Een spannende partij was het zeker. Spectaculair ook, met een dameoffer. Het publiek was ongetwijfeld de grote winnaar, terwijl de spelers slechts de punten deelden. Zelf baalde ik een beetje van het resultaat, omdat ik voor m’n gevoel kansen had gemist. Mijn geluk was dat het voor het teamresultaat niet meer bleek uit te maken.
Vergeleken afgelopen seizoen ben ik de constantheid zelve. Destijds begon ik met vier remises aan het seizoen, dit seizoen staat de teller vooralsnog op drie stuks. Gezien de tegenstand zijn die remises van dit jaar heel wat waardevoller, hoewel niet ieder resultaat even verdiend was. Waar ik de vorige keer goed wegkwam met remise, liet ik nu zelf kansen liggen.
Tegen Caïssa 2 had ik de eer om, net als in de voorgaande wedstrijd, tegen de sterkste speler van de tegenpartij te moeten. Toeval? Of zijn onze opstellingen zo voorspelbaar? Niet aannemelijk, omdat ik voor het eerst dit seizoen aan het derde bord zat. Daar trof ik Gert-Jan van der Hoeven, die in het seizoen 2010-2011 nog met Caïssa 1 in de meesterklasse speelde, maar anno 2018 slechts genoegen moet nemen met een plaats in het tweede team.
Hij schotelde me een Pirc voor, waarna ik van mijn gebruikelijke repertoire besloot af te wijken. Ik hoopte iets op het bord te krijgen wat FM Henk een aantal jaartjes geleden in Dieren tegen een grootmeester op het bord kreeg. Die partij won hij in grootse stijl en dat kunststukje hoopte ik te kunnen herhalen. Dat lukte niet en in plaats daarvan speelde ik de volgende partij:
De partij wordt mede mogelijk gemaakt door TuxTown Chessgame-Replayer.
Uiteindelijk was ik tevreden over het spektakelstuk waar ik aan mee had gewerkt. Perfect was het niet en ik had dingen beter kunnen doen, maar aan de andere kant had ik ook respect voor mijn tegenstander, die zich uit een moeilijke positie wist te redden. Met de puntdeling kon ik dan ook wel leven. Alleen jammer dat de overige punten zo oneerlijk werden verdeeld…
