Door de ogen van een begeleider
Afgelopen week werd het zoveelste ONJK gespeeld. Dit jeugdtoernooi, dat sinds enkele jaren onder de belachelijke naam “Euro Chess Tournament” door het leven gaat, werd mogelijk voor de laatste keer op de campus van de Universiteit Twente gespeeld. Een teleurstellend aantal van slechts 323 deelnemers meldde zich uiteindelijk aan, veel minder dan tijdens de hoogtijdagen in Hengelo. Vreemd, want het was echt schaakweer, met zeer gematigde temperaturen. Blijkbaar spreken de catacomben die naar de speelzalen leiden niet echt aan.
Behirder was mee als een soort begeleider. Pascal L. ging namelijk met een groep (voornamelijk Baarnse) schakers en ouders/begeleiders richting Enschede. Er was een boerderij gehuurd waar we fijn konden overnachten. Voor Behirder, die zichzelf door middel van een e-mailtje uitnodigde, was ook nog wel plaats. Hetzelfde gold voor pinda. Hij besloot op het laatste moment mee te gaan en dat was boffen voor Behirder, die fijn mee kon rijden. Daarmee had hij meer geluk dan met zijn broertje, die nota bene op de campus woont, maar geen zin had dat degene die hem het schaakspel leerde er twee nachtjes mocht slapen. Wel beheerde hij Behirders bagage. Op maandag kwam hij de tas en koffer braaf brengen.
De missie
Voor Behirder zou er een mooie tijd aanbreken. Hij had één doel voor de vakantie: opnames maken voor het schaakpromotiefilmpje. Verder mocht hij zich verheugen op een potje voetbal en de schaakanalyses. Naast twee studieboeken nam hij een aantal schaakboeken mee: enkele openingsboeken en wat boeken uit de serie Lekker schaken. Hopelijk was hij daarmee goed voorbereid op mogelijke vragen van de deelnemers.
Het Baarnse kamp had een aantal redelijk bekende spelers in de gelederen. Adriaan de Jongh was een outsider in de A-categorie, Jesse Bassant een sterke middenmoter, terwijl Bart en Yme Brantjes ook tot leuke dingen in staat kunnen zijn. In de B-categorie had je natuurlijk nog Kasper Wiegers. De kinderen in de nog jongere categorieën kende ik niet en eerlijk gezegd ging mijn aandacht daar ook niet echt naar uit. Ze hebben nog geen reputatie opgebouwd bij me. Pas als ik ze in een later toernooi weer tegenkom, kunnen hun resultaten me wat schelen. Hetzelfde geldt voor de spelers die ik bij het ONJK in 2007 als stukjesschrijver tegenkwam. Sommige gastjes spelen nu al in de A-categorie mee en ik heb ze meegemaakt toen ze nog jong waren. Wie weet kijk ik zo over drie jaar ook terug naar dit ONJK.
Over de stukjesschrijvers gesproken: daarin deed BSG lekker mee. Lenaard nam de verslaggeving van de A-categorie voor zijn rekening, de witte deed de D-categorie. Behirder vond het eigenlijk ook wel vet om te schrijven als schaakcriticus, maar dan moet het schaaktechnisch wel interessant zijn. Misschien een idee voor volgend jaar?
Een gewone dag
Het ONJK is een zwaar toernooi. Niet alleen voor de spelers, maar ook voor de begeleiders. Iedere dag werden we om half acht gewekt en dat was verdomde vroeg. Het ontbijt stond al op tafel, met veel verschillende typen brood, hagelslag en smeerseltjes. Ik propte me daar maar lekker vol. Zin om een lunchpakket mee te nemen had ik niet, liever kocht ik bij de campussupermarkt een paar verse croissants. Om vijf voor half acht vertrokken we doorgaans, om dan vijf minuten voor het begin van de ronde aan te komen.
Hoewel de persruimte eigenlijk verboden gebied was voor onbevoegden, liep ik iedere dag vrolijk naar Lenaards werkplek. Hij kon op zijn laptop fijn de livepartijen zien, terwijl hij ondertussen probeerde stukjes te tikken. Als hij er niet was, kon ik zelf eens een blik werpen op de toernooisite. Een eigen computer of laptop had ik daar niet en de computers in het café waren ook verdwenen. Tot mijn spijt kon ik dus geen leuk artikel schrijven of mijn Hyves opleuken met een herpublicatie van een oud artikel. Daar baalde ik wel van.
Large op normenjacht
Bij de Young Masters kon beertje Large een IM-norm halen. Zeker in het begin van het toernooi kon ik hem nog voor de partij groeten/succes wensen. Large stelde niet teleur. Hoewel Large bij de vreemde openingsceremonie het slechtste paringsnummer kreeg (hij had geen keuze meer), waardoor hij begon met twee zwartpartijen, weerde hij zich kranig door twee halfjes te pakken. Vervolgens won hij een theoretisch duel van Floris van Assendelft en stond hij op 2 uit 3. En het mooie was: in alle drie de partijen had hij de overhand gehad.
Verslaggeving
In de A-categorie schreef Lenaard veel over Eugene Riaan d’or. Niet alleen omdat hij “top seed” (een VRESELIJKE term) was, maar ook omdat hij een T-shirt van “Muse” aanhad. Van die vreselijke band is Lenaard helemaal idolaat. Het gevolg was dat de overige deelnemers er maar bekaaid van afkwamen. De wist-je-datjes, die nu overigens wist-u-datjes heten, waren een groter succes. Zo werd er vermeld dat Baarn zelfs een dopingexpert had. Zelfs bij ons is er vervolgens over gesproken wie dat nou was en wie het “wist-u-datje” naar buiten had gebracht. Uiteindelijk bleek dat het Pascal was in een lollige bui. Ook kwam het slaappraten van Adriaan de J. in een wist-u-datje. Ik heb geen idee wie dat gelekt heeft. Naast mij kunnen het alleen Pinda of Jesse B. zijn geweest, want die sliepen bij hem op de kamer. Hoewel ik zelf de eerste nacht amper een oog heb dichtgedaan, heb ik het beruchte woord “mondholte” niet gehoord.
Na verloop van tijd besteedde Lenaard meer tijd aan de wist-u-datjes dan aan de verslagen. Er kwamen steeds meer wist-u-datjes binnen, die uiteindelijk niet allemaal in het dagverslag kwamen. De twee pagina’s waren zo gevuld. Op het eind van het toernooi daalde het niveau van de wist-u-datjes en kwamen wat ouders op hoge poten verhaal halen omdat een wist-u-datje niet zo leuk was voor iemand.
Schaken, lekker belangrijk
Het ONJK was een toernooi waarbij het schaken wel heel nadrukkelijk op de tweede plaats kwam. Zo was er een rel bij de Hulsbeekgangers, waar kinderen in een ander dorp uitgingen. Dat zouden hun ouders niet zo leuk vinden, dus dat kon maar beter niet in de wist-u-datjes en bla, bla, bla.
Ook in de A-categorie leek het schaken op de tweede plaats te komen. Zelden heb ik in de kopgroep zo’n zooitje impotente schakers gezien. Dat Tijmen Kampman de hele tijd bovenin meedraaide, was veelzeggend. Topfavoriet Eugene Riaan d’or speelde lang niet zijn beste schaak, maar desondanks bleef hij ongeslagen. Vooral Tom Meurs zal zich nog vaak achter de oren krabben waarom hij remise aanbood in een praktisch gewonnen stelling.
Toernooianalyse
Adriaan de Jongh vocht zich na een matige start goed terug in het toernooi. Na een zege op kamergenoot Jesse Bassant, boekte hij in de vijfde ronde een zwaarbevochten overwinning op Thomas Hummel. Die speelde een vreselijk ruksysteem en was alleen uit op remise. Adriaan kwam slecht te staan in een poging iets te forceren, maar desondanks bleven de remiseaanboden komen. Toen de witte druk langzaam verdween, won Adriaan een op het oog remiseachtig paardeindspel. Na nog twee gedegen overwinningen, maakte hij in de laatste twee ronden netjes remise tegen de ratingfavorieten Eugene Riaan d’or en Koen Lambrechts, om uiteindelijk als gedeelde derde te eindigen. Niet slecht.
Eugene Riaan d’or won uiteindelijk het toernooi. Hij stond de hele tijd aan kop, dus in dat opzicht was het wel verdiend. Zijn partij tegen Adriaan de Jongh was de enige normale partij aan de kopborden. Met afgrijzen zat ik naar de partijen te kijken, zo slecht als er geschaakt werd. Lenaard kan dat doorgaans nog wat krachtiger verwoorden (hij had dit keer eens geen hulp van mij nodig xD) en kwam met een strakke actie: de spelers werden enorm gedist en de partijen werden niet besproken:
“Het is ook de ronde op vrijdagmiddag. De ronde waar de meeste blunders worden gemaakt en waar mensen het meest moe zijn. En vooral die blunders en vermoeidheid voerden de boventoon vandaag. Zo waren er irritaties op bord één na een remisepartij, liet op bord twee iemand zijn dame insluiten, overzag bord drie dat een paard een dame aanviel (Pf6-g8?? in plaats van Pf6xDh5 – paarden moeten altijd naar voren, Tijmen!) en was op bord vier een complete walk-over. Dit heeft niets met toernooischaak meer van doen, zeker niet voor de A-groep. En… tot overmaat van ramp viel de achtste ronde van dit toernooi ook nog eens op vrijdag de 13e.”
En ik maar denken dat er ’s ochtends veel blunders worden gemaakt… Vooral de partij Mostertman – Kampman was een afschrikwekkende openingsmishandeling, waarin wit zich op de zesde zet zich al zijn goede loper liet afnemen, met een lelijke dubbelpion op de koop toe. In het vervolg deed hij geen enkele goede zet meer. Was dit nou de Milan Mostertman die Tom meurs er in de ochtendpartij zo netjes af had geschoven?!
Norm
Ondertussen was Large dicht bij zijn tweede IM-norm gekomen. Hoewel hij op woensdag een ongeluksdag had (hij verloor twee keer) en op donderdag een gewonnen stelling tegen Christov Kleijn remise liet worden, deed hij op vrijdag de dertiende alles goed door eerst Bart Miedema (straks laat die jongen zich nog naar zijn derde naam noemen; wat is er nou mis met “Roi”?) te beuken en vervolgens de koploper met zwart op remise te houden. Die had aan een halfje genoeg voor in ieder geval de gedeelde toernooiwinst en blijkbaar vertrouwde hij de stelling niet meer zo. Zodoende moest Large in de slotronde “alleen” nog remise spelen in de laatste ronde met wit. Dat zou wel moeten lukken en het lukte ook, waardoor hij een welverdiende tweede IM-norm scoorde. Met een beetje meer geluk had er achteraf misschien zelfs een GM-norm in gezeten…
Baarnse successen
Voor het Baarnse kamp waren de successen verder mager. Jesse B. en Bart hadden last van het Bad-shape-close-match-syndroom, waardoor ze geregeld punten lieten liggen tegen zwakkeren en niets scoorden tegen sterkeren. Yme Brantjes begon weer eens heel goed, met een paar bemazzelde zeges, maar daarna zakte hij ver weg, net zoals tijdens het afgelopen Pinkstertoernooi. De vier A-categoriespelers van het Baarnse kamp kwamen elkaar ook tijdens het toernooi tegen. Steeds eindigden de duels in het voordeel voor de hoogst geëindigde: Adriaan versloeg Jesse in een vage partij, Jesse won van Bart en Bart won van Yme. Kortom: de positieve uitschieters werden vooral tegen elkaar gehaald.
De jonkies waren grillig, sommigen presteerden behoorlijk, anderen waren vooral erg bedreven in het binnenhalen van nullen. In een wist-u-datje werd vermeld dat er een “poppenmysterie” was in het Baarnse kamp. Dat was geen doll-mystery, maar het mysterie van de poppetjes die in de nullen van Kasper W. op het scorebord op de boerderij verschenen. Daar was een goede verklaring voor: Behirder tekende die erin. Dat kwam doordat Kasper na een goede start van 2 uit 2 zijn eerste nulletje pakte tegen een sterke speler. De nul was echter zo groot (bijna het hele vakje), alsof het een vette nederlaag was en dat vond ik zielig. Dus tekende ik er een smiley in, maar dat werd niet gewaardeerd; ze werden steeds weggeveegd.
De matige prestaties zijn voor mij hebben me wel achter de oren doen krabben (daar ben ik momenteel mee bezig), want met zoveel begeleiding en trainers zouden de resultaten toch juist beter moeten zijn? Daarnaast was het gezellig en werd er door middel van voetbal ook aan lichaamsbeweging gedaan. Een gezonde geest hoort immers in een gezond lichaam. Maar de vlieger ging niet op. Zouden we te weinig nachtrust hebben gehad? Wie weet, want zelfs voor mij was het uiteindelijk een zwaar toernooi door te weinig nachtrust. Voor de deelnemers zal het nog wel een paar keer erger zijn geweest.
Voetbaltoernooi
Een minpuntje van de week was het voetbaltoernooi waar de Baarnse delegatie niet aan meedeed. Pascal vond (wellicht terecht) dat het niet leuk was voor de kleintjes, dus gingen we op de boerderij voetballen. Terwijl de kleintjes nog aan het zwemmen waren, zaten wij een beetje te wachten en te computeren. Ik had geen laptop, dus kon ik me alleen een beetje vermaken met mijn studieboeken. Pas om kwart voor vijf werd er begonnen met paaltjesvoetbal, waar bijna niemand aan mee wilde doen. Vervolgens kwam er een voetbalwedstrijd, waarin ik met mijn kuitblessure maar de stand bijhield. De wedstrijd was afgelopen toen het eten op tafel stond. Daarna is er niet meer verder gespeeld, waardoor het Baarnse “toernooi” een beetje in een anticlimax eindigde.
Voor de “BSG-beertjes” (door Lenaard ingeschreven als “BSG Beertjes”) was het wegvallen van Baarn een fikse aderlating. Plotseling zat het team met een personeelstekort. De essentiële zesde speler werd maar niet gevonden. Gelukkig kwam Behirder Joost Offringa tegen en die bleek wel zin te hebben in voetbal, ook al beweerde hij heel slecht te zijn in voetbal. Helaas heb ik er niks van kunnen zien, omdat ik toen alweer op de boerderij nabij Schaatsbergen zat. Ik had immers geen zin om dat hele eind terug te gaan lopen met m’n manke poot.
Avond
In de avond werd er doorgaans nog wat voorbereid en soms gingen we Dalmutiën. Er waren ook nog ideeën voor bughousen, maar daar is helaas niks mee gebeurd. Op andere avonden stond de TV aan met een hemeltergend slechte Amerikaanse serie. U kent dat wel: lelijke, overacterende acteurs die constant ontiegelijk flauwe grappen maken die alleen grappig moeten zijn door het grove taalgebruik en om het geheel compleet te maken zetten ze er zo’n irritante lachband onder, zodat het lijkt alsof er toch nog iemand om lacht. Uiteindelijk gingen we pas ver na twaalven slapen, waardoor we iedere dag brakker werden. Adriaan was slim: hij ging vroeg naar bed, al valt het te betwijfelen of hij wel lekker heeft kunnen pitten met al die gezelligheid aan de andere kant van de deur.
Verkiezing
Over lelijk gesproken: de Miss-en-Mr-Enschede-Verkiezing was er ook weer. Naarmate het toernooi vorderde, namen deze bij-evenementen een steeds belangrijkere plaats in bij Lenaard. Behirder kon een geslaagd filmpje daardoor wel vergeten, want hij heeft niet zo’n touch met kinderen. Wel kon hij de stemformulieren uitknippen. Vreemd genoeg was local hero Floris van Assendelft niet genomineerd voor de verkiezingen. Hoeft de Mr Enschede helemaal niet meer uit Enschede te komen?! :S Bovendien is Floris de enige gentleman van het toernooi. En wat te denken van Tijmen Kampman?
Slot
Op de slotdag moest ik weer op tijd naar het westen des lands, zodat ik op de verjaardag van het mOnStErTjE kon verschijnen. Ik vroeg hoe Ewood mee wilde gaan, maar hij bleek niet eens van het feest af te weten. Meerijden met pinda kon ook hij al niet, want zijn auto zat vol met bagage. Dat deed ik maar wel. De prijsuitreiking heb ik dus gemist, maar ach, ik had toch niks gewonnen. Het was een vaag toernooi. Volgend jaar mogelijk op een andere locatie. Dan zal ik eens wat nadrukkelijker vragen naar mijn rol. Wie weet is mijn rol om dan de ronden accuraat te verslaan…
