Vorige week was ik opeens volledig van de buitenwereld afgesneden. Niks deed het meer: mijn twee telefoons waren plotseling niet meer bereikbaar, de intercom deed het niet meer en tot overmaat van ramp viel het internet ook nog even weg. Gelukkig doet inmiddels alles het weer.
Afgelopen zaterdag stond ik dus met m’n moeder in de winkel om een vreemde fout recht te breien: mijn moeder d’r nieuwe simkaart was aan mijn nummer gekoppeld, waardoor ik dus niet meer kon bellen. Uiteindelijk kreeg ik haar nieuwe simkaart en zij een nieuwe, waardoor het probleem de wereld uit was geholpen.
Eergisteren was ik bijna de hele dag op pad met mijn werktelefoon. Twee uur heen in de trein, twee uur aan de balie wachten en daarna weer anderhalf uur terug in de trein: je moet er wat voor overhebben. Het probleem bleek niet meer te verhelpen, dus kreeg ik een nieuwe telefoon. Wat een enorm ding is zo’n nieuwe IPhone!
Gelijk moesten alle apps overgezet worden. Bij de meeste is dat wel gelukt, al moest ik Digipass, waarmee ik in mijn werkomgeving moet inloggen, nogmaals downloaden. Het activeren ging gelukkig heel wat simpeler dan in het begin van de coronacrisis, toen ik m’n leidinggevende er een halve dag mee van d’r werk afhield, dus stapte ik tevreden de trein in. In ieder geval kan ik nu ook weer bellen of gebeld worden met m’n werktelefoon en daar was het me allemaal om te doen geweest.
Bij thuiskomst viel het me op dat het deurbelpaneel van de intercom eindelijk gerepareerd was. Even later ging de intercom thuis dan over en stond Ewood voor de deur met een paprika, een pak stroopwafels en een zak nibb-it in zijn handen. Ik ben dus weer helemaal bereikbaar!
