Wie de bovenstaande kop met bijbehorende datum leest, zal wel denken aan een 1-aprilgrap. Degradatiezekerheidje BSG dat de ex-koploper verslaat, dat kan toch niet waar zijn? Toch is het zo. Op zaterdag 31 maart greep BSG opnieuw de laatste strohalm aan om niet te degraderen. Hierdoor is de rode lantaarn overgedaan aan de eeuwige rivaal HSG, dat over drie weken de laatste tegenstander is van BSG in dit meesterklasseseizoen. De wedstrijd van het decennium. Zo wordt het dus alsnog een competitiejaartje om te koesteren.
Wat was het de afgelopen tijd toch mooi weer. Sinds de diploma-uitreiking heb ik bijna alleen maar gefietst met mijn lieve huisgenootjes. Dat is goed voor de conditie, goed voor de lijn en het is nog leuk ook. Het Amsterdamse Bos, de provincie Utrecht, Zandvoort, ik ben er met de fiets geweest. Ineens kwam het besef dat er nog wel meer is dan schaken op deze wereld. Het echte leven komt eraan, een leven waarin ik alleen maar lol wil maken.
Helaas duurde de mooie periode niet al te lang. Het weer sloeg om en ik werd geacht met BSG weer een competitiewedstrijd af te werken. In en tegen Utrecht, de nummer 2 in de competitie. Het zou de ronde worden waarin BSG definitief degradeerde, ondanks de mooie wederopstanding tegen het einde van het seizoen. Want Utrecht, dat vooral uit jonge IM’s bestond, zou ons toch wel afslachten? In de huidige meesterklasse is echter niets te gek, want afgezien van koploper Voerendaal kan iedereen van iedereen winnen. Dat bleek ook nu weer, want BSG steeg weer boven zichzelf uit en won knap, hoewel enigszins geflatteerd. Daarmee gingen de laatste kampioenschapsillusies van Utrecht in rook op en werd Voerendaal met nog een ronde te gaan kampioen.
Over de wedstrijd kan ik niet veel zeggen, omdat ik zelf als langste bezig was. Hoewel ik met wat tegenzin aan de partij begon, was ik al gauw weer bij m’n positieven: het werd opnieuw een positionele partij en ik had het idee redelijk met mijn getalenteerde tegenstander (Chiel van Oosterom, IM) mee te kunnen. Ondertussen was de strijd op de andere borden buitengewoon interessant. Robert Ris speelde weliswaar snel remise (waar hebben we dat eerder gezien?), ditmaal tegen Dharma Tjiam, terwijl Ton van der Heijden in een spannende stelling het punt deelde met schaaktrainer Menno Okkes. Op de overige borden vlogen de stellingen wel in brand.
Aan de hoogste borden liep dat overigens niet echt goed af: Leon Pliester verloor in de tijdnoodfase van Robin Swinkels, terwijl Alexander Berelowitsch niet verder kwam dan een remise tegen Joost Michielsen. Aan de lagere borden viel het kwartje wel de goede kant op. Zo plaatste Frans Borm, die ongetwijfeld liever een paar verdiepingen lager had meegespeeld (daar werd namelijk een bridgekampioenschap gespeeld) een sluw remiseaanbod. Zijn tegenstander, invaller Jos Nooijen, besloot echter dapper door te spelen en moest dat met een dure nul bekopen. Ook FM Henk kwam aan een bemazzeld puntje. In een Pirc kwam hij geleidelijk aan heel slecht te staan, maar in tijdnood verprutste tegenstander Jaap Houben het volledig, waarna Henk het volle pond pakte. Dat overkomt hem ook niet iedere dag.
Het middenrif van BSG was verrassend goed op dreef. Zo pakte Large zijn eerste meesterklasseoverwinning van het seizoen. Na een tijdje in een vormcrisis te hebben verkeerd, was zijn zwartpartij tegen Jelmer Jens (waar hij drie seizoenen geleden zijn andere meesterklasseoverwinning tegen had behaald) het medicijn om er weer bovenop te komen. Hij kopieerde de opzet die hij tegen LSG had gehanteerd en dat leverde hem een mooie zege op, waar hij ook erg trots op was. Het stond inmiddels al 2½-4½ en de stunt was in de maak.
Om maar meteen naar de andere Oetoe over te gaan: Lenaard kan ongetwijfeld goed pokeren. In tijdnood maakte hij het Hans Klip zo lastig, dat deze geschrokken afwikkelde naar een remise-eindspel. Opnieuw een prima resultaat, maar de klapper van de dag was afkomstig van Ewood, die de eer had om naast zijn broer en tegen Martijn Dambacher te spelen. De een-na-sterkste speler van Utrecht probeerde Ewood strategisch te overspelen door hem een geïsoleerde dubbelpion te bezorgen. Ewood speelde echter dynamisch tegen en toonde aan dat de zwarte opzet niet van risico’s ontbloot was. Hij offerde een pion om er later twee te kunnen oprapen, waarna hij het eindspel won. Een mooie scalp en tevens de beslissing van de match: het stond nu 3-6!
Als laatste was ikzelf nog over. Tegenstander Chiel van Oosterom probeerde me strategisch te overspelen door me een lelijke dubbelpion te bezorgen, maar de stelling leek gewoon remise. Een remiseaanbod werd door de IM afgeslagen en ook nadat Ewood de match had beslist, bleef hij het proberen. Terwijl de tijd langzaam opraakte, werd er steeds maar weer gemanoeuvreerd en kwam de vijftigzettenregel in zicht. Helaas tastte ik op het laatst mis en moest ik na zes uur spelen alsnog met een zure nederlaag genoegen nemen. Maar het team had gewonnen en daar draait het uiteindelijk om.
Door de nederlaag van HSG tegen Voerendaal is BSG de Hilversummers zelfs gepasseerd op de ranglijst. In theorie is alleen LSG, dat op de veilige achtste plaats staat, nog te achterhalen. In de slotronde speelt BSG tegen HSG en LSG tegen Apeldoorn, dat met 1½-8½ won van de Stukkenjagers en zich daarmee veilig heeft gespeeld. Ongelooflijk maar waar: BSG heeft nog steeds een kans om niet te degraderen. Sterker nog: de laatste drie wedstrijden heeft het team ongelooflijk goed gepresteerd. Er zijn dit jaar alweer 5 matchpunten verzameld en daarmee zijn de verwachtingen eigenlijk overtroffen. Misschien wordt BSG toch nog een vaste waarde in de meesterklasse. Wie had dat een half jaar geleden nog verwacht?
Uitslagen:
Utrecht (2351) – BSG (2313) 4-6
1. R Swinkels g (2489) – L Pliester m (2366) 1-0
2. J Michielsen m (2328) – A Berelowitsch g (2575) ½-½
3. D Tjiam m (2367) – R Ris m (2385) ½-½
4. H Klip m (2384) – Le Ootes (2196) ½-½
5. M Okkes f (2327) – T van der Heijden (2278) ½-½
6. J Jens m (2379) – La Ootes (2350) 0-1
7. M Dambacher m (2488) – E de Groote (2327) 0-1
8. C van Oosterom m (2348) – J de Groote (2140) 1-0
9. J Houben (2343) – H van der Poel f (2265) 0-1
10. J Nooijen (2053) – F Borm m (2248) 0-1
