De onverwachte bijeffecten van de coronacrisis

Inmiddels zit het land alweer een maand op slot. Een maand waarin de natuur tot bloei en de economie tot stilstand is gekomen, maar ook een maand waarin het thuiswerken normaal is geworden.

Het voordeel van een kantoorbaan is dat je vanuit huis een heleboel gedaan kunt krijgen, wat mij natuurlijk een heleboel reistijd scheelt. Om die reden, en dat ik door de crisis nog altijd geen vast contract heb, heb ik mijn verhuisplannen maar even in de ijskast gezet. Een groter huis zit er even niet in voor mij.

Het betekende ook dat ik meer ging nadenken over hoe ik mijn hokje nu in wilde richten. Het meubilair was grotendeels meeverhuisd uit mijn hokjes in Amstelveen en Hilversum. In mijn huidige hokje komen die dingen niet altijd even goed tot hun recht. De eettafel paste bijvoorbeeld prima in mijn vorige keuken, waar ‘ie tegen de verwarming stond, maar staat nu wat onhandig gedraaid in de woonkamer, zodat er in theorie vier mensen aan kunnen zitten. Interessant genoeg lijkt een grotere tafel beter in de ruimte te passen, dus zit ik eraan te denken om er een grotere tafel neer te zetten.

Daarnaast wil ik een aantal hoge stellingen, waardoor ik meer rotzooi kwijt kan op dezelfde ruimte. Op dit moment heb ik een wat gammele kast op mijn slaapkamer waar eigenlijk net te weinig in kan. Daar wil ik graag afstand van doen. Hetzelfde geldt voor de ladeblokken in de woonkamer. Ze nemen veel ruimte in en ik kan er nooit wat in vinden, dus die wil ik eigenlijk ook kwijt.

Tot slot had ik afgelopen weekend ook nog wat tijd om de badkamer schoon te maken. De laatste tijd was het plafond behoorlijk beschimmeld geraakt en die schimmel liet zich moeilijk uitroeien. Bleekmiddel blijkt daar echter heel goed tegen te werken, waardoor ik weer een wit plafond heb en de badkamer naar zwembad ruikt. Misschien kom ik zo nog gezonder uit de coronacrisis…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *