Opgelucht en tevreden stapten we op 21 april 2005 ruim voor middernacht de Hilversumse school uit. De overwinning op HSG 3 betekende dat we naar de landelijke competitie gepromoveerd waren met BSG 2. Niemand kon toen bevroeden dat we dertien seizoenen op rij in de kelder van de KNSB-competitie zouden spelen. Deze maand kwam daar een eind aan. BSG 2 gaat het een niveautje hoger proberen.
Die reeks had overigens op meerdere momenten afgebroken kunnen worden. Na een solide debuutjaar hing het lot van BSG 2 in 2007 aan een zijden draadje. Een sterke eindsprint en een falende concurrent betekende dat we ons nog op het nippertje wisten te redden. Na een paar degelijke seizoenen ging het in 2009-2010 weer bijna mis. Het seizoen daarna deed het team ineens weer een gooi naar het kampioenschap, om daarna ver weg te zakken. Na 2012 is het team echter duidelijk sterker geworden en werd er meermalen met promotie geflirt. Vooral de tweede plaats in het net-nietjaar 2015 was pijnlijk. Het seizoen erna waren dezelfde spelers tot niet meer in staat dan een zevende plaats. Ook in 2016-2017 waren de resultaten niet om over naar huis te schrijven, maar afgelopen seizoen was ineens alles anders. Met de perfecte score van 18 matchpunten uit 9 wedstrijden promoveerde BSG 2 glansrijk. De onderstaande grafiek geeft goed weer hoe BSG 2 langzaam van een degradatiekandidaat tot een kampioensploeg is getransformeerd.
Het ontbrekende puzzelstukje was waarschijnlijk Yme, die met zijn 7½ uit 8 een groot aandeel had in het kampioenschap. Zelf kende ik niet zo’n geweldig seizoen. Ik begon met vier remises tegen zwakkeren, waarna ik ook nog een partij op een sullige manier verloor. Dat we desondanks als team alle wedstrijden gewonnen hadden, stelde me hoopvol. Als ik ook partijen zou winnen, zouden we het kampioenschap makkelijk binnenhalen. En zo geschiedde.
Door de vier overwinningen na de winterstop wist ik mijn zwakke eerste seizoenshelft weer bijna ongedaan te maken, zodat ik op de volgende ratinglijst weer boven de 2200 sta. Daar ben ik natuurlijk blij mee. Dankzij mijn eindsprint eindigde ik op 6 uit 9, net als vorig seizoen. Toen speelde ik overigens nog drie partijen voor het eerste, waar ik overigens hetzelfde percentage scoorde als in de derde klasse.
1. A Dellair (1993) ½ -5,4
2. R van Leerdam (1959) ½ -6,1
3. S Pronk (2067) ½ -3,6
4. R van Ee (2024) ½ -4,6
5. R Salomons (2034) 0 -14,4
6. J Cornelisse (2136) 1 +9,3
7. J Laan (1875) 1 +3,0
8. R Hogenhout (2011) 1 +5,9
9. J van de Linde (2112) 1 +8,6
Totaal: 6 uit 9, -7,4
Grappig genoeg heb ik door eerst veel punten te verliezen en daarna weer veel punten terug te verdienen voor wat ratinginflatie gezorgd. Met een vaste K-factor had ik namelijk meer ratingpunten verloren dan nu het geval was, omdat mijn goede tweede seizoenshelft nu harder aantikte. Mocht ooit half Nederland schaakgrootmeester zijn, dan weet u in ieder geval wie die ontwikkeling in gang heeft gezet.
Hoewel het niet in de scores tot uitdrukking kwam, denk ik dat ik dit seizoen beter speelde dan vorig seizoen. Toen kwamen de overwinningen me vaak een beetje aanwaaien, nu moest ik er steeds hard voor knokken. Voor de winterstop leverden mijn inspanningen me vooral halfjes op, na de winterstop reeg ik opeens wel de zeges aaneen. Een verklaring heb ik er niet voor, dus zal het toevalselement wel een rol hebben gespeeld.
In de laatste ronde speelde ik weer eens een ingewikkelde partij, waarin ik lange tijd wat minder stond. Gelukkig keerden de kansen in tijdnood, al liet ik ook wat kansen om het eerder te beslissen onbenut. Uiteindelijk had ik een unforced error nodig om de partij te winnen. Hieronder de partij met hopelijk leerzaam commentaar:
De partij wordt mede mogelijk gemaakt door TuxTown Chessgame-Replayer.
Zodoende stapte ik op diezelfde 21e april opgelucht en tevreden het Denksportcentrum uit. Wie weet is dit kampioenschap wel de voorbode van dertien jaar tweede klasse…
