Om aandacht te vragen voor borstkanker, werden de ultrazachte banden in Amerika van een roze in plaats van een paars Pirelli-logo voorzien. Ook op de baan eisten de banden een positieve hoofdrol op.
Naast de roze ultrazachte banden nam Pirelli ook de superzachte en zachte band mee naar het Circuit of the Americas. Hoewel het circuit in zijn beginjaren niet bekendstond als een bandenverslinder, is het asfalt in de loop der tijd langzaam wat ruwer geworden, wat de levensduur van de banden verkortte. Pirelli ging er dan ook van uit dat de meeste coureurs in de race twee keer hun banden zouden moeten verwisselen.
Die voorspelling kwam niet uit. De meeste coureurs kozen liever voor een veiligere 1-stopstrategie dan voor een potentieel snellere, maar riskantere 2-stopstrategie. Dat betekende wel dat ze hun banden de hele race lang moesten ontzien. Voor Hamilton was dat niet zo’n probleem, maar zijn grote rivaal Vettel rookte zijn banden vroeg in de race in een hoog tempo op. Volgens Hamilton kreeg hij daardoor de kans om Vettel terug te pakken:
“Initially I was just thinking I needed to stay close and wait for the pitstops. But then I could see him pushing and I was thinking ‘I am pretty good on my tyres right now and he is going through that corner too quickly, he is going to kill his tyres’. And that’s what he did; he was driving too quick through some of those corners when he didn’t have to. He blew. If he had backed off in those places he would have been able to keep me behind, I’m certain.”
Vettels bandenproblemen betekenden ook dat hij uiteindelijk een extra bandenwissel nodig had. Teamgenoot Räikkönen en de Mercedes-coureurs hielden wel vast aan een 1-stopper en daardoor ontstond er een interessante slotfase. Dat was ook een verdienste van Pirelli, dat absoluut de juiste banden naar Amerika had meegenomen.
Red Bull moest niks van de strategie van de topteams hebben. Ricciardo ging de hele race vol in de aanval. Keer op keer gooide hij zijn wagen in de eerste bocht vanuit het niets naast die van Bottas. Het had er alle schijn van dat de Fin zijn wagen daar voor de remzone liet uitrollen om benzine te sparen, maar normaal verlies je daarmee misschien een paar honderdsten van een seconde mee, niet vijf wagenlengtes. Bottas’ lange remweg zorgde in ieder geval voor wat leuke duels, maar al snel begonnen Ricciardo’s rondetijden in te zakken. Na twaalf van de 56 ronden haalde Red Bull hem naar de pits voor een nieuw setje superzachte banden in plaats van de slijtvastere zachte banden.
Het signaal was duidelijk: dit zou niet Ricciardo’s laatste stop zijn. Ricciardo’s strategie werd niet door Ferrari en Mercedes gekopieerd, wat betekent dat de Australiër na de eerste serie pitstops misschien wel aan de leiding zou zijn gegaan. Door een geplofte Renault-motor stond hij echter aan de kant van de weg op het moment dat de pitstops in volle gang waren.
Het betekende dat de dreiging van Red Bull van Verstappen moest komen. De Nederlander had voor de kwalificatie een nieuwe motor gekregen en moest daarom achteraan beginnen (achteraf gezien had Red Bull dus beter Ricciardo’s motor kunnen wisselen). Hoewel hij in de openingsfase een flinke achterstand opliep, ging hij als de brandweer op het moment dat hij vrij baan had. Waar de koplopers moeite hadden om nog snelheid uit hun versleten ultrazachte banden te halen, had Verstappen, die wijselijk op de superzachte band gestart was, geen centje pijn. Zijn rondetijden waren goed te noemen en dus kon hij langer doorrijden dan de koplopers.
Na zijn stop joeg Verstappen Bottas en Räikkönen op. Net op het moment dat hij aan de staart van Räikkönen zat, haalde Red Bull hem voor de tweede keer naar de pits voor een nieuw setje superzachte banden. Het deed een beetje vreemd aan, want in de tussentijd had hij maar dertien rondjes op de zachte band gereden, maar kennelijk was Red Bull van mening dat hij zo meer kans maakte om de Finnen voorbij te steken.
Ferrari reageerde opgelucht en haalde Vettel de ronde erna naar de pits. De Duitser had vanwege zijn bandenproblemen weinig andere opties en kwam net voor Verstappen, die een geweldige pitstop en outlap had, op de baan. Met z’n tweeën stormden ze op Bottas en Räikkönen af. De Finnen waren inmiddels van volgorde veranderd, waarna Vettel Bottas ook nog de oren waste. Verstappen had meer moeite met de Fin. Toen hij hem eindelijk voorbij was, hadden de Ferrari’s al van plekje gewisseld en vocht hij met Räikkönen om de laatste podiumplek. Over de beslissing om zijn inhaalactie in de laatste ronde ongedaan te maken, waren de meningen verdeeld.
In ieder geval liet Red Bull zien wat er met een agressieve bandenstrategie mogelijk was. Hoewel Verstappen volgens de analyse van de rondetijden de snelste man op de baan was, was dit ook (deels) te danken aan het feit dat hij harder kon pushen, omdat zijn banden minder lang mee hoefden te gaan. Desondanks was het raceverloop van de kopgroep behoorlijk accuraat te modelleren (zie de stippellijnen):
Te zien is hoe Verstappen in de openingsfase bijna twintig seconden verliest in het verkeer. Als hij vrij baan heeft, gaat hij zelfs harder dan de koplopers. Na zijn stop rijdt hij een enorm hoog en constant tempo. De Mercedes en Ferrari’s sparen daarentegen hun banden. Zowel bij Hamilton als bij Bottas en Räikkönen is goed te zien hoe ze in het begin van de stint langzamer rijden dan verwacht, om zo de banden te ontzien. Vanaf ongeveer de dertigste ronden versnellen ze. Op die manier probeert Räikkönen uit de klauwen van Verstappen te blijven, waarna Bottas uit de klauwen van Räikkönen probeert te blijven. Vettel blijkt uiteindelijk ook nog te kunnen versnellen, waarschijnlijk omdat hij dan al weet dat hij nogmaals gaat stoppen.
Dat Vettel ondanks zijn bandenproblemen nog tweede werd, bewees overigens wel het gelijk van Pirelli: twee stops was duidelijk de betere strategie. Dankzij DRS was het inhalen ook weer niet zo heel moeilijk, wat betekende dat het snelheidsvoordeel van een 2-stopstrategie makkelijk kon worden uitgebuit.
Het wierp de vraag op waarom niet meer coureurs voor een wat aanvallendere strategie gingen. In de achterhoede gingen Stroll en Hartley tegen het eind van de race nogmaals naar de pits en maakten daarmee zowaar plekken goed.
Dit in schril contrast met het team van Haas. Het Amerikaanse team kwam er voor eigen publiek totaal niet aan te pas. In lang vervlogen tijden was het dan duidelijk wat de strategie was: met een lichte auto van start gaan om in de openingsfase zo veel mogelijk plekken te winnen. Dat kan tegenwoordig (helaas) niet meer, maar ze hadden op zijn minst op zijn Red Bulls de race kunnen benaderen. In plaats daarvan lieten ze Magnussen bijna de hele race lang op dezelfde set banden rijden, terwijl Grosjeans zijn banden aan het eind van de race tot op het canvas had afgesleten en het liefst had opgegeven. In de slotfase viel hij van de elfde naar de veertiende plek terug, waardoor hij nog achter coureurs eindigde die de hele race achter hem hadden gereden.
Toch finishte Grosjean volgens de analyse van de rondetijden ongeveer waar hij hoorde. Verstappen (SS–S–SS) was de snelste man op de baan, gevolgd door Hamilton (US–S) op 0,13 seconden per ronde. Räikkönen (US–S) was met +0,24 sneller dan Bottas (US–S–US) en Vettel (US–S–SS), die 0,34 seconden per ronde moesten toegeven. Ricciardo (US–SS) zat in het begin klem achter Bottas. Zijn snelheid is bepaald op +0,74 s/ronde.
Het middenveld wordt vreemd genoeg aangevoerd door Pérez (US–S) op +1,37 s/ronde. Daarmee was de Mexicaan sneller dan Ocon (+1,47) en Sainz (+1,64), die op dezelfde strategie stonden. Pérez was snel na zijn stop, terwijl Ocon het rustig aan deed om zijn bandjes te sparen. Later in de race had hij daar enorm profijt van. Merkwaardig genoeg komt dit niet zo in de analyse tot uitdrukking. Volgens de geprojecteerde lijn zou Pérez bijna vijftien tellen eerder zijn gefinisht.
Kwjat (US–S) was met +1,68 s/ronde iets sneller dan Massa (+1,71 s/ronde), die op de superzachte band was begonnen en na zijn stop brutaal naar de ultrazachte band wisselde. Magnussen (SS–S–US) was niet zo traag als hij leek (+1,76), maar een lekke band bij de start en een veel te late stop aan het eind deden hem naar de laatste plaats zakken. Alonso (US–S) deed tot zijn uitvallen lekker mee om de punten, al was hij volgens de analyse nog niet eens zo snel (+1,76). Vandoorne (SS–US) was iets trager (+1,93). Hartley (US–SS–SS) was nagenoeg even snel (+1,94).
De staart wordt gevormd door Grosjean (US–S) op +2,10, gevolgd door Ericsson (SS–S) op +2,18. Sauber deed in Amerika voor het eerst sinds de zomerstop weer een beetje mee. Hekkensluiter is, misschien verrassend, Stroll (SS–S–US) op +2,24 s/ronde. Van Wehrlein en Hülkenberg kon de snelheid niet achterhaald worden omdat ze vroeg in de race uitvielen.
Dat uitgerekend Stroll zo langzaam wordt geschat in het model, suggereert dat hij puur op strategie elfde werd. Wat het nog vreemder maakt, is dat hij vanwege zijn agressievere strategie veel harder kon pushen dan de coureurs die bij hem in de buurt finishten, waardoor het model zijn intrinsieke snelheid juist had moeten overschatten. Kennelijk was de Canadees gewoon langzaam. Een andere mogelijkheid is dat het effect van bandensparen kennelijk toch niet zo groot was. In dat geval was Verstappen voor het eerst dit seizoen echt de snelste man op de baan.
Daarmee was de rangorde van de team in Amerika als volgt:
1. Red Bull
2. Mercedes +0,1
3. Ferrari +0,2
4. Force India +1,4
5. Renault +1,6
6. Toro Rosso +1,7
7. Williams +1,7
8. Haas +1,8
9. McLaren +1,8
10. Sauber +2,2
