Het is weer januari en dat is voor de Nederlandse schaakliefhebber meteen al het hoogtepunt van het jaar omdat dan het Tata Steel-toernooi gespeeld wordt. Al jaren trekt het twee weken durende schaakevenement van heinde en verre publiek en net als vorige week maakte ik deel uit van de enorme mensenmassa die zich aan de schaakkunsten van de topgrootmeesters vergaapte.
Over topgrootmeesters gesproken: het wil nog niet echt vlotten met wereldkampioen Magnus Carlsen. De wat nors ogende Noor heeft tot dusver al zijn partijen remise gespeeld en mag daar niet over klagen. Beter op schot zijn de jonkies Alireza Firouzja en onze eigen Jorden van Foreest. Nadat het toernooi vorig jaar nogal op een ontgroening voor de Nederlands Kampioen van 2016 was uitgedraaid, gaat het nu een stuk beter. Met ondernemend spel weet hij tegen iedereen winstkansen te creëren. Zelfs Carlsen en Caruana werden aan het wankelen gebracht. Een nieuwe ster aan het firmament derhalve en een welkome afwisseling op de saaie Giri.
Zelf kreeg ik Ewood nog te overnachten. De krullenbol was naar ’t westen afgereisd om zijn nieuwe bril op te halen en kwam vandaag zelfs in de kustlijn uit doordat hij mee mocht naar Wijk aan Zee. Zijn nieuwe bril ziet er overigens ongeveer zo uit:
FM Henk bracht ons samen met Ton naar de kustplaats, waar we wederom te laat waren om een zitplaats te bemachtigen bij het commentaar van Hans Böhm. Het café zag opnieuw zwart van de mensen. De meeste mensen herkende ik niet. Pascal L. was een van de uitzonderingen. Samen analyseerden we op een klein schermpje wat partijen in de hoofdgroep. Hoewel de partijen pas net begonnen waren, zagen de stellingen er spannend uit. Een andere oude bekende was Li R., die later de zaal binnenkwam en ons enthousiast groette.
In de speelzaal was het zo mogelijk nog drukker dan in het café. Bij de amateurs speelden Timon B. en de oudjes Tom de R. en Theo S. traditiegetrouw mee. Nadat we een strandwandeling hadden gemaakt, kwamen we hem bij de ingang tegen. Terwijl hij zijn sigaretje zat op te roken, deed hij verslag van zijn partij, waarin hij niet al te hoog opgaf van zijn tegenstander, net als van de blunder waarmee hij een stuk en de partij weggaf.
Na de wandeling waren we weer uitgewaaid en afgekoeld om het nog even in de speelzaal uit te houden. De partij van Jorden tegen Vitiugov trok veel bekijks. Jorden had twee houtjes meer en leek het puntje soepel binnen te tikken, toen hij iets te lankmoedig werd en plotseling getruct werd. Een euvel dat zijn jongere broertje ook geregeld parten speelt. Terwijl hij de partij voor de tweede keer moest zien te winnen, zochten wij in het wijkje een restaurant uit.
Uiteindelijk streken we neer bij een zaak waar geen eetborden maar schaakborden op tafel stonden. Daar probeerden we een partij van Jan Timman na te bootsen. Ook werd de partij van Caruana tegen Doebov bekeken. De Italiaanse Amerikaan had na de opening een pion ingeboet zonder dat er veel compensatie tegenover leek te staan en moest al gauw in survival mode. Doebov speelde echter wel heel passief en werd steeds verder weggedrukt, waardoor hij nog verloor ook. Voer voor slapeloze nachten derhalve.
Jorden wist uiteindelijk nog te winnen. Zijn pionnenmassa in het centrum werd wits lopers te machtig, zodat hij alweer zijn derde overwinning in het toernooi had gescoord. Genoeg voor de koppositie was het niet: Firouzja won ogenschijnlijk vrij gemakkelijk van Xiong, waardoor hij met 5 uit 7 ongedeeld aan kop gaat. Jorden deelt de tweede plaats met So en Caruana, daarna is er een groot gat naar de notoire remiseschuivers als Carlsen en Giri. In het restaurant grapten we al dat Carlsen volgend jaar maar geen uitnodiging moest krijgen…
De terugreis duurde wat langer dan gebruikelijk vanwege een imposant ongeluk op de A9 bij Schiphol, waarbij een auto over de kop was geslagen, maar gelukkig kwamen we veilig aan, zodat we thuis onder het genot van een kopje thee en chocolaatjes het internet weer onveilig konden maken.
