Formule 1-Awards
Het afgelopen formule 1-seizoen was ongekend spannend. Vier rijders maakten in de finale nog kans op de titel. De strijd werd uiteindelijk nog gewonnen door Fattle, die over het hele jaar gezien het snelst was, maar ook erg vaak punten verspeelde door een nukkige bolide of domme rijdersfouten. Teamgenoot Webber maakte wat minder fouten en kende ook minder pech, maar daar stond weer tegenover dat hij vaak net wat trager was. Dat hij de laatste races met een gebroken schouder reed, zal ook wel niet hebben geholpen. Alonso won de eerste race nog wel, maar zakte daarna ver terug. De Ferrari kwam in de eerste seizoenshelft tekort op de Red Bulls en McLarens. Bovendien maakte Alonso de nodige domme fouten. Pas in de zomer ging het lopen en nadat Alonso tot kopman werd gepromoveerd, liep hij zijn achterstand razendsnel in. Ironisch genoeg duurde het seizoen juist twee races te lang voor hem. McLaren deed met de wereldkampioenen van 2008 en 2009 aardig mee. In het begin van het seizoen profiteerden de grijze bolides van de fouten bij de concurrentie, waardoor McLaren lange tijd het kampioenschap aanvoerde. In de tweede seizoenshelft ging het echter mis met de ontwikkeling van de bolide, waardoor de McLaren-coureurs achterop raakten. Toen Luis ook nog drie keer in vier races uitviel, was zijn lot bezegeld. Teamgenoot Button begon verrassend goed en eindigde verrassend slecht. Hoewel hij weinig fouten maakte, was zijn snelheid ontoereikend om kampioen te worden.
De echte helden zaten dan ook bij de subtoppers. Kubica reed als een echte wereldkampioen. Hij was snel en maakte eigenlijk geen fouten, iets waar de titelkandidaten nog een puntje aan kunnen zuigen. Iets onopvallender was Rosberg, hoewel hij iets presteerde wat nog niemand is gelukt: hij versloeg Shoeface het hele jaar door met gemak. Wat ze ook deden bij Mercedes om het de zevenvoudig wereldkampioen beter naar zijn zin te maken, zijn landgenoot was desondanks de snellere.
De tegenvaller van het jaar was Massa. Toch begon hij goed en was hij zelfs even klassementsaanvoerder, een teken dat hij niets van zijn snelheid had ingeboet na zijn bijna-fatale ongeluk. Die vreugde duurde maar kort. Precies een jaar na het ongeval werd hij door zijn team nadrukkelijk op zijn plaats gewezen: of hij Alonso er even langs wilde laten. Gedemotiveerd en met een tweederangs auto maakte hij in de tweede seizoenshelft een zwakke indruk, waarmee hij zichzelf en Alonso weinig van dienst was. Dat Alonso in de laatste race naast de titel greep, was dan ook niet meer dan moral justice.
Awards
Dan nu tijd voor de Awards. Deze Awards worden uitgereikt aan coureurs of teams die zich het afgelopen jaar op een nogal onbeholpen manier onsterfelijk hebben gemaakt. Laten we maar beginnen met de Rijder-Awards:
Brandweer-Award
Deze Award is voor Co Valainen, wiens auto in de slotfase van de Grand Prix van Singapore in brand vloog. Toen het Co Valainen te heet werd onder zijn voeten (ondanks dat de achterkant van de auto affikte), sprong hij uit de bolide en ging hij gewapend met een brandblusser het vuur succesvol te lijf. Een eervolle vermelding is dus wel op zijn plaats.
David Coulthard-Award
David Coulthard was een coureur wiens successen amper in verhouding stonden tot de geweldige bolides waarmee hij heeft mogen rijden. Begon als een gevaar voor zichzelf en eindigde als een gevaar voor de rest. Zal altijd nog worden herinnerd door beruchte blunders in het begin van zijn carrière, zoals de crash bij het binnenrijden van de pitstraat of zijn spin in de opwarmronde nadat hij van poleposition was vertrokken. Eind 1995 trapte Frank Williams hem met zijn lamme poot de deur uit, waarna hij bij McLaren opnieuw in een topwagen reed. Tot opluchting van iedereen ging “DC” in 2008 met pensioen, maar anno 2010 hebben we zijn opvolger al gevonden. Het is Lucas di Grassi, die zijn bolide nog voor de start van de Grand Prix van Japan afschreef. Hoewel diens Virgin een superslechte auto is en doorgaans alleen in beeld komt wanneer -ie op een ronde wordt gezet, betekent dat niet dat de rijders daarmee niet in aanmerking kunnen komen voor de Awards.
Gouden-Handboei-Award
Luis kwam tijdens de Grand Prix van Australië ongewild in het nieuws toen hij werd aangehouden vanwege gevaarlijk rijgedrag in zijn huurauto. Hij had het lef gehad om met doorslaande wielen op te trekken. Gelukkig had de lokale politie de crimineel spoedig in de kraag gevat. Dat zal hem leren. De “Gouden-Handboei-Award” is hier dan ook op zijn plaats.
Gouden-Koppeling-Award
Tijdens de Grand Prix van Maleisië kwam Alonso erachter dat zijn koppeling niet meer naar behoren functioneerde. Iedere schakelbeweging werd een uitdaging, waarbij hij het toerental nauwkeurig moest aanpassen aan de versnellingsbakverhoudingen. Ondanks dat perste hij er nog een snelste ronde uit en reed hij de gehele race in het kielzog van Button, om een paar ronden voor het eind uit te vallen. Alle moeite was dus voor niks, maar de “Gouden-Koppeling-Award” heeft ‘ie er wel mee verdiend.
Jacques Villeneuve-Award
Jacques Villeneuve stelde in 1997 ternauwernood zijn enige wereldkampioenschap veilig in een superieure Williams. Nipte overwinningen werden afgewisseld door domme uitvalbeurten. De overeenkomst met Fattles kampioenschap is overduidelijk. Hopelijk eindigt Fattles carrière niet zo kansloos als die van de kalende Canadees, die na het behalen van de wereldtitel nooit meer een race won. In ieder geval is de “Jacques Villeneuve-Award” voor Fattle.
Jean Alesi-Award
Jean Alesi was een getalenteerde en spectaculair rijdende coureur, die alleen nooit won. Nou ja, behalve de harten van zijn fans won hij welgeteld een race toen de concurrentie eens zijn pech had. Co Biaggi lijkt in Alesi’s voetsporen te treden. Door afwijkende bandenstrategieën wist hij geregeld toe te slaan in de slotfase, waarin hij fraaie inhaalacties liet zien. Dit jaar verdient hij de “Jean Alesi-Award”, over een jaar of tien wordt de “Co Biaggi-Award” uitgereikt.
Jos Verstappen-Award
Jos Verstappen was een veelbelovende coureur, wiens carrière echter volledig flopte. Een belangrijke oorzaak daarvan is waarschijnlijk de crashgevoeligheid in het begin van zijn carrière. Zijn naam stond bijna synoniem voor grindbak. Ook Petjerov moet hiervoor vrezen. Dat hij Kubica niet kon bijhouden, dat was niet zo gek, maar onder druk beging hij in de slotfase van het seizoen geregeld stommiteiten, zoals de crash bij de start in Japan en de high-speed crash in Korea. Hopelijk leert hij dit na het ontvangen van de “Jos Verstappen-Award” wel af.
Lance Armstrong-Award
De terugkeer van Schumacher liep uit op een Fiasco waar zelfs zijn ergste vijand niet op had durven hopen. Keer op keer geklopt door zijn teammaat en zonder ook maar een podiumplaats te bemachtigen sloot hij met een harde klap het seizoen af. Daarmee was zijn comeback zelfs nog minder succesvol dan die van Lance Armstrong. De gelijknamige Award lijkt me dus volkomen verdiend.
Luca Badoer-Award
Na Massa’s ongeluk vorig jaar, werd zijn plek ingenomen door Luca Badoer. In twee races demonstreerde Badur hoe langzaam hij was. Terwijl teamgenoot Räikkönen (wie kent hem nog?) won, finishte de slome Italiaan als laatste. Vervanger Fisichella deed het overigens weinig beter. Gelukkig was Massa dit jaar weer fit. Hij begon nog sterk aan het seizoen, maar naarmate het seizoen vorderde, zakte hij steeds verder terug. Het ranglijst- en snelheidsverschil met Alonso werd enorm. Lang voordat het WK zijn climax bereikte, was Massa uitgeschakeld voor het kampioenschap. Hiervoor verdient hij de “Gouden-Slak-Award”, eh, “Luca-Badoer-Award”.
Michael Schumacher-Award
De “Michael Schumacher-Award” gaat, hoe kan dat ook anders, naar Michael Schumacher. De Duitser, die op de baan meestal niet zo sportief is als erbuiten, liet zich dit jaar een paar keer van zijn slechtste kant zien. In Hongarije vond hij het nodig om Barrichello door de pitmuur te drukken. Het plannetje mislukte, want hij liet net genoeg ruimte over, waardoor Barrichello hem half over het gras inhaalde. Je zou er niet aan moeten denken wat er was gebeurd als de wielen in elkaar hadden gehaakt… Barrichello was na afloop dan ook furieus. Volgens Schumacher stelde de Braziliaan zich vreselijk aan, waarna hij de hoon van de hele wereld over zich heen kreeg. Voor dit en zijn race in Canada is hij de enige die recht heeft op de Michael Schumacher-Award. Volledig verdiend.
Nijdas-Award
Barrichello was dit jaar ook op een schoonheidsfoutje te betrappen. Tijdens de Grand Prix van Monaco crashte de Braziliaan hard. Nog voordat de bolide tot stilstand was gekomen, smeet de Braziliaan het stuurtje uit zijn auto, zo voor de aanstormende HRT van Chandhok. Die had het geluk dat hij het object ter waarde van een slordige 50 000 euro niet hoefde weg te koppen. Het bleef een tijdje onder een wiel zitten en werd daarna overreden door de HRT van de neef van Senna (Jaaroverzicht 2010). Een duur geintje en ook nog eens levensgevaarlijk. De “Nijdas-Award” is wel het minste wat ik de emotionele Braziliaan kan geven.
Olivier Panis-Award
Veel mensen zagen Olivier Panis als een saaie coureur. Iemand die de camera’s niet opzocht, of een “toerwagencoureur”, dat soort bewoordingen. Dat veranderde overigens wel toen hij als een van de weinigen bleef rijden in de straten van Monaco en daardoor een verrassende overwinning boekte. Button had dit jaar twee van dat soort uitschieters: in het begin van het jaar won hij twee races door slim in te spelen op de weersomstandigheden. In de tweede helft van het jaar werd hij echter steeds meer overvleugeld door zijn teammaat. De wereldkampioen van 2009 reed vaak abnormaal anoniem in de rondte. Volgend jaar heeft hij die status als titelverdediger niet meer. Hopelijk schudt de “Olivier Panis-Award” hem wakker.
Pechvogel-Award
Als iemand dit jaar veel punten in rook heeft zien opgaan, dan is het Fattle wel. In Bahrein verloor hij een zeker lijkende overwinning door een brandstoftekort, in Australië vloog hij in leidende positie van de baan door kapotte remmen. In Spanje had hij daar eveneens last van, maar kostte het hem weinig punten. Het hoogtepunt was natuurlijk de kapotte motor in Korea, op een zeer belangrijk moment in de titelstrijd. Fattle gaf niet op en bleef lachen. Uiteindelijk won hij de titel alsnog. De “Pechvogel-Award” heeft hij daarmee zeker verdiend.
Pillow-Award
De “Pillow-Award” heeft Fattle echter eveneens verdiend. Tijdens de safetycarfase in de Grand Prix van Hongarije zat hij niet op te letten en liet een groot gat vallen. Hiervoor kreeg hij later een “drive-through penalty”, waardoor hij een overwinning vergooide en slechts derde werd. Om het goed te maken, krijgt hij de “Pillow-Award”.
Ralf Schumacher-Award
In het begin van zijn carrière was iedereen bang voor de jongste Schumacher. “Onstuimig” was nog te zacht uitgedrukt, zo vaak was hij bij crashes betrokken. Zijn eerste podiumplaats behaalde hij, hoe kan het ook anders, nadat hij zijn teammaat uit de race had gereden. Tijdens de beruchte Grand Prix van Duitsland deed Alguersuari hetzelfde: hij remde veel te laat en kegelde uitgerekend zijn (goed gestartte) teamgenoot Buemi uit de race. Voor deze lompe actie krijgt hij de “Ralf Schumacher-Award”.
Robbie Dixon-Award
Tijdens de Olympische Spelen in Faenkufer ging de Canadese alpineskiër Robbie Dixon af door zo’n beetje in zijn achtertuin als een stapelbed naar beneden te stuntelen. Nadat hij op een been alle paaltjes omver had weten te krijgen, vloog hij bij de eerste bocht rechtdoor. Blijkbaar was de druk hem te groot geworden. De Australische Formule 1-coureur Mark Webber kan erover meepraten. In zijn thuisrace deed hij werkelijk waar alles fout wat ‘ie fout kon doen. Een slechte strategie, domme aanrijdingen en met een negende plaats nog twee puntjes voor de moeite, daar moest hij het mee doen. Hopelijk maakt de “Robbie Dixon-Award” nog iets goed.
Rubens Barrichello-Award
Vorig jaar hielp Barrichello zijn kampioenschapskansen om zeep door geregeld megaslechte starts te maken. Dit jaar had Webber hetzelfde. Vooral de starts tijdens de Grand Prix van België en Italië waren dramatisch. Uiteindelijk liep Webber de titel mis. Toeval? De “Rubens Barrichello-Award” gaat toevallig wel naar Webber.
Rund-van-het-Jaar-Award
De stomste actie van het seizoen was ongetwijfeld de botsing tussen Fattle en Webber tijdens de Grand Prix van Turkije. Door de onhandige reactie van het team escaleerden de spanningen in het Red Bull-kamp er bijna. Hoewel de hele wereld meende dat Fattle de (hoofd)schuldige was, schoof het team doodleuk de schuld in de schoenen van Webber. Die was daar op z’n zachtst gezegd niet blij mee, hij vond het grote bullshit. Maar goed, als je in een Red Bull rijdt, die je vervolgens ook nog een meisjesnaam meegeeft, dan verdien je de “Rund-van-het-Jaar-Award” natuurlijk wel. Fattles prijzenkast wordt goed gevuld vandaag.
Voorzichtigheids-Award
Tijdens de Grand Prix van Zuid-Korea merkte Subtiel ineens dat zijn remmen niet meer goed werkten. Daarom probeerde hij zo snel mogelijk naar de finish te razen. Helaas werkten de andere coureurs niet mee door constant in de weg te blijven rijden. Ze leken om de een of andere reden niet te beseffen dat Subtiel gewoon een langere remweg had. Zijn race eindigde helaas voortijdig met een botsing tegen Co Biaggi. De wedstrijdleiding vond het vervolgens nodig om Subtiel vijf startplaatsen straf te geven op de grid van de volgende race. En dat terwijl Subtiel natuurlijk de “Voorzichtigheids-Award” verdient.
Dan is het nu tijd voor de Team-Awards:
Arrows-Award
Arrows was een Formule 1-team dat in de periode 1996-2002 vakkundig om zeep is geholpen door de onlangs overleden Tom Walkinshaw. Over de doden niets dan goeds, dus ik hou m’n mond verder. Drie jaar lang reed Jos Verstappen bij het team. In 1996, toen hij nog als talentvol te boek stond, zag het er in het begin van het jaar goed uit: Verstappen was vaak behoorlijk snel. De auto werd echter niet meer ontwikkeld, waardoor “Onz Joske” steeds verder achterop raakte. Hetzelfde gold afgelopen jaar voor Force India. Vorig jaar leken ze uit het niets de aansluiting met de top te hebben gevonden. Dit jaar begonnen ze redelijk, om vervolgens steeds verder af te zakken. Uiteindelijk verspeelden ze een zeker lijkende zesde plaats in het constructeurskampioenschap nog aan Williams. Dat is genoeg voor de Arrows-Award.
Blinde-Vink-Award
Tijdens de pitstopchaos in Hongarije werd Kubica vrolijk weggestuurd door de lollypopman. Net op dat moment komt Subtiel aanrijden voor zijn pitstop. Hij wordt dus onderschept door Kubica en valt uit. Kubica moet even later ook opgeven. Slordig! Opmerkelijk genoeg gebeurt het tijdens de Grand Prix van Zuid-Korea bijna opnieuw. Ditmaal komen de betrokkenen goed weg, maar de “Blinde-Vink-Award” is wel voor Renault.
Fair-Play-Award
Het team van Red Bull had zijn mond vol van de teamorders bij Ferrari. Red Bull voerde het principe van gelijke kansen zo ver door, dat ze riskeerden de titel te verliezen. Er werd zelfs gesteld dat ze liever eerlijk verloren dan oneerlijk wonnen. Of ze ook echt eerlijk ten onder zouden zijn gegaan, zullen we nooit weten. De gok van Red Bull pakte goed uit, al was het ook wel “more luck than good judgement”. Als beloning voor de getoonde moed en sportiviteit krijgen ze van mij de “Fair-Play-Award”.
Ontwerp-Award
De Virgin werd dit jaar geheel zonder gebruik te maken van een windtunnel ontworpen. Aan het gebrek aan snelheid te zien, is dit niet heel erg goed gelukt. In het begin van het jaar kwam Virgin ongewild in de publiciteit toen men toegaf dat de brandstoftank eigenlijk te klein was. Het ontwerpteam werd steeds verder in z’n hemd gezet. Uiteindelijk behaalde het team ook nog eens te weinig veertiende plaatsen, zodat het als laatste eindigde bij de constructeurs. De “Ontwerp-Award” is een goedmakertje voor dit bedroevende ontwerp. Hopelijk komen ze volgend jaar met iets beters aanzetten.
Rode-Neuzen-Award
In 2010 kreeg het Formule 1-veld er drie teams bij: Lotus, Virgin en HRT. Vooraf waren de verwachting niet al te hooggespannen, maar de teams maakten zelfs de lage verwachtingen niet waar. Gezien de vele technische problemen waarmee ze de toeschouwers vermaakten, zouden ze zelfs in een GP2-kampioenschap weinig races winnen. Om deze drie clowns van teams te eren, geef ik ze de “Rode-Neuzen-Award”. Hebben ze deze winter misschien nog iets te lachen.
Slechte-Strategie-Award
Het toppunt van het seizoen was natuurlijk de strijd om het kampioenschap en natuurlijk krijgt Ferrari de “Slechte-Strategie-Award” voor de geflopte strategie, waardoor Alonso van de vierde naar de zevende plek terugviel en de titel verloor.
