De eerste front-row lockout van het seizoen en de naaste rivaal op een halve seconde gereden: na de kwalificatie zal het team van Mercedes de race met vertrouwen tegemoet hebben gezien. Ze kwamen bedrogen uit, want uiteindelijk stond Vettel weer op de hoogste trede van het podium met rozenwater te spuiten.
Het balletje rolde al bij de start richting Ferrari, want nadat Hamilton zich op zaterdag door Bottas had laten verrassen, liet hij zich bij het aanremmen van de eerste bocht door Vettel verrassen. De Duitser ging hem buitenom voorbij, zodat Ferrari een voet tussen de deur had. Dat bleek al snel essentieel.
Koploper Bottas was in de openingsfase namelijk niet vooruit te branden. De schuld bleek bij het team te liggen: Mercedes had namelijk met de bandendruk geknoeid, waardoor de Fin met enorm veel overstuur kampte en een heel treintje ophield.
Ferrari speelde het tactische spel vervolgens slim door Vettel vroeg binnen te halen. Hij had na zijn stop vrij baan, zodat hij flink kon pushen. Mercedes reageerde apathisch. In plaats van de trage Bottas voor de neus van Hamilton weg te halen, lieten ze hem op zijn te hard opgepompte banden rustig zeeën van tijd verliezen.
Net als in China leek alles dan toch nog op zijn pootjes terecht te komen toen Sainz als een beginneling op Stroll klapte en de safetycar uitrukte. Een bijna gratis pitstop! Mercedes profiteerde maar half van de kans door Bottas’ stop te verprutsen. Door het oponthoud kwam de Fin achter Vettel op de baan. Nog erger verging het Hamilton, die op Bottas moest wachten en ook nog een tijdstraf kreeg omdat hij Ricciardo bij het binnenrijden van de pits nogal opzichtig had opgehouden.
Die tijdstraf zou hem uiteindelijk opbreken, want in het restant van de race bleek Mercedes voor het eerst van het seizoen sneller dan Ferrari in de race, of althans, dat gold alleen voor Hamilton. Bottas verloor Vettel namelijk al snel uit het oog, zodat hij Hamilton erlangs moest laten. De Fin werd ook niet echt geholpen door zijn team, dat hem om de een of andere reden opnieuw op een setje superzachte banden had gezet, terwijl de Mercedes op het start-stopcircuit veel beter overweg konden met de zachte band.
In ieder geval ging Hamilton op jacht naar Vettel, die een handvol seconden voorsprong had. Iedere ronde knabbelde Hamilton weer iets van zijn achterstand af, totdat Vettel naar de pits ging. Hamilton reed nog heel lang door, vermoedelijk om na zijn stop gegarandeerd vrij baan te hebben, maar tijdens de race had het er alle schijn van dat hij in de slotfase op een setje superzachte banden de aanval zou wagen. Het gebeurde niet, want Hamilton kreeg opnieuw de zachte banden gemonteerd, waardoor zijn strategie er nogal inconsequent uitzag: na de safetycarfase werd zijn race immers in twee delen van ongelijke lengte geknipt:
Na zijn stop pushte Hamilton als een malle om het gat naar Vettel te dichten. Het betekende dat hij zijn banden oprookte, zodat hij niet dichterbij kwam dan ruim vijf seconden. Zonder de tijdstraf had Hamilton dus gevaarlijk dicht bij Vettel kunnen komen. Een gemiste kans op de overwinning? Waarschijnlijk niet. Anno 2017 is inhalen gewoon erg lastig, ook met DRS. Het grote probleem van Mercedes dit jaar is dat ze steeds het initiatief bij de pitstops uit handen geven, waardoor ze steeds achter de feiten aan blijven lopen.
De race liet opnieuw zien dat het Pirelli gelukt is om twee concurrerende compounds te produceren: sommige teams prefereerden de superzachte band in de race en andere teams de zachte band. De mediums bleven daarentegen onaangeroerd, wat ook niet zo gek was: Pascal Wehrlein reed bijna de volledige raceafstand op een setje zachte banden uit. Desondanks was de bandenslijtage met 0,07 seconden per ronde² op zacht en zelfs 0,12 seconden per ronde² op superzacht beduidend hoger dan in de eerste twee races.
Op Bahrein worden de achterbanden zwaarder belast dan de voorbanden. Dat was in het nadeel voor Mercedes, dat al sinds jaar en dag moeite heeft om de achterbanden in leven te houden. Het was dan ook niet verwonderlijk dat de grijze bolides het zo lastig hadden op de superzachte band. De Ferrari’s konden het potentieel van de zachtste band veel beter benutten. Uit de analyse van de rondetijden blijkt dat Vettel een klasse apart was op de rode band. Op de zachte band was hij een stuk trager (+1,1). Hamilton was op de superzachte band beduidend trager (al reed hij maar twee representatief geachte ronden op die band), maar sneller dan Vettel op de zachte band (+0,8).
Het verklaart ook waarom Vettel twee stints op de superzachte band reed en Hamilton maar één. Hoewel Hamilton op de zachte band sneller was dan Vettel, was Vettels voordeel op de superzachte band in de race beslissend. Vettels optimale strategie zou in theorie zo’n 15 seconden sneller zijn geweest dan Hamiltons optimale strategie. Veel van die tijdswinsten had Vettel echter in het begin van de race moeten behalen:
Doordat Vettel in het begin van de race werd opgehouden, kon hij dus niet profiteren van zijn bandenvoordeel in het begin van de race. De safetycar had anders het grootste gedeelte van zijn voorsprong uitgewist. Inderdaad kon Hamilton hem in het restant van de race nog behoorlijk bedreigen.
Bottas had het tempo niet te pakken. Op de superzachte band moest hij een seconde toegeven op Vettel en op de zachte band was hij beduidend trager dan Hamilton (+1.4). Räikkönen begon slecht aan de race en was traag op de superzachte band (+0,8), maar net zo snel als Vettel op zacht (+1,1). Met een betere kwalificatie had hij dus op het podium kunnen komen.
Ricciardo dacht op basis van de eerste ronden om de zege te kunnen strijden, maar viel direct na de safetycar ver terug. Zijn tempo op de superzachte band was goed (+1,1), maar op de zachte band liet hij veel liggen (+1,7). Massa werd probleemloos zesde met +1,7 op superzacht en +2,2 op zacht. Pérez rukte in de race mooi op, ondanks dat hij maar nauwelijks sneller was dan degenen achter hem: +1,9 op superzacht en +2,4 op zacht. Achter hem ontliepen Grosjean, Hülkenberg en Ocon elkaar maar weinig. Grosjean was van hen de snelste coureur op zacht (+2,5), terwijl Hülkenberg het snelst was op superzacht (+2,1). Ocon was net zo snel als Grosjean op superzacht (+2,2), maar beduidend trager op zacht (+2,9).
In de achterhoede pakte Wehrlein een knappe elfde plaats. Op superzacht was hij traag (+3,2), maar op zacht kwam hij ook flink tekort (+3,0). Kwjat reed veel te wild en warrig. Op basis van zijn snelste rondetijden had hij veel hoger moeten eindigen dan wat hij nu deed. Doordat hij steeds in het verkeer zat, was hij zowel op superzacht (+3,1) als zacht (+3,0) erg traag. Palmer was op beide compounds 8 tienden trager dan teamgenoot Hülkenberg: +2,9 op superzacht en +3,5 op zacht. Alonso was misschien wel de snelste man in de achterhoede, met +2,6 op superzacht en +3,1 op zacht. Ericsson was verrassend snel op superzacht (+2,4), maar langzaam op zacht (+3,4). Van de overige uitvallers was de snelheid niet goed te bepalen.
Omdat het onderscheid maken tussen de verschillende compounds de boel wat onoverzichtelijk maakt, heb ik hieronder de regressie-uitkomsten van de analyses van de eerste drie races in een tabel gezet:
De afhankelijke variabele is rondetijd. Extreem trage ronden worden niet meegenomen. Te zien is dat de superzachte band in alle drie de weekenden zo’n 5 à 7 tienden sneller was dan de zachte band (de referentiecategorie). Ook is de slijtage van de superzachte band anderhalf tot twee keer zo hoog. Bij de rijders is Hamilton de referentie.
De rangorde van de teams in Bahrein was dus als volgt:
- Mercedes
- Ferrari +0,0
- Red Bull +0,6
- Williams +1,4
- Force India +1,6
- Toro Rosso +1,7
- Haas +1,7
- Renault +1,9
- Sauber +2,2
- McLaren +2,4
De achterstand van Red Bull is alleen op een paar ronden van Verstappen gebaseerd. Ricciardo was iets trager volgens de analyse. De status als derde team blijft echter gehandhaafd. In het middenveld zit de boel dicht bij elkaar en voor het eerst dit seizoen heeft Sauber de laatste plaats overgedaan aan McLaren.
