“Amers-fohrt, what does that mean?”, vroeg Hengky afgelopen vrijdag aan me toen we bij station Amersfoort aankwamen. Op het centraal in Nederland gelegen station kwam een eind aan de heidag van de afdeling Ruimtelijke Economie. Voor degenen die niet weten wat een heidag is (dat wist ik tot voor kort namelijk ook niet), citeer ik maar even Wikipedia (de cursieve tekst geeft aan waar ik het woordje heisessie heb weggelaten):
Een heidag is een bijeenkomst voor leidinggevenden van een bedrijf op een externe, vaak afgelegen locatie waar men in alle rust vergaderingen, seminars, lezingen en trainingen kan organiseren. Een heidag kan plaatsvinden in een conferentieoord op de hei, maar in principe is iedere prikkelarme omgeving met voldoende faciliteiten geschikt.
Wikipedia.
Afgelopen week zaten we anderhalve dag in Soesterberg in een niet nader te noemen hotel. Het begon op donderdagochtend en eindigde een dag later. In die korte tijd werd een hoop gebabbeld over hoe het departement beter georganiseerd kon worden en waar in de toekomst meer de nadruk op moest komen te liggen. Ook kreeg ik wat beter een idee hoe ik me als onderzoeker zelf zou kunnen ontwikkelen. Door de heidag kwam ik in contact met mensen die ik niet vaak of zelfs nog nooit eerder had gezien en dat was best een eyeopener. Het mooie van onze afdeling is dat iedereen weer een totaal andere achtergrond heeft. Zo heb je de mensen van het SPINlab, die zich hebben bekwaamd in het werken met geografische informatie. Daarnaast heb je nog mensen van de milieueconomie, die vaak ingewikkelde theoretische modellen maken, en mensen die empirisch onderzoek doen naar bijvoorbeeld meer de transporteconomie. Het beter combineren van al deze kennis zal in de toekomst zijn vruchten zeker afwerpen.
In ieder geval zat de heidag er aan het eind van de ochtend weer op, waarna we met de bus naar het station togen. Als enige Nederlander in het gezelschap stamelde ik maar dat Amersfoort was afgeleid van Amer (Eem) en voorde (doorwaadbare plaats), omdat ik dat ooit eens op internet had gelezen. Helaas staat er nog altijd veel onzin op internet (deze site is daarop een welkome uitzondering), want volgens een andere internetpagina stamt het woord van Hames (uitloper, van de Utrechtse Heuvelrug in dit geval) en forte (beschermd) af. Tja, wie heeft er nou gelijk?
In ieder geval beantwoordde ik op het station het telefoontje van de teamleider van BSG 3. Het tweede achttal van BSG zou die avond spelen in Amersfoort. Of het me wat leek om mee te gaan en vier uur niks te doen. Nou, dat leek me wel wat. Als klap op de vuurpijl kon ik een verslagje over de wedstrijd schrijven.
De dag erna mocht ik zelf aan de bak tijdens de viering van het 70-jarig jubileum van de Baarnse Schaakvereniging. Tien jaar geleden werden alle registers opengetrokken om het 60-jarig jubileum zo goed mogelijk te vieren. Dit jaar werden alle vrijwilligers en betrokkenen uitgenodigd om een middagje te komen bowlen en schaken in Soest. Uiteindelijk was het hele gezin van de partij, wat best wel gek was, omdat Loulou nooit vrijwilliger is geweest. Zelf slaagde ik erin met bowlen een strike te gooien en dat vond ik al heel wat. Ewood had de slag heel wat beter te pakken en ook met schaken liet hij betere zetten uit zijn vingers komen. Genoeg voor de eindzege was het niet, want uiteindelijk won het team van Beppie. Zelf droeg ze haar steentje bij door Loulou en Victor van K. met schaken te verslaan. Het leverde haar een stuk chocolade op, dat we gisteren soldaat hebben gemaakt.
Later die middag kwam Ton nog. Het team van Paul Keres, dat zaterdag de tegenstander is van BSG, kan zijn borst alvast natmaken. ’s Avonds gingen we nog de race kijken en dat was het dan voor het extra lange (vanwege de wintertijd) weekend.
