael Schumacher de ene na de andere race won en George W. Bush er alles aan deed om niet herkozen te worden.
Eind 2011 was ik die voorspelling natuurlijk al lang weer vergeten. Het leven was vreedzaam en zelfs een beetje saai. Ik kon toen niet bevroeden wat voor onheil me te wachten stond in dat bijzondere jaar 2012. Het jaar dat in het teken stond van de aflopende Maya-kalender. Het einde der tijden naderde. Desondanks ging het leven gewoon zijn gangetje. De voorspelling dat alles anders zou worden, is uiteindelijk ook niet uitgekomen. Grote politieke omslagen bleven uit, al was het voor Nederland wel prettig dat Gekke Geert tijdelijk een toontje lager moest zingen. De financiële sector had tijdens de kredietcrisis wel klappen gehad, maar ging stoïcijns op dezelfde voet verder. Pas veel later kwam ik erachter dat het, bedoeld of onbedoeld, een voorspelling voor mijn eigen leven was, dat tussen 31 december 2011 en 1 januari 2013 behoorlijk op zijn kop werd gezet. Het was alsof er een aardverschuiving had plaatsgevonden en uiteindelijk kwam ik van Amstelveen via Bussum in Hilversum terecht. Een illusie armer en een pijnlijke ervaring rijker. En het had allemaal zo mooi kunnen zijn…
Inmiddels is het alweer 2017 en dus ligt 2012 alweer vijf jaar achter ons. Het was zonder twijfel het meest intense jaar uit mijn leven, met een aantal hele mooie momenten, maar ook een heleboel afschuwelijke. De komende tijd zal ik een beeld proberen te schetsen van de belangrijkste gebeurtenissen van toen. Ik hoop dat dan misschien duidelijk wordt hoe ik de persoon geworden ben die ik nu ben. Dat was het voor nu. Binnenkort kom ik met de eerste terugblik.
