Begin dit jaar schreef ik een Kies-je-team-wedstrijd uit voor het nieuwe Formule 1-seizoen. Het doel van de wedstrijd was om binnen een beperkt budget een zo succesvol mogelijk Formule 1-team samen te stellen (bestaande uit twee rijders, een chassis en een motor).
Uiteindelijk kreeg ik drie inzendingen. Ewoud was de eerste. Hij sprak niet eens zijn volledige budget aan om een team samen te stellen. Daarna kwam Roland en vervolgens Jarno. Uiteindelijk bleek Jarno de gelukkigste keuzes te hebben gemaakt of de beste kijk erop te hebben, want hij ging al meteen aan de leiding. Roland stribbelde nog even tegen, maar werd uiteindelijk op grote achterstand gereden. Ewoud kwam niet in het stuk voor.
De deelnemers hadden een budget van 120 miljoen euro gekregen voor de wedstrijd, waarvoor ze de coureurs, een chassis en een motor moesten kopen. De coureurs konden op meerdere manieren punten scoren. Zo telden niet alleen de gescoorde WK-punten mee, maar ook bijvoorbeeld of ze hun teamgenoot in de kwalificatie de baas waren.
In een wedstrijd als deze gaat het er natuurlijk om om de coureurs en de teams uit te kiezen die gaan verrassen en dat was Jarno redelijk gelukt. Hij ging voor de rijderscombinatie Massa en Max in een Mercedes met een Renault-motor. Roland ging voor de uiteindelijke kampioen Rosberg en Kwjat in een Red Bull-Ferrari. Ewoud koos Räikkönen en Max in een Ferrari-Ferrari. De onderstaande staafdiagrammen laten zien hoeveel iedere categorie bijdroeg aan de totaalscore en welk deel van het budget werd opgegeten.
De grafiekjes geven aan wie in welke categorie de beste keuze had gemaakt. Ewoud was het succesvolst met de rijders. Voor een relatief beperkt budget had hij een goede score. Roland had het wat betreft chassiskeuze het beste voor elkaar en Jarno had de beste motor.
Doordat Ewoud en Jarno voor Max hadden gekozen en Roland voor Kwjat, ontstond er een gekke situatie toen de coureurs van team ruilden. Voor eerstgenoemden was het een duidelijk voordeel, terwijl Roland uiteindelijk met een bijna waardeloze coureur zat. Inderdaad was Kwjat de grootste lemon in het spel, gevolgd door Massa. Beste koop was overigens Ricciardo, gevolgd door Ericsson en Max.
Doordat Red Bull het boven verwachting deed, waren het Red Bull-chassis en de Renault-motor duidelijk de beste koop. McLaren-Honda was overigens een goede tweede nadat het afgrijselijke seizoen 2015 de verwachtingen voor 2016 flink had getemperd. Het betekende dat Roland goede zaken deed met zijn Red Bull-chassis, terwijl Jarno profiteerde van zijn Renault-motor. Ewoud liet zijn oog vallen op een Ferrari-chassis en een Ferrari-motor, maar beleefde daar weinig plezier aan: als hij Red Bull-onderdelen had aangeschaft had hij meer punten gescoord en nog wat extra geld in zijn zak gehouden ook.
Uiteindelijk kwam Jarno in de buurt van het optimale team. Als hij Massa door Ricciardo had vervangen, was hij er al bijna geweest. Daarnaast had hij nog iets meer punten gescoord als hij chassis en motor had omgewisseld: een Red Bull-Mercedes bleek ietsjes beter nog dan een Mercedes-Renault. Dan had hij 1646 punten gehad. Knappe jongen die dat nog verbetert.
Voor volgend jaar was ik van plan nog zo’n wedstrijd uit te schrijven. Dan zullen er voor de coureurs meer mogelijkheden zijn om punten te verdienen. Het doel is dat niet alleen de beste of de snelste, maar ook bijvoorbeeld de spectaculairste coureur extra wordt beloond. Hoe ik dat precies ga doen weet ik nog niet, maar ik kan er in ieder geval nog tot eind februari over nadenken. Het doel is in ieder geval dat de emotie ook wat meer doorklinkt in de scores van de rijders. Daarnaast hoop ik natuurlijk ook wat meer deelnemers te krijgen.
