De hele race was Mercedes bezig het net rond Vettel te sluiten, maar op het eind ontsnapte de Ferrari-coureur alsnog.
Heel veel fiducie zal Mercedes er bij de start van de race niet in hebben gehad. De Ferrari’s waren het hele weekend sneller en bezetten de eerste startrij, terwijl de uitgangspositie van Mercedes met een derde (Bottas) en negende (Hamilton, na nog een straf voor een versnellingsbakwissel) plaats beduidend slechter was. Hoe konden ze het tij nog keren?
Mercedes besloot Hamilton als enige in de top 10 op de gele band te laten vertrekken. Het idee was dat hij dan wellicht een pitstop kon uitsparen, waardoor hij in ieder geval nog voor de Ferrari’s kon komen. Als hij zijn wagen daarna zo breed als de baan maakte, zou hij de race misschien nog kunnen winnen…
Bij de start kreeg hij hulp van teammaat Bottas, die Räikkönen de tweede plek ontfutselde, zodat Vettel het zonder rugdekking moest doen. In het vervolg was Bottas’ racepace opmerkelijk goed. Hoewel hij zich in de openingsfase iets terug liet zakken, was hij duidelijk sneller op het moment dat de pitstops in aantocht waren. Ferrari vreesde een undercut en haalde Vettel maar gauw naar binnen. Hij wisselde zijn superzachte banden in voor zachte banden, waarmee hij te kennen gaf aan de optimale strategie te willen vasthouden.
Räikkönen stopte een ronde later, waarna Mercedes Bottas ook maar binnenhaalde. Mercedes gaf de Fin in het spelletje strategisch judoën de witte band mee, waarmee hij de race eventueel zonder verdere stops kon uitrijden. Het betekende dat de leiding in handen kwam van Hamilton. Achter hem kwam Vettel gauw dichterbij. Hoewel Vettel nog een ronde gevangen zat achter de Mercedes, haalde hij hem in de 26e ronde in, waarna Hamilton ook maar nieuwe banden kwam halen. Hij kreeg eveneens witte banden gemonteerd.
De Ferrari’s moesten nog een keer banden wisselen en dus werd Räikkönen, het proefkonijn, als eerste naar de pits gehaald voor zijn derde setje banden. Hij werd echter op pad gestuurd voordat het linker achterwiel gewisseld was, waardoor hij over een monteur heen reed en moest opgeven. De gewonde monteur werd gauw naar het ziekenhuis vervoerd.
Mogelijkerwijs speelde de chaos een rol bij de beslissing om Vettel dan maar de race op zijn oude banden uit te laten rijden (dat was plan D). Het was een enorme gok, want niemand wist of de banden het wel zouden houden en ondertussen kwam Bottas alsmaar dichterbij.
De rondetijden laten zien dat Vettel vanaf ongeveer ronde 30 anticipeerde op een pitstop. Vanaf dat moment blijven zijn (voor brandstoflast gecorrigeerde) rondetijden constant, wat betekende dat hij steeds harder ging pushen. Na Räikkönens mislukte pitstop in ronde 35 werd het langzaam duidelijk dat Vettel de race zonder verdere pitstops moest zien uit te rijden. Meteen gingen zijn rondetijden weer omhoog.
Mercedes verkeerde nog in de veronderstelling dat Vettel wel nog een keer moest stoppen. Pas vijftien ronden voor het einde kregen ze door dat dat niet het geval was, dus droegen ze Bottas op om te pushen. De Fin was in de slotfase in het voordeel met zijn hardere bandjes, maar was het ook genoeg om de leiding over te nemen? Hoewel Vettels rondetijden op het eind door het dak gingen, hielden de banden het en wist hij Bottas nog net voor te blijven. Zo ontsnapte Vettel nog net.
De vraag was wel of Ferrari er niet beter aan had gedaan om Vettel nog een tweede keer naar de pits te halen. Het nadeel daarvan was natuurlijk dat hij zowel Hamilton als Bottas dan nog moest zien in te halen. Zelfs op volledig versleten banden wist Hamilton Vettel langer op te houden dan hem lief was.
Volgens de analyse van de rondetijden was de bandenslijtage op alle drie de compounds ongeveer 0,10 seconde per ronde². Er zat meer verschil tussen de bandenslijtage van coureurs onderling dan tussen de compounds. Kennelijk reden de coureurs agressiever op de mediums dan op de supersofts. Het betekende dat als Vettel in de 36e ronde zou stoppen, zijn banden tien ronden nieuwer waren dan die van Hamilton, wat hem dus een seconde per ronde zou opleveren. Was dat genoeg? Het is begrijpelijk dat Ferrari dat risico niet wilde nemen.
Vettel had echter ook nog wat langer door kunnen rijden. Als hij bijvoorbeeld in de 40e ronde gestopt was, zou hij 1,4 seconde per ronde sneller zijn, wat eventueel wel genoeg was. Bottas was in de 20e ronde gestopt en zou dus twee seconden per ronde trager zijn in de slotfase, waardoor hij een gemakkelijke prooi zou moeten zijn. In dat geval zou Vettel in de laatste 17 ronden 17 x 2 = 34 seconden op de Fin hebben goedgemaakt, wat meer is dan de tijdsverliezen door een pitstop (ongeveer 24 seconden). Dat was misschien nog wel een veiligere optie geweest voor Ferrari.
Opmerkelijk genoeg lieten de koplopers dit jaar hun banden minder vaak verwisselen dan vorig jaar, toen iedereen vooraan twee pitstops maakte, ondanks dat de banden zachter zouden zijn geworden. In de middenmoot kozen de meeste coureurs wel voor twee pitstops, hoewel het niet duidelijk was of dat in hun geval de beste strategie was omdat ze daardoor vaak in het verkeer zaten. Voor Gasly, Magnussen, Hülkenberg en Alonso maakte het niet uit, omdat ze op de plaatsen eindigden waar ze hoorden, maar achter hen viste bijvoorbeeld Sainz toch wel lelijk achter het net door een uiterst merkwaardige strategie. Sauber kopieerde namelijk de Mercedes-strategie en plukte daar met een knappe negende plek van Ericsson de vruchten van.
Grosjean koos voor de omgekeerde weg. Net als twee jaar geleden liet hij drie keer zijn bandjes wisselen. Toen werd hij er nog vijfde mee, nu slechts dertiende, waarbij hij nog twee plekjes cadeau kreeg doordat Pérez en Hartley een tijdstraf kregen omdat ze elkaar in de opwarmronde hadden ingehaald. Nog slechter verging het de Williams, die stijf achteraan eindigden. Stroll had nog het excuus dat hij zijn voorvleugel moest laten vervangen bij zijn eerste stop, terwijl Sirotkin zijn banden in hoog tempo opvrat, waardoor hij niet zijn geplande 1-stopper kon volgen.
Net als vorig jaar is het verschil tussen de topteams en de rest levensgroot. De Ferrari- en Mercedes-coureurs zaten binnen twee tienden van elkaar qua snelheid. Doordat de Red Bulls vroeg uitvielen, kan hun snelheid niet bepaald worden. Beide coureurs hadden het idee dat er heel wat mogelijk was. Verstappens (uiteindelijk mislukte) inhaalpoging op de zes plekken hoger gestarte Hamilton lijkt dat te bevestigen. In plaats daarvan gingen Christian Horner en de zijnen met lege handen naar huis.
Best of the rest was Magnussen (+1,20), die een fractie sneller bleek dan de uiterst constante Gasly (+1,23), die een fantastische vierde plaats binnenhaalde en terecht als Driver of the Day werd verkozen. Hülkenberg (+1,45) en Alonso (+1,54) hielden elkaar de hele race gezelschap.
Ericssons negende plek kwam niet zomaar uit de lucht vallen, want hij was gewoon best snel in de race (+1,75). Achter hem is het dringen geblazen. Pérez (+1,80), Sainz (+1,80), Vandoorne (+1,83) en Leclerc (+1,83) waren praktisch even snel. Hartley (+1,95) was beduidend trager dan zijn teammaat en datzelfde geldt opmerkelijk genoeg voor Ocon (+2,06), die nog wel het laatste puntje pakte. Grosjean (+2,15) was zelfs bijna een seconde trager dan zijn teammaat. Dat gold niet voor de Williams-coureurs, die redelijk aan elkaar gewaagd waren. Zonder de ronden mee te nemen waarin zijn banden over de cliff waren, was Sirotkin (+2,30) nog iets sneller dan Stroll (+2,46).
Dat levert de volgende rangorde bij de teams op:
1. Ferrari
2. Mercedes +0,06
3. Haas +1,20
4. Toro Rosso +1,23
5. Renault +1,45
6. McLaren +1,54
7. Sauber +1,75
8. Force India +1,80
9. Williams +2,30
De snelheid van Red Bull kon niet bepaald worden.
