Afgelopen week was ik met mijn trouwste lezers naar Terschelling. Voor het eerst met een mondkapje in de trein! En in de boot. En in de bus. Een hele nieuwe ervaring. Gezellig was het ook, want na de coronakilo’s zijn er ook weer wat vakantiekilo’s bij gekomen, de vele fietstochten ten spijt.
Het afgelopen decennium ben ik een aantal keren naar de Waddeneilanden gegaan. De natuur is mooi en het is er zomers vaak aangenaam warm, maar niet verzengend heet. Hieronder een paar plaatjes van toen en nu.
Ik ben er dus niet mooier op geworden, geloof ik… Reden te meer om door te gaan naar wat plaatjes zonder mensen erop.
Dan tot slot nog wat foto’s om een indruk te geven van de vakantie:
He takes the tube right out of my hands, man, I’ve got to find out where that black bird lands!”
You better watch it, son
Your sentence has only just begun
You better run and join your brother John
Toch nog iemand die de onderschriften leest. 😉