BSG heeft met de nodige moeite gewonnen van degradatiekandidaat Zevenaar. In een druk Denksportcentrum won het met het kleinst mogelijke verschil. Verder speelde BSG 2 gelijk tegen Zeist en won BSG 3 met ruime cijfers van Amersfoort 5, waardoor het bijna kampioen is.
Het ene moment verander alles wat je aanraakt in goud en het andere moment lukt niks meer. Succes is grillig en sterk onderhevig aan geluk. Vraag het PSV maar. Tot voor kort waren de Eindhovenaren het Liverpool van de Lage Landen, maar sinds 2025 op de kalender staat, bakken ze er werkelijk waar geen ene pepernoot meer van. Zouden ze Peter Bosz stiekem vervangen hebben door Fred “Een paar weken geleden was ik nog een gevierd man” Rutten?
Iets minder spectaculair was het verval van BSG, dat in het begin van het seizoen dacht mee te vechten om het kampioenschap. Na twee nederlagen op rij was er niks meer om voor te vechten en dat leidde er zelfs toe dat de gebruikelijke training voor de wedstrijd tegen Zevenaar werd afgeblazen.
Zevenaar, dat eigenlijk Siebenahr zou moeten heten vanwege de vele Duitsers in het team, was de competitie met een ruime zege begonnen, waardoor het zelfs even koploper was. Daarna had het alleen maar verloren en was het naar de voorlaatste plaats afgezakt. Alleen Schaakwoude, de tegenstander van de eerste ronde, wist het nog onder zich te houden. Een overwinning in Bussum zou heel belangrijk zijn voor Dee Man Shaft.
De bezoekers maakten hun aanvallende intenties gelijk duidelijk door heel aanvallend te spelen. Geintje natuurlijk, het blijven Duitsers. Zo trof FM Henk aan het eerste bord Guust Homs, de enige 2100-speler aan de zijde van de bezoekers. Die schotelde hem een afgekloven variant van het Schots Gambiet voor, waarna de muziek al gauw uit de stelling ging en de handjes geschut werden. Niet veel later moest Mark aan het zesde bord remise geven nadat hij met wit geen drol had bereikt tegen Dennis Hunselahr.
Het publiek in het overvolle Denksportcentrum werd dus niet bepaald vermaakt. Spectaculairder ging het eraan toe in het midden van de zaal, waar het derde zich weer eens mocht uitleven op een jeugdteam. 7-1 werd het dit keer. De jeugd heeft de toekomst, behalve in Nederland, zo lijkt het. Door de overwinning verstevigde het derde de koppositie in klasse 6D. In de slotronde wacht nog het jeugdteam van Almere 6, dat overigens geen kampioen meer kan worden, dus is het geen gelopen zaak. Wel verdedigt het derde een voorsprong van 2 matchpunten en 3½ bordpunt op Paul Keres 8.
De eerste overwinning aan BSG-kant kwam op naam van Ewood. Tegenstander Lars Günther had tot dusver bijna alleen met zwart gespeeld en had nu wit. De gevolgen lieten zich raden. Al gauw moest hij een pion inboeten, waarna hij vrij eenvoudig naar een nederlaag werd gespeeld.
Heel lang hield die voorsprong niet stand. Teamleider Timon verprutste aan het laatste bord zijn gebruikelijke opening volledig en moest binnen de kortste keren een pion inboeten tegen Thorsten Brandt. Daarna probeerde Timon het bord (spreekwoordelijk) nog in brand te zetten, maar daarbij hield hij alleen zelf brandhout over. Kortom: a bad day at the office.
Broer Rein kwam naast hem niet verder dan remise tegen Jos Aalberts, ondanks een veelbelovende stelling. Datzelfde gold voor Ton, die in de Italiaan voor Sinterklaas speelde door iedereen op boeken te trakteren. Op het bord was hij ook al zo vredelievend door Kevin Verfürth, die dit seizoen voor het eerst met zwart speelde, met remise te laten wegkomen. Kortom: hij had zijn vorm uit Oostenrijk meegenomen.
Gelukkig won Judit, die eindelijk weer met wit speelde. De hele partij had ze een enorm positioneel overwicht tegen Arie Huysman, maar hoe ze won, is me helaas ontgaan. Zelf was ik weer het langst bezig, ditmaal tegen Vincent Pelgrom. In een saaie Italiaan dacht ik dat ik langzaam beter was komen te staan, maar na wat onhandige beslissingen voor de tijdcontrole was het niet meer zo duidelijk en werd het uiteindelijk remise. Daarmee was ik matchwinner, maar echt trots was ik er niet op.
Het tweede had ondertussen gelijkgespeeld tegen Zeist en dus was het leeuwendeel van de matchpunten in het Denksportcentrum gebleven. Over vier weken mag BSG naar Mapple, de laatste uitwedstrijd van het jaar. BSG 3 kan dan dus kampioen worden, omdat de lagere klassen een ronde eerder eindigen (en later begonnen). Hopelijk lukt het ze om na de ongelukkige degradatie van vorig jaar meteen weer terug te promoveren. Het tweede heeft zich redelijk hersteld van een belabberde start en voor het eerste is het seizoen als een nachtkaars uitgegaan, ondanks dat het door de zege naar de vierde plaats klom. Het podium is zelfs nog mogelijk, omdat nummer 3 Max Euwe de koplopers Philidor en LOS, die elkaar vandaag in evenwicht hielden, nog treft. Dan moet het echter wel beter gaan spelen dan vandaag, want het was echt de lamme tegen de blinde.
BSG (2166) – Zevenaar (1992) 4½-3½
1. Henk van der Poel (2221) – Guust Homs (2124) ½-½
2. Ton van der Heijden (2271) – Kevin Verfuerth (2086) ½-½
3. Ewoud de Groote (2254) – Lars Günther (1995) 1-0
4. Judit Clopés Llahi (2156) – Arie Huysman (2056) 1-0
5. Jesper de Groote (2198) – Vincent Pelgrom (1960) ½-½
6. Mark Grondsma (2118) – Dennis Hoenselaar (1935) ½-½
7. Rein Brouwer (2135) – Jos Aalberts (1847) ½-½
8. Timon Brouwer (1975) – Thorsten Brandt (1933) 0-1
