De reeks is doorbroken! Uitgerekend tegen het tweede team van SG Max Euwe kwam er een eind aan mijn reeks overwinningen. Een remise was mijn deel en daar mocht ik niet eens over mopperen.
“Wie is er eigenlijk topscorer bij ons?”, werd er na afloop van de wedstrijd tegen SG Max Euwe 2 gevraagd. Keihard “Ik!!!” door de zaal roepen ligt niet helemaal in mijn aard, maar ik was wel een beetje verbaasd dat mijn goede seizoenstart alweer vergeten was na een remisetje.
De afgelopen maanden waren mooi, maar ook wel ontnuchterend. Steeds dacht ik een partij uit een stuk te hebben gespeeld en steeds schoot die verdomde computer er hele gaten in. In plaats van vier overwinningen had ik ook een paar remises en een nederlaag kunnen scoren, iets wat me een paar jaar geleden ook constant overkwam. Succes is onderhevig aan geluk en ik realiseerde me terdege dat ik niet zo goed was als mijn score aangaf. Ooit zou mijn geluk op zijn.
Gisteren was het dan zover, al mocht ik zelfs nog van geluk spreken dat ik niet verloor. Het impostor syndrome heb ik dus nog niet van me afgeschud. En dat terwijl ik nog goede hoop had toen tegenstander Anne Veltman me een nogal gammele Fransoos voorschotelde. Hoewel de details me alweer ontschoten waren, zou dit toch goed voor me moeten zijn. Toch?! Elke keer als ik iets dacht te bereiken, bleek dat een fata morgana te zijn. Hij redde zich er steeds ogenschijnlijk eenvoudig uit en wist als een judoka de aanval over te nemen.
Gelukkig wist ik de enige verdediging te vinden en kwam ik na de tijdcontrole weer beter te staan. Het spel golfde op en neer, totdat ik op het eind iets leuks dacht te zien en een stuk offerde voor twee pionnen. Hij deed een veel betere zet dan waar ik in mijn vooruitberekeningen van uit was gegaan, waarna ik het zelf voor mijn kiezen had kunnen krijgen. Wilde Caïssa me zo straffen omdat ik vorige week een 7-jarig meisje met een dame minder had verslagen? Gelukkig toonde ze compassie en kon ik met een spreekwoordelijk blauw oog naar remise ontsnappen. Een duidelijke waarschuwing om dit soort fratsen in de toekomst niet meer uit te halen. Daarom nu de partij, ter leering ende vermaeck:
