Zoals aan het eind van elk jaar is er de terugblik met de vraag of het glas halfvol of halfleeg is, of dat je een te groot glas gepakt hebt. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van 2022?
Zoals de laatste jaren gebruikelijk is, was 2022 voor mij op sociaal vlak een vrij karig jaar. Op Facebook lijk ik niet meer te bestaan en deze site trekt met de dag minder bekijks. Vanwege het vele thuiswerken heb ik ook minder contact met mijn collega’s, hoewel we de laatste maanden weer wat vaker naar kantoor gaan. In ieder geval heb ik onlangs mijn eerste kerstdiner in Den Haag mee mogen maken. Hopelijk zullen er nog veel volgen.
Tegenover al deze treurverhalen staat natuurlijk ook iets heel moois, namelijk mijn relatie met Xiaomei. 2022 was ons eerste volledige jaar samen, hoewel we nog steeds niet samenwonen. Die verrekte huizenmarkt in dit land ook… Afgelopen jaar ben ik in de weekenden vaak op en neer naar Leiden gegaan, tot verdriet van Bounder, die ik dan steeds alleen achter moest laten. Aanvankelijk was het vanwege de lockdowns lastig om echt iets samen te kunnen doen, maar inmiddels zijn we alweer twee keer samen op vakantie geweest. Daardoor heb ik wel de nodige Formule 1-races gemist, uitgerekend in het Jaar van Verstappen.
De Formule 1 ben ik wel blijven volgen. Ik hoop zelfs een boek uit te kunnen brengen, hoewel in niet weet wanneer en of er ook een uitgever op te wachten zit. Diezelfde vraag heb ik over het manuscript van een wetenschappelijk artikel over inhalen in de Formule 1 waar ik al bijna een jaar niks meer van gehoord heb. Niet dat ik de illusie meer heb dat het artikel de wereld zou opschudden. Een vergelijkbaar artikel dat vorig jaar gepubliceerd werd, is nog altijd niet geciteerd.
Erg veel interesse in mijn schrijfsels is er de laatste tijd dus niet en dus had een blinde waarschijnlijk al aan zien komen dat ik gepasseerd zou worden als verslaggever op het Nederlands Jeugdkampioenschap Schaken. Dat schaakleed viel natuurlijk in het niets bij dat van onze Coen, die we helaas in 2022 achter moesten laten. Sowieso was het een vrij desastreus jaar voor BSG, met een tamelijk ongelukkige degradatie uit de eerste klasse. Zelf bakte ik er ook niet veel van, met veel nederlagen uit goede stellingen en remises uit slechte.
Toch staat er tegenover al dit leed wel iets moois. We hebben namelijk weer een clubblad! Als nieuwe redacteur kan ik me daar lekker op uitleven. Het betekent ook dat ik weer een publiek heb om voor te schrijven. Een clubblad is ook goed voor de sociale cohesie binnen de club. In het verlengde daarvan heb ik het idee dat BSG 1 ook weer meer als een team opereert, nadat alle corona-ellende toch wel gaten in het collectief had geslagen. Sowieso heb ik stiekem de hoop dat de wereld over het dieptepunt heen is en dat het de komende jaren alleen maar beter gaat.
In ieder geval ben ik hoopvol gestemd over de toekomst. We gaan het jaar beter uit dan we erin kwamen, die domme oorlog in Oekraïne en de torenhoge inflatie ten spijt. Ik hoop komend jaar stappen te kunnen zetten op de woningmarkt, dat ik regelmatig kwalitatief hoogstaand werk voor het clubblad aan kan leveren, dat mijn Formule 1-artikel eindelijk gepubliceerd wordt, dat ik de grootste lol ga hebben met het tekenen van een strip en dat ik ook weer wat beter ga schaken. En natuurlijk hoop ik dat Max zijn titel succesvol verdedigt.
Met die verwachtingen wilde ik afsluiten. Iedereen een fijn 2023!
Goed te lezen dat je het jaar positief tegemoet gaat! Leuk om de stijgende lijn te zien in de terugblikken, en ik denk dat je ook best hoopvol mag zijn. Mooie dingen bereikt en ik hoop dat je dan dit jaar verder kunt oogsten van de brede basis.