Zoals iedereen hoop ik mijn leven ieder jaar weer een beetje beter georganiseerd te hebben. In januari is daar weinig van gekomen, maar deze maand heb ik, al dan niet noodgedwongen, wat stappen gezet.
Al jaren ben ik niet te spreken over mijn gezichtsvermogen. Al sinds mijn zevende ben ik flink bijziend, maar tot ongeveer een decennium geleden bood een bril uitkomst. Plotseling had ik moeite om met mijn rechteroog het beeldscherm goed te zien. Wat volgde was een periode waarin ik geregeld een nieuwe bril uitkoos, die ik vervolgens nooit droeg omdat ik er alsnog niet goed doorheen kon kijken. Het euforische gevoel van vroeger, als ik de wereld weer haarscherp zag door mijn nieuwe bril, heb ik nooit meer gehad. Het dichtstbij kwam de bril die ik vlak voor mijn afrijden had uitgezocht. Inmiddels is het ding alweer 7 jaar oud en is de beschermlaag van de glazen flink beschadigd geraakt, dus werd het tijd voor een nieuwe.
Na mijn hele leven bij de Hans Anders mijn brillen te hebben gehaald, besloot ik nu naar de Pearle te gaan. Die brillen zijn misschien wel drie keer zo duur, maar dat was het me wel waard als ik eindelijk weer goed kon zien. Vandaag heb ik de bril (plus reservebril) dan eindelijk opgehaald. Het is nog wel wennen, want ik merk dat mijn ogen inmiddels flink moe zijn. In ieder geval kijkt deze bril beter dan de vorige (die ik bijna nooit heb gedragen), maar helemaal perfect is het (nog) niet. In ieder geval is het glas nog onbeschadigd, wat een stuk prettiger kijkt. Hopelijk helpt een scherpere blik me om geestelijk ook weer wat scherper te worden.
Een andere uitgave die ik heb gedaan, is aan een wasmachine. Vorige week schee het ding ermee uit. In de dagen daarvoor vond ik het in de berging, waar de wasmachine en droger staan, al stinken, maar ik had geen idee waar die stank vandaan kwam. Ik hield het maar op een rokende buurman. Dat de machine flink liep te trillen en te schudden bij het wassen van mijn dekbed, was waarschijnlijk een teken aan de wand. Toen ik daarna nog even gauw wat handdoeken wilde wassen, viel het me na een tijd op hoe stil de wasmachine was. Normaal hoort ‘ie na een tijd wild te centrifugeren, maar nu niet. Was ik ‘m vergeten aan te zetten? Nee, de lichtjes brandden nog. Er gebeurde alleen niets. Wel rook ik diezelfde stank als een dag eerder. Toen ik ‘m opnieuw probeerde te starten en er ineens allerlei lichtjes begonnen te branden, wist ik genoeg. De wasmachine was overleden, vermoedelijk door een kapotte lager.
Het deed me denken aan die keer, heel lang geleden, toen de buurvrouw haar kapotte wasmachine liet zien aan mijn moeder en mij. Dat maakte wel indruk op de kleine Jesper. We liepen naar een onheilspellend, donker hok, met daarin de kapotte wasmachine. Een schroeiplek verried dat er onderhuids iets grandioos mis moet zijn gegaan, een beetje alsof je de doodsoorzaak kunt zien bij iemand die ligt opgebaard. Brr…
Ik sms’te meteen m’n moeder dat de wasmachine stuk was. Er moest dus een nieuwe komen, maar waar moet een nieuwe wasmachine aan voldoen? Toen ik vrijdagavond bij m’n ouders was, drukte mijn moeder me op het hart dat ik vooral geen wasmachine van het merk AEG moest kopen. Ze had zelf een magnetron van dat merk en daar was ze absoluut niet over te spreken.
Vandaag zijn we een nieuwe wasmachine en een nieuwe droger uit wezen zoeken. De droger heb ik een paar jaar geleden nog voor een paar honderd euro laten repareren, wat ik toen al zonde vond. Het ding is, net als de wasmachine, al bijna 9 jaar oud en aan vervanging toe. De klep van het waterreservoir is stuk en echt goed droogt ‘ie ook niet meer. Met een nieuwe droger hoop ik in de toekomst dan ook “liters energie” te besparen. Net als nu wilde ik een wasmachine en een droger van hetzelfde merk hebben. Eenmaal raden welk merk het geworden is… De apparaten zullen zaterdag geleverd en geïnstalleerd worden. Geen dag te vroeg, aan de volle wasmand te zien. De portemonnee is ondertussen wel leeg na al deze investeringen…
