Op een heerlijke nazomermiddag heeft BSG de bezoekers er met alle matchpunten vandoor laten gaan. BSG 1 ging na de monsterscore in Apeldoorn nu zelf hard de bietenbrug op tegen Charlois Europoort, terwijl BSG 2 nipt verloor van SOPSWEPS.
“Never break the chain”, zingt een overigens wel erg hese Neil Finn tegenwoordig. Een ketting is natuurlijk zo sterk als de zwakste schakel. Voor het schaken gaat dat principe ook op. Een partij is immers zo goed als de slechtste zet. Op dat principe was jaren geleden een populaire kennisquiz gebaseerd, niet toevallig geheten De zwakste schakel. Ooit deed daar een niet nader te noemen Groningse schaaktrainer aan mee, die wellicht de titel van het programma niet goed begrepen had. De geschiedenis vertelt helaas niet of hij ook daadwerkelijk de zwakste schakel was.
Op de zonnige zesde oktober probeerden ogenschijnlijk veel spelers met elkaar te wedijveren om wie nou de zwakste schakel was. De ellende begon al voor de wedstrijd, toen er een reisplan de prullenbak inging door een kapotte ketting. Of nou ja, eigenlijk was het een ketting die met een flinke knal van de tandwielen afliep, waardoor Ewood met de befaamde gearbox full of neutrals zat. Hij moest toen maar, gelijk aan roetveegpiet, gaan lopen met de fiets aan zijn hand. Het betekende dat hij met enkele minuten vertraging aan zijn partij begon.
Door kordaat optreden van de wedstrijdleider waren de partijen haast klokslag een uur begonnen. Aan de ene kant van de zaal speelde BSG 1 tegen Charlois Europoort uit Rotterdam en aan de raamkant speelde BSG 2 tegen SOPSWEPS. Jaren geleden speelde het in 1992 van BSG afgesplitste team nog een beladen derby in Amsterdam, toen nog tegen BSG 1. SOPSWEPS won die wedstrijd nipt en trad nu, acht jaar later, met een vergelijkbaar team aan tegen BSG 2. Kon dat wel wat worden met BSG 2?
Het eerste halfje stond gelukkig al gauw op het scorebord. Aan het laatste bord troffen Tom de Ruiter en ex-BSG’er Martijn Benschop elkaar. Beide spelers waren in de eerste ronde de zwakste schakels van hun team, dus konden ze tevreden zijn met het halve ei. Lange tijd was het ook het enige goede nieuws voor BSG. Op de meeste borden kwamen de bezoekers gauw in het voordeel.
Zo werd teamleider Ruben aan het zevende bord volkomen weggevaagd door Tata Steel-toernooidirecteur Jeroen van den Berg. Al gauw kreeg wit ruimtevoordeel van hier tot India. Misschien was het een vorm van zelfkastijding, want toen de zaak hopeloos werd, trok de dame zich in de ene hoek terug, wat tot gevolg had dat haar echtgenote in de andere hoek in alle gaten werd genomen. Alleen de ezelsoren ontbraken nog.
Ook niet lekker op dreef was Coen, die tegen Machiel de Heer goed uit de opening goed leek te komen. Daarna vergaloppeerde hij zich, waardoor hij in een wat minder eindspel terechtkwam. Coens eindspeltechniek kennende zou dat een soepele nul opleveren en zo geschiedde.
Een domper was de nul van Yme, de topscorer van vorig jaar, tegen Johan Booij. In een Swesjnikov produceerde hij mijns inziens wel erg veel gaten met …e5 en …g5. Optisch leek het nog wel wat, maar nadat de actiefste zwarte stukken van het bord waren verdwenen, was de resterende stelling kut met peren.
Ook geen geluk was er bij tactical pro Frans, die Tom Bottema met een leuke truc een pion dacht af te nemen, in plaats van dat hij het voordeel van het loperpaar met normale middelen probeerde uit te melken. Even later was Frans niet alleen de pion, maar ook het loperpaar weer kwijt, dus werden de handjes geschud.
Meer geluk had tactical pro Rein, die tegen Paul van Onselen twee pionnen offerde, om daarna met …Lxf3 genadeloos toe te slaan. De pointe was dat zwart door het paard te elimineren het vernietigende …Pd4 bij de hand had, dus speelde wit heel timide 2.c3, waardoor hij met een stuk minder door het leven moest en gauw verloor.
Ook broer Timon won. In zijn gebruikelijke London-system kreeg hij tegen Michiel Geelen een goede stelling, waardoor hij met een prachtig paard een kromme loper volledig dol zat te tikken.
Daarmee was de stand 3-4 en was alleen het Apenhoofd nog bezig. Kon hij nog de gelijkmaker binnentikken? Het antwoord was nee. Het was misschien ook iets te veel gevraagd tegen Marcel Peek, de enige IM van SOPSWEPS. Daarbij had het Apenhoofd het zichzelf nog moeilijker gemaakt door de opening grondig te verkloten, waardoor hij de hele partij tegen een perspectiefloos passieve stelling aan zat te gluren. Gelukkig voor hem leverde wits torenoffer niet meer dan eeuwig schaak op, dus ontsnapte hij nog met een blauw oog.
Ondertussen was BSG 1 al lang en breed uitgespeeld. Gedurende de wedstrijd kwamen er steeds meer nullen aan de linkerkant van het wedstrijdformulier. Het middenrif lazerde met donderend geweld in elkaar en ook de kopborden beten enigszins verrassend in het stof. Uiteindelijk stokte de teller bij 3½-6½. BSG, dat aankomende week in de Europa Cup in Griekenland speelt, kan de kampioensaspiraties voorlopig in de ijskast zetten.
Bij de afsluitende maaltijd in proeflokaal Bregje lieten de kogelbiefstukken, zalmfilets en kipsatés zich goed smaken, hoewel de teleurstelling er niet minder door was. “Is er vandaag toch nog iets goeds gebeurd”, schamperde een niet nader te noemen FvD-lid toen hij bij het inhalen van zijn nieuwsachterstand stuitte op het bericht dat Alexander Pechtold als partijleider opstapte. Daar ging hij helemaal voorbij aan de knappe derde startplaats van Max Verstappen in Japan, maar eerlijk is eerlijk: BSG heeft weleens betere competitiezaterdagen gekend.
BSG 2 (2061) – SOPSWEPS’29 (2123) 3½-4½
1. J de Groote (2206) – M Peek m (2277) ½-½
2. F Borm m (2142) – T Bottema (2159) ½-½
3. Y Brantjes (2109) – J Booij (2213) 0-1
4. C van der Heijden (2046) – M de Heer (2209) 0-1
5. R Brouwer (2086) – P van Onselen (2058) 1-0
6. T Brouwer (1924) – M Geelen (1990) 1-0
7. R Hilhorst (2022) – J van den Berg (2053) 0-1
8. T de Ruiter (1953) – M Benschop (2021) ½-½
