Gisteren speelde BSG 2 gelijk tegen een verzwakt HSG. Zelf droeg ik mijn steentje bij door hard te verliezen van een jeugdspeler. Het was een nederlaag die er, gezien mijn spel van de laatste tijd, al langer aan zat te komen.
Lang geleden heb ik een tijd met 1.d4 geopend. De voornaamste bedoeling daarvan was om gevaarlijke Sicilianen te vermijden, maar daardoor ging ik vaak op een nog hardere manier onderuit. Op een gegeven moment heeft Ewood ingegrepen door mijn d-pion aan het bord vast te lijmen, zodat ik wel met 1.e4 moest openen, wat ik sindsdien ook braaf doe.
Het uitstellen van de zet e4 heeft ook zo zijn voordelen, moest ik tegen Vincent Spit ondervinden. Hij bouwde eerst rustig een huisje, om vervolgens de stelling open te gooien met 9.e3-e4. Ik wist me er geen raad mee en zag me al gauw genoodzaakt mijn dame op een creatieve manier te offeren, maar uiteindelijk was het slechts voldoende voor een nederlaag.
Het stomme was nog dat ik op de interne al eens met hetzelfde systeem was geconfronteerd. Destijds wist ik nog te winnen, waarna ik de partij niet heel diepgaand had geanalyseerd. De details van die analyse was ik bovendien al lang weer vergeten, waardoor ik het nu nog slechter deed dan drie jaar geleden. Al gauw groeiden de problemen me boven het hoofd en werd ik op mijn eerste competitienederlaag in ruim twee jaar getrakteerd. Om niet nog een keer slachtoffer van dit systeem te worden, heb ik de partij geanalyseerd. Ter leering ende vermaeck:
De partij wordt mede mogelijk gemaakt door TuxTown Chessgame-Replayer.
Als wit 2.Lf4 doet, vind ik d6 wel chill. Gewoon meteen die loper sarren en wit niet een huisje over de zwarte velden laten maken.
En ja, 9…Le7 is gewoon ok voor zwart.
Ik kreeg hetzelfde tegen me bij het NK Lightning Chess 2018 tegen Foreest. Hield het ook niet lang vol.
Ik had je er nog voor willen waarschuwen, Beer!
Wie weet kan ik over een paar maanden een artikel met als kop “De kracht van …d6” schrijven.