Verstappen pakt tweede titel in stijl

Max Verstappen is voor de tweede keer wereldkampioen geworden. Op een kletsnat Suzuka droogde hij in de gekortwiekte Grand Prix van Japan de concurrentie af op weg naar zijn twaalfde seizoenszege. Dankzij de tijdstraf van Charles Leclerc na de race was dat precies genoeg voor de titel.

Met vijf zeges op rij legde Max rond de zomerstop de basis voor zijn tweede titel. In Singapore kon het al zover zijn, maar doordat hij na een uitermate ongelukkig weekend op een zevende plaats bleef steken, moest het titelfeest nog even worden uitgesteld. In Japan kon het alsnog zover zijn.

In de droge kwalificatie laat Max er geen gras over groeien en kaapt hij de pole voor de neuzen van Leclerc en Science weg. Pérez is op gepaste afstand vierde, terwijl de Mercedes voor de verwachte natte omstandigheden op zondag zijn afgesteld en de daaropvolgende startrijen delen met de Alpines.

Een dag later regent het inderdaad pijpenstelen en dus vertrekt het hele veld op intermediates. Als de lichten doven, komt Max matig weg. Leclerc ligt een neuslengte voor als ze op de eerste bocht afstormen. Max durft later te remmen en gaat de Monegask in een zwierige beweging buitenom voorbij.

Achter hen gebeurt het nodige in de openingsronde. Zo valt Fattle naar de laatste plaats terug als hij Alonso in de eerste bocht aantikt en linksaf de grindbak in verdwijnt. Nog minder vergaat het Science, die halverwege de eerste ronde hard van de baan tettert. Na de muur te hebben geraakt, komt de gebutste Ferrari half op de baan tot stilstand. Gelukkig weet iedereen de bolide te ontwijken. De vanuit de pits gestarte Gasly onderschept echter een losgeraakt reclamebord en kan meteen weer de pits in.

De race is ondertussen geneutraliseerd. In zijn haast om weer bij de rest van het veld aan te sluiten, rijdt Gasly als een bezetene de baan over en krijgt hij de schrik van zijn leven als hij langs de baan ineens een takelwagen ziet opdoemen. Het ding is er natuurlijk om Science’ Ferrari te bergen, maar het roept bij de Fransman direct akelige herinneringen aan het ongeluk met Jules Bianchi in 2014 op. Niet lang daarna wordt de race vanwege de hevige regenval onderbroken.

Pas na twee uur zijn de omstandigheden iets verbeterd en wordt de race hervat met de 18 auto’s die nog in competitie zijn; Albon had de eerste ronde door een technisch defect niet overleefd. Er zijn nog 40 minuten te gaan als de race na een aantal trage ronden achter de safetycar eindelijk echt van start gaat.

In de achterhoede duiken Fattle en Latifi meteen achter de safetycar de pits in om hun regenbanden, die vanwege de slechte weersomstandigheden verplicht waren gesteld, in te wisselen voor intermediates. Op de groen gemarkeerde band zijn ze loeisnel, dus volgt iedereen hun voorbeeld.

De enige die stoïcijns op zijn regenbanden blijft doorrijden, is Mick. Max krijgt de zoon van kort na zijn bandenwissel te pakken en weet zodoende Leclerc, die nog wat langer achter de Duitser gevangen zit, af te schudden. Plotseling heeft Max 5 tellen voorsprong. Leclerc knabbelt daar meteen wat van af, maar beult daarbij zijn banden te veel af, waardoor hij het gat in het vervolg alleen maar ziet oplopen.

Naarmate de gekortwiekte race vordert, moet Leclerc steeds meer in zijn spiegels gaan kijken. Pérez loopt gestaag in en zit in de slotfase in de kofferbak van de Ferrari. Max heeft ondertussen zo’n grote voorsprong dat hij overweegt om, net als enkele coureurs in de achterhoede, een nieuw setje intermediates te halen om het punt voor de snelste raceronde op te strijken. Daar ziet hij uiteindelijk maar vanaf, dus komt hij na 28 van de geplande 53 ronden met een kanonneneind voorsprong over de finish.

Leclerc bezwijkt op zijn beurt in de allerlaatste bocht onder de druk van Pérez. Hij snijdt de chicane af en rijdt Pérez daarna nog klem, wat hem kort na de finish volkomen terecht op een tijdstraf van 5 seconden komt te staan. Red Bull kan zodoende een dubbelzege vieren in Honda-land, maar het wordt nog beter voor ze als er onverwacht toch volledige punten voor de halve race worden uitgedeeld.

Na het fiasco in België van vorig jaar was er een uitermate ingewikkelde puntentelling bedacht voor in het geval dat niet de volledige raceafstand zou worden afgelegd. Dat vervolgens om een nogal vage reden niet gebruikt werd. De telramen worden er nog maar een keer bij gepakt en plotseling wordt Max tot kampioen uitgeroepen. Zijn voorsprong van 113 punten is er een meer dan de 112 punten die in de komende vier races plus sprintrace zijn te vergeven.

De Nederlander kan het zelf nog niet echt geloven dat hij de titel vier races voor het eind al gewonnen heeft. Aanvankelijk zag het er niet naar uit dat hij zijn titel zou prolongeren, na twee uitvalbeurten in drie races, maar vanaf dat moment was hij bijna niet te stoppen. Met 12 seizoenszeges is hij tevens hard op weg om het record van 13 overwinningen in een seizoen van Michael Schumacher in 2004 en Fattle in 2013 te verbreken.

Pérez neemt door zijn tweede plaats de tweede plek van Leclerc in het kampioenschap over, waarmee de constructeurstitel voor Red Bull ook een formaliteit lijkt. Daarmee komt tevens een eind aan 8 jaar Mercedes-dominantie. Het Duits-Britse team, dat in 2014 nog een einde aan de Red Bull-dominantie maakte, speelde in Japan wederom een figurantenrol. Luis beet zijn tanden stuk op Ocon en werd vijfde, terwijl Russle terrein verloor bij de pitstops en slechts als achtste over de finish kwam.

Fattle kwam nog knap als zesde over de streep dankzij zijn bandengok, terwijl Alonso er in de slotfase nog een bandenwissel tegenaan gooide in de hoop de Duitser te kloppen. Hij kwam daarvoor een fractie van een seconde tekort. Latifi scoorde ondertussen zijn eerste punten van het seizoen dankzij dezelfde bandengok als Fattle, terwijl Norris met het laatste punt genoegen moest nemen.

Over twee weken gaat het seizoen verder in Amerika, waar Red Bull eventueel al het constructeurskampioenschap kan veiligstellen.