Gisteren ging BSG de bietenbrug op tegen LOS. Bij een 3-4-achterstand was ik nog als laatste bezig tegen Floris van Assendelft. De stelling was toen al volledig uit en dus eindigde de wedstrijd in 3-5.
Vier keer winnen, gevolgd door vier remises en nu ineens een nederlaag. Het zal toch niet de eerste in een lange reeks worden? Een korte rokade? Een lange rokade? Een Audi? Gelukkig is het nog niet zover, maar het is wel frappant om een jaar verschoond te blijven van nederlagen, om er dan in het nieuwe jaar meteen weer eentje te incasseren.
Gezegd moet worden dat dit ook de eerste keer in lange tijd was dat ik weer tegen een 2300-plusser moest opboksen. LOS was sterk opgekomen en daardoor had ik de eer aan het tweede bord Floris van Assendelft te bestrijden, een speler waar ik ook op een goede dag van kan verliezen (en ook gedaan heb, maar dat was in vluggertjes). Een verkoudheid die ik donderdagochtend ineens te pakken had gekregen, was nog een extra tegenstander.
Desondanks had ik het idee lange tijd goed te staan, ondanks dat ik veel zetten van hem niet of pas veel te laat aan had zien komen. Of dat door de verkoudheid kwam, door de ouderdom of dat ik geen Magnus Carlsen ben, weet ik niet. Wel weet ik dat ik het schaakspelletje alsmaar moeilijker ben gaan vinden. Misschien komt dat doordat de schaakprogramma’s steeds sterker worden, waardoor je duidelijker op je tekortkomingen gewezen wordt. Schaakprogramma’s als Fritz 3 of zo hadden het positionele inzicht van een konijn.
In ieder geval faalde ik op het moment dat het spannend werd en zat ik in de tijdnoodfase opeens tegen een verloren stelling aan te kijken. Zo leed ik mijn eerste competitienederlaag sinds die oorwassing van Tom Bus eind 2023. De reeks is dus doorbroken. Hopen dus dat dit niet het begin is van een nieuwe reeks! Daarom hier de partij, ter leering ende vermaeck.
