Hamilton wint zevende wereldtitel in stijl

Lewis Hamilton heeft in Turkije zijn zevende wereldtitel binnengehaald. Op een kletsnat Istanbul Park reed hij vanaf de zesde startplaats naar de 94e overwinning uit zijn carrière, voor Sergio Pérez en Sebastian Vettel. Max Verstappen bewandelde de omgekeerde weg en eindigde als zesde.

Voor het eerst sinds 2011 deed de Formule 1 het fraaie Istanbul Park aan. De coureurs hadden zich al enorm verheugd om op dit uitdagende circuit te rijden. Vooral de befaamde bocht 8 zou met duizelingwekkende snelheden genomen kunnen worden. Doordat het circuit vlak voor de race opnieuw geasfalteerd was, werden die verwachtingen niet ingelost. Het nieuwe asfalt was zo glad als een bowlingbaan. Dat het raceweekend ook nog eens kletsnat verliep, maakte het er niet bepaald beter op.

In de natte omstandigheden voelt Max zich als een vis in het water. Na de vrije trainingen te hebben gedomineerd, doet hij dat in de kwalificatie, die door de overvloedige neerslag flink uitloopt, nog eens dunnetjes over. In de beslissende sessie is het echter droger en dat speelt hem bepaald niet in de kaart. Op de intermediates kwispelt zijn Red Bull alle kanten op, waardoor hij zijn prestaties uit de eerdere sessies niet kan herhalen en genoegen moet nemen met een tweede plaats. Met het gezicht als een oorwurm stapt hij daarom uit zijn bolide.

De pole gaat verrassend naar Stroll in de Racing Point, met teammaat Pérez op de derde plaats. Het hoofdteam van Mercedes, dat tot dusver steeds de kwalificatie had gedomineerd, is nergens in de natte omstandigheden. Luis is zesde, Bottas negende. De zwarte bolides komen zo’n vijf seconden tekort op Strolls poletijd in de Mercedes van vorig jaar, puur omdat ze de banden maar niet op bedrijfstemperatuur kregen.

De race begint eveneens op een natte baan, waardoor op de Williams’ na iedereen op regenbanden van start gaat. Waar de Racing Points goed wegkomen, heeft Max, die vanaf de vuile kant van de baan start, werkelijk waar een poepstart. Met doorslaande wielen wordt hij links en rechts voorbijgereden. Zijn geluk is dat Luis, die vanaf dezelfde vuile kant een wereldstart maakt, in de eerste bocht een kettingreactie in gang zet waarvan Ocon en teammaat Bottas de dupe worden. Ze gaan achterstevoren en zien de rest van het veld aan zich voorbij rijden.

Luis is zijn bij de start gewonnen plaatsjes al gauw weer kwijt, waardoor Fattle de eerste ronde als derde achter de ongenaakbare Racing Points afsluit, met Max in zijn kofferbak. Doordat de baan spekglad is, komt hij de Ferrari met geen mogelijkheid voorbij, waardoor hij de Racing Points aan de horizon ziet verdwijnen.

Minder vergaat het de andere Ferrari. Leclerc zit nog steeds in de staart van de middenmoot na een matige kwalificatie en dito start. Inhalen is er niet bij, dus duikt hij als eerste de pits in om zijn regenbanden voor intermediates in te wisselen. Al snel rijdt hij veelbelovende tijden, wat het sein voor de rest is om ook maar banden te wisselen. Kort na Leclercs stop haalt Ferrari Fattle voor de neus van Max naar binnen.

Eenmaal verlost van de Ferrari voor zijn snufferd laat Max zijn ware snelheid zien. Door de pitstops van de Racing Points rukt hij zelfs op naar de leiding. Zijn tempo op regenbanden is zelfs zo goed dat hij Pérez, die een slechte stop heeft, kan kloppen. Doordat Max zelf eveneens een slechte stop heeft, komt hij precies achter de Mexicaan terug op de baan. Ook glibbert hij met een wiel over de witte baanmarkering heen, waardoor hem nog een straf boven het hoofd hangt. Wel blijft hij Fattle voor.

Teammaat Albon stopt even later ook en komt achter Luis terug op de baan. De Brit zit in de kofferbak van Fattle, maar hij komt de Ferrari maar niet voorbij. Als hij zich bij een inhaalpoging vergaloppeert, gaat Albon hem brutaal voorbij. De Britse Thai neemt Fattle kort daarna ook te grazen.

Minder succesvol is Max bij Pérez. Hij zit in de kofferbak van Pérez als ze op de snelle rechterknik bovenaan de heuvel afstormen. Max haalt de bocht niet, waarna de achterkant de voorkant inhaalt en hij overdwars op de uitloopstrook tot stilstand komt. Als hij zijn eerste versnelling weer gevonden heeft, zijn Albon, Fattle en Luis hem weer voorbij. Tot overmaat van ramp zijn zijn banden naar de filistijnen, waardoor hij meteen een nieuw setje intermediates haalt en terugvalt naar de achtste plaats.

Halverwege de race is DRS vanwege de verbeterde weersomstandigheden ineens weer toegestaan. Het helpt Max niet direct langs de op de zevende plek rondrijdende Science. Wel profiteert hij van de pitstops van de makkers voor hem. Nadat Leclerc een nieuw setje intermediates heeft gehaald, haalt Ferrari Fattle ook voor Luis‘ snufferd vandaan.

Meteen daarna gaat Albon achterstevoren, waardoor Luis naar de derde plek oprukt. In de drogere omstandigheden gaat zijn Mercedes opeens als een speer en al gauw heeft hij het gat naar Pérez dichtgereden. De Mexicaan rijdt op zijn beurt het gat naar teammaat Stroll langzaam dicht. Aangemoedigd door de snelle tijden die Leclerc op nieuwe banden rijdt, besluit Racing Point om de Canadees naar de pits te halen.

Het blijkt een dure fout, want na zijn stop komt Stroll nog achter Max als vierde op de baan. Hij krijgt zijn nieuwe intermediates echter niet aan de praat, waardoor hij alleen nog maar meer tijd verliest. Ondertussen DRS’t Luis zich langs Pérez, waardoor hij opnieuw in het tijdsbestek van nog geen ronde twee plekjes heeft goedgemaakt en zowaar aan de leiding ligt.

In de subtop verliest Stroll de ene na de andere positie. Zelfs Max, die even later zijn derde setje intermediates laat monteren, blijft hem voor. In de slotfase maakt hij jacht op teammaat Albon, die na zijn tweede bandenwissel eveneens niet meer het tempo heeft van daarvoor.

In de chaos zijn de Ferrari’s opgerukt naar de derde en vierde plek. Op hun nieuwere banden rijden ze het gat naar Pérez, die Luis aan de horizon ziet verdwijnen, langzaam dicht. De Mexicaan blijft echter, net als degene die zijn zevende wereldtitel gaat pakken, op zijn bijna tot slicks afgesleten intermediates rondrijden.

Want dat Luis kampioen gaat worden, dat staat dan wel vast. Teammaat Bottas, die minimaal acht punten op Luis moet goedmaken om nog een theoretische kans op de titel te hebben, verzuipt. De Fin kent een race zoals Massa in Engeland in lang vervlogen tijden. Na zijn uitglijder bij de start kwam hij Ocon in de eerste ronde nogmaals tegen, wat de Fransman een lekke band opleverde. Vervolgens spinde Bottas nog tweemaal op eigen kracht. Tot zijn leedwezen zag hij Luis tegen het eind van de race in zijn spiegels opdoemen. Na nog een late pitstop kon het laatste fluitsignaal niet vroeg genoeg voor hem komen.

In de slotfase gaat Max ook nog even in de rondte als Rijkunnen voor hem hetzelfde doet. Desondanks krijgt hij teammaat Albon even later te pakken, zodat hij oprukt naar de zesde plaats. Daar zou het echter ook bij blijven, wat een flinke teleurstelling was na de veelbelovende trainingen. Hij ligt te ver achter om zich nog met het gevecht om de tweede plek te bemoeien, waar Pérez beide Ferrari’s op zijn dak krijgt.

Leclerc lijkt de lachende derde te worden als hij Pérez in de laatste ronde in de chicane verschalkt. Hij vergaloppeert zich echter in de laatste bocht, waardoor hij niet alleen Pérez, maar ook nog Fattle voorbij ziet vliegen. Als hij de finish is gepasseerd, zit hij op zijn stuur te rammen zoals Fattle dat deed toen hij zijn titelkansen in 2018 in de grindbak begroef. Fattle komt op zijn beurt een teenlengte tekort om Pérez nog de tweede plaats te ontfutselen, terwijl Science vlak achter Leclerc als vijfde eindigt.

Winnaar was echter Luis, die een van tevoren onverwachte zege kon begroeten, waarmee hij zijn langverwachte zevende wereldtitel in stijl binnenhaalde. Zijn zege in Turkije was alweer zijn tiende in het gekortwiekte seizoen. Net als in de afgelopen seizoenen stond er geen maat op de Brit, die ieder jaar sterker lijkt te worden.

Achter de Red Bulls finishte Norris nog als achtste, ondanks dat hij in de openingsfase veertig seconden achter Magnussen had verloren. Desondanks finishte hij nog voor polesitter Stroll, en Ricciardo, die zich in de slotfase vergaloppeerde in een poging zijn teammaat van volgend jaar achter zich te houden.

Buiten de punten en op een ronde achterstand finishte pechvogel Ocon, voor de Alpha Tauri’s van Kwjat en Gasly, die met een onzichtbaarheidsmantel om leken te rijden. Bottas kwam na een ramprace als veertiende aan de meet, voor Rijkunnen, die in de race als een baksteen terugviel na een goede kwalificatie. Russle finishte als zestiende, voor Magnussen, die veel tijd verloor doordat zijn team een wiel niet goed had gemonteerd bij een pitstop. Teammaat Grosjean zag de finish niet, net als Latifi, die op dat moment al lichtjaren achter lag. Giovinazzi moest zijn wagen vroeg in de race met panne langs de kant van de weg parkeren, waardoor de virtuele safetycar nog even uitrukte.

Zodoende eindigde een onvoorspelbare race met een vertrouwde winnaar. De fut is eruit en de strijd is gestreden. Er resteren nog drie races. Over twee weken gaat het Formule 1-circus verder in Bahrein, waar twee races zullen worden verreden, en over een maand volgt de afsluiting in Abu Dhabi.

2 gedachten aan “Hamilton wint zevende wereldtitel in stijl”

  1. Een bijzonder interessante race vond ik. Voor de verandering een keer gekeken, en daar had ik geen spijt van! Echt ongelooflijk hoe slecht die start was van de RB’s. Ik dacht dat ze toch wel het eea konden compenseren, maar dat leek echt heel amateuristisch. Ik vond het wel boeiend dat de commentatoren lieten zien dat het merendeel van coureurs in z’n 2 startten terwijl Verstappen en Albon in z’n 1 moesten starten. Daarna al helemaal opvallend dat ze dan bij de verplichte tweede pitstop van verstappen niet meteen een nieuw setje intermediates onderschroefden terwijl ze die gewoon wel in de opslag hadden liggen zo bleek later. Hij had dan van de pech van die verplichte pitstop na de spin een relatief voordeel kunnen maken, of zie ik dat verkeerd? Uiteindelijk was de hele 3e pitstop dus niet nodig geweest, maargoed. Ik kan in ieder geval niet anders zeggen dat ik het wel top vond om te zien hoe kalm Hamilton bleef, en gewoon op karakter en inschattingsvermogen de race beslist. Karakters als Norris en Perez die daarnaast ook laten zien een dikke huid te hebben zijn dan goede aanvullingen in zo’n race. En natuurlijk mooi dat Vettel zich van voren liet zien.

    Wel jammer dat je bij dit soort races niet de indruk krijgt dat Verstappen klaar is voor een titelstrijd. Niet alleen op de baan maar ook erbuiten. Geen complimentje naar Stroll gisteren, noch naar Hamilton of Perez en Vettel vandaag, konden er vanaf. Dan zijn rijders als Russel, Bottas, Ricciardo of Leclerc betere verliezers.

    1. Zijn reactie na afloop van de kwalificatie heeft mij ook wel verbaasd. Een compliment naar Stroll, die een door niemand verwachte pole pakte, had hem wel gesierd. In plaats daarvan ging het alleen over zijn eigen prestatie (waar hij duidelijk niet tevreden over was). Ik wil niet beweren dat ik op die leeftijd niet zo egocentrisch was, maar het verbaast me wel dat het pr-team van Red Bull hem niet wat meer heeft opgevoed, want dit is natuurlijk slecht voor de beeldvorming.

      Het lijkt erop dat Max de race na de kwalificatie eigenlijk al verloren had. Zijn mindset voor de race was niet goed. Hij baalde dat hij naast de ideale lijn moest starten, omdat daar geen grip was. Hij ging er bij voorbaat al van uit dat hij plaatsen zou verliezen, wat uiteindelijk ook gebeurde, terwijl Hamilton liet zien dat je van de linkerkant van de baan ook een goede start kon maken. De coureurs die in de tweede versnelling startten, leken allemaal acceptabel van hun plek te komen. Waarom Max in zijn een van start ging? Omdat ‘ie zijn Honda anders zou smoren? Geen idee wat er misging, maar hij kwam absoluut niet van zijn plek zoals zou moeten, een euvel dat van tijd tot tijd opspeelt en waar Honda nog steeds geen oplossing voor gevonden heeft.

      Wat betreft de strategie: bij de eerste stop stapte Max over van regenbanden naar intermediates. Zijn tweede stop was ongepland vanwege die spin en nadat Leclerc hem voorbij was gegaan, haalde hij nog een derde setje intermediates. Olav Mol beweerde tijdens de race dat hij door zijn setjes intermediates heen was, maar dat was dus niet zo (vermoedelijk reed hij de race uit op het setje intermediates dat hij in de kwalificatie had gebruikt). Die extra stop vanwege die spin heeft hem weinig voordeel gegeven, vooral ook omdat hij in het verkeer terechtkwam en inhalen vrijwel onmogelijk was. Sowieso vond zijn tweede stop te vroeg na de eerste plaats om er echt voordeel van te hebben. Toen de baan opdroogde sleten de intermediates wel harder, maar ook toen het profiel volledig was weggesleten boden de banden nog redelijk wat grip. Niet iedereen had daardoor baat van een extra bandenwissel. Stroll en Albon niet, maar de Ferrari’s van Vettel en Leclerc wel.

      Om bij Leclerc te eindigen: grappig om te zien hoe boos hij op zichzelf was nadat hij in de laatste bochten de tweede plaats had verspeeld door een klein foutje. Mooi hoe hij dat falen internaliseert. Dat zie ik bij Max vreemd genoeg nog te weinig, ondanks dat hij zich alleen op zichzelf richt. Hij externaliseert zijn falen juist. Slechte start: de baan had geen grip. Gespind bij een geflopte inhaalpoging op Pérez: kan gebeuren. Daardoor loopt hij kansen mis om zichzelf te verbeteren.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *