“Dat had je nodig, hè?”, aldus de ex-teamleider na afloop van de partij. Ik kon het slechts beamen. Na zes competitieronden had ik dan eindelijk mijn eerste, zwaarbevochten overwinning te pakken. Hopelijk is de ban nu gebroken…
Het zat me dit seizoen niet echt mee in de externe competitie. Veel kansen wist ik niet af te dwingen en de kansjes die ik kreeg, wist ik niet te benutten, zodat ik de eerste competitiehelft met vier remises en een nederlaag afsloot. Die derde klasse is toch zwaarder dan je denkt.
Gelukkig zat het gisteren allemaal mee in de wedstrijd tegen Paul Keres 4. Dat was ook wel nodig nadat tegen John Cornelisse ik een matig pionoffer uit m’n vingers had laten komen. Daarna speelden we het allebei niet perfect, zodat ik na de veertigste zet een eindspel met een paar minuspionnen moest gaan verdedigen. Mijn enige troef was het loperpaar.
Het loperpaar bloeide echter helemaal op en uiteindelijk mocht ik zelfs aan meer dan een remise gaan denken. In de tweede tijdnoodfase liep alles bij de arme witspeler in het honderd, zodat hij zich alsnog over kon geven. Een schrale troost was dat hij aan een uiterst leerzame partij had meegewerkt. Het is altijd goed om te zien hoe activiteit zelfs bij gereduceerd materiaal een belangrijke factor blijft en hoe de sterkere partij de verdediging met precies spel uiteen kan spelen:
De partij wordt mede mogelijk gemaakt door TuxTown Chessgame-Replayer.
