Op zijn 25e had hij al twee wereldtitels achter zijn naam staan en nog een hele carrière voor zich liggen. De bomen leken de hemel in te groeien voor Fernando Alonso, die grote concurrent Michael Schumacher eind 2006 met pensioen zag gaan. Zou hij de Duitser uit de recordboeken rijden? Het is er niet van gekomen. Twaalf jaar later staat de teller nog steeds op twee titels en daar zal niks meer bij komen, zo bleek vandaag. Alonso houdt het eind dit jaar voor gezien in de Formule 1.
De afgelopen dagen stonden in de Formule 1-wereld in het teken van de belangrijke mededeling die Alonso vandaag zou doen. Zou hij alsnog een zitje bij Red Bull geregeld hebben? Of had Ferrari Räikkönen alsnog een schop onder zijn kont gegeven? Niets van dat alles, zo bleek. Alonso gooit eind dit seizoen het bijltje erbij neer. Vermoed wordt dat hij in de IndyCars gaat races, maar dat is vooralsnog niet zeker.
Het betekent dat Alonso waarschijnlijk op twee wereldtitels en 32 zeges blijft staan. Zijn lange carrière is in twee stukken uiteen gebroken. Hieronder een overzicht:
2001-2004: De beginjaren
Aanvankelijk zat er een duidelijke stijgende lijn in Alonso’s carrière: begonnen bij het slechtste team (Minardi), daarna een jaartje testen bij Renault en vervolgens gepromoveerd tot vaste rijder bij het Franse team. De eerste overwinning volgde al snel: op 24 augustus 2003 schreef hij de Grand Prix van Hongarije op zijn naam. Daarna bleef het even stil, omdat Ferrari in 2004 domineerde zoals nooit tevoren.
Tussenstand: 1 zege
2005-2006: wereldkampioen met Renault
In 2005 zakten de Italianen echter ver weg, waardoor Alonso en Räikkönen om de titel streden. De uiterst constant rijdende Alonso won het van Räikkönen, die weliswaar snel was, maar ook vaak met pech langs de kant van de weg stond als de prijzen werden verdeeld. Op 25 september 2005 onttroonde Alonso Schumacher. De Duitser bood in 2006 nog veel weerstand, maar kon het net niet bolwerken, zodat Alonso op 22 oktober 2006 opnieuw wereldkampioen werd.
Tussenstand: 15 zeges
2007: drama met McLaren
Zijn titel verdedigde hij het jaar erop in een McLaren. Het werd een tumultueus seizoen dat uiteindelijk de ommekeer in zijn carrière betekende. Op de baan vochten Alonso en nieuwkomer Hamilton elkaar de tent uit, terwijl McLaren zwaar in de problemen kwam vanwege de spygate. Het team werd gediskwalificeerd en beboet, terwijl de McLaren-coureurs Räikkönen er op de slotdag tot overmaat van ramp nog met de hoofdprijs vandoor zagen gaan.
Tussenstand: 19 zeges
2008-2009: nogmaals Renault
Alonso besloot weer terug te keren naar Renault, dat na een tegenvallend 2007 geen schim meer van het team was dat twee jaar eerder nog zo succesvol was. In 2008 was hij met twee zeges nog redelijk succesvol, maar in 2009 zakte het team heel ver weg en kwam hij amper meer in het stuk voor.
Tussenstand: 21 zeges
2010-2014: de eeuwige tweede met Ferrari
Dat Red Bull het in 2009 zo goed deed, zal Alonso pijn hebben gedaan, omdat hij een tweejarig contract met de Oostenrijkse renstal had afgeslagen. De reden daarvoor was dat hij in 2010 bij Ferrari aan de slag ging. Na een matig begin kwam hij gedurende het seizoen steeds beter op stoom. Een reeks podiumplekken bracht Alonso op matchpoint, maar hij strandde letterlijk en figuurlijk in het zicht van de haven doordat hij op het Yas Marina-circuit in Abu Dhabi Vitaly Petrov niet voorbij kon komen.
Tussenstand: 26 zeges
Ook in de jaren erna moest Alonso het afleggen tegen Vettel en Red Bull, al kwam hij in 2012 nog heel dicht bij de titel. De overstap naar turbomotoren in 2014 bracht ook geen soelaas. Hoewel Red Bull niet langer dominant was, nam Mercedes rustig hun plek in, terwijl Ferrari in de pikorde alleen maar verder afzakte. Meer dan een zesde plek in de eindstand werd het niet voor Alonso. In de contractonderhandelingen overspeelde hij bovendien zijn hand, waardoor Ferrari ineens Vettel contracteerde.
Tussenstand: 32 zeges
2015-2018: zwanenzang bij McLaren
Het betekende dat Alonso voor 2015 nog één optie was en dat was McLaren. Het Britse team ging met Honda in zee en dat draaide uit op een enorm Fiasco. In 2015 vielen de zwarte bolides vooral op toen ze werden ingehaald of als ze weer een Honda-motor opbliezen. In de jaren die volgden verbeterden de prestaties nauwelijks, dus werd Honda ingewisseld voor Renault. Het maakte opnieuw weinig uit. McLaren probeerde orde op zaken te stellen door de technisch directeur en de teambaas eruit te trappen, maar het was te laat. Na vier vruchteloze jaren houdt Alonso het voor gezien.
Eindstand: 32 zeges
Vooral vanwege zijn succesarme laatste periode bij McLaren is Alonso’s carrière een schoolvoorbeeld geworden van hoe het niet moet en dat is eeuwig zonde. Hoewel hij de optie heeft opengehouden om later misschien weer terug te keren, gelooft niemand daar een snars van. Met Schumachers geflopte comeback in het achterhoofd moet hij dat ook helemaal niet willen.
