Tot aan de vijftigste ronde verliep de Grand Prix van Duitsland nog perfect voor Ferrari, maar in een tijdsbestek van slechts een paar ronden kantelde de wedstrijd volkomen. Het betekende dat de vanuit de achterhoede gestarte Hamilton zelfs nog met de zege aan de haal ging.
Door Hamiltons probleem in de kwalificatie leek de weg naar het doel open te liggen voor Ferrari. Aanvankelijk was er niks aan de hand voor de Italiaanse renstal, met Vettel soeverein aan kop en Räikkönen achter Bottas als derde. Hamilton maakte in de middenmoot echter gauw plekken goed. Met zijn soepele inhaalrace logenstrafte hij zijn sombere verwachtingen van een dag eerder. Hoewel het misschien niet zo makkelijk ging als twee weken geleden op Silverstone, had hij zich al na veertien ronden langs het B-garnituur geknokt. Heel vreemd was dat overigens niet: Hockenheim is traditioneel een circuit waar veel wordt ingehaald (de 2014-editie zag zelfs de meeste inhaalacties van alle races dat jaar).
Formule 1 is een teamsport en dat werd op de geamputeerde Hockenheimring eens te meer duidelijk. Ferrari besloot namelijk Hamiltons opmars te stuiten door Räikkönen vroeg in de race naar de pits te halen. De Fin kwam net voor Hamilton de baan op, die op dat moment de snelste man op de baan was. Op nieuwe banden reed Räikkönen echter langzaam bij Hamilton weg.
Als de tactiek van Ferrari als doel had om Bottas eveneens tot een vroege stop te verleiden, dan kwamen ze bedrogen uit. Mercedes liet Bottas heel lang op oude banden doorrijden. Dat ze dat een plaatsje aan Räikkönen zou kosten, leek ze niet te deren, omdat Räikkönen vanwege zijn vroege stop waarschijnlijk nogmaals banden moest wisselen.
Ondertussen had Vettel ogenschijnlijk in anticipatie op een pitstop veel van zijn banden gevergd, waardoor zijn rondetijden plotseling aanzienlijk verslechterden. Uiteindelijk dook Vettel na een aantal trage ronden dan toch maar de pits in, waardoor hij achter Räikkönen op de baan kwam. Na tien ronden vlak achter zijn teammaat te hebben gereden, mocht hij er eindelijk langs. In de tussentijd had hij echter wel de nodige tijd verloren. Ferrari had dus een eigen doelpunt gescoord.
De rode bolides lagen op dat moment nog wel voor de Mercedes. Hamilton was nog niet gestopt en lag derde, vlak voor Bottas, die op nieuwe banden aanzienlijk sneller was. Tot een gevecht kwam het niet, omdat Hamilton in de 42e ronde eindelijk zijn banden liet wisselen en terugviel tot achter Verstappen op de vijfde plaats. De vraag was of hij niet had moeten wachten tot het begon te regenen, maar uiteindelijk stelde de regen weinig voor. Degenen die naar regenbanden wisselden, kregen daar al gauw spijt van, want nadat de regen was gestopt, moesten ze weer terug naar droogweerbanden wisselen.
In de natte omstandigheden voelde Hamilton zich als een vis in het water. Mogelijkerwijs profiteerde hij van zijn nieuwe banden, die meer rubber bevatten, waardoor ze beter op temperatuur bleven. Räikkönen kwam daarentegen minder goed uit de verf. Hij verloor Vettel gauw uit het oog en verslikte zich in een weinig coöperatieve Haas, waardoor Bottas hem inhaalde.
Het werd nog erger voor Ferrari toen Vettel zich in de Sachskurve verremde en tergend langzaam tegen de muur tot stilstand kwam. Na afloop stelde hij dat het maar een klein foutje was geweest, maar dat was het natuurlijk niet. Leclerc, Pérez, Gasly en zelfs Verstappen gingen even van de baan, maar zij deden dat op plekken waar flinke uitloopstroken waren, zodat hun uitglijders zonder gevolgen bleven. Vettel nam uitgerekend voor eigen publiek, terwijl hij een gewonnen race reed, te veel risico op de verkeerde plaats. Het was een ordinaire blunder die nog heel kostbaar kan zijn.
Tot overmaat van de ramp nam Hamilton bij de safetycarfase de leiding over doordat Bottas en Räikkönen naar de pits gingen. Weinig mensen zullen de logica gezien hebben achter Bottas’ tweede stop, die overigens volledig in het water viel. Dat Hamilton even later ook doodleuk naar de pits geroepen werd, terwijl hij nog vrijwel nieuwe banden had, was een van de grootste raadsels van de race. Gelukkig voor Hamilton zorgde een koddig staaltje miscommunicatie ervoor dat hij op het laatst mogelijke moment van een pitstop afzag, een move die hem uiteindelijk de race en een reprimande op zou leveren.
Räikkönen reed op dat moment nog aan kop, maar aangezien hij al bijna veertig ronden lang dezelfde banden over het Duitse asfaltlint had uitgesmeerd, moest Ferrari hem wel naar de pits roepen, zodat hij terugviel naar de derde plek achter de Mercedes, waarmee hij de ramprace voor Ferrari compleet maakte. Räikkönens strategie was immers opgeofferd om in ieder geval Hamilton voor te blijven. Waarom lukte dat niet?
Het lijkt erop dat Ferrari Hamilton halverwege de race uit het oog was verloren. In plaats van Räikkönen direct na Hamiltons enige stop voor de tweede keer naar de pits te roepen, lieten ze hem eerst nog een hoop tijd in het verkeer en met het gevecht met Bottas verliezen, waardoor hij bij zijn laatste stop alsnog zijn plek aan de Brit verloor. Door Vettels uitvalbeurt viel het falen van de Ferrari-strategie extra op.
Ferrari was niet het enige team dat de bal op strategisch gebied missloeg. Zo doken Leclerc, Alonso en Gasly bij de eerste regendruppeltjes naar de pits. Alonso werd tegen zijn zin in naar de pits gedirigeerd, terwijl Gasly tot zijn niet geringe verbazing regenbanden kreeg gemonteerd. De coureurs hadden vrijwel meteen spijt van hun bandengok, die ze direct naar de achterhoede verbande. Zo kleunt iedereen wel een keer mis, denk je dan. Maar dat Red Bull Verstappen ronden later alsnog binnenhaalde voor intermediates terwijl iedereen kon zien dat het daar niet nat genoeg voor was, was het grootste raadsel van de race.
Na afloop stelde Red Bull-teambaas Christian Horner dat het een goede gok was omdat ze niks te verliezen hadden, maar dat was natuurlijk niet zo. Zelfs een blinde kon zien dat de overstap naar intermediates niet ging werken. Erger was dat Verstappen door zijn extra pitstops zijn plek aan Hamilton verloor. Zonder het bandengegoochel had hij na de neutralisatie het veld aangevoerd. Natuurlijk hadden zijn rivalen dan nieuwe banden, maar ze hadden dan nog wel een hoop te bewijzen gehad.
Verstappen had in de 29e ronde zijn banden gewisseld, Hamilton in de 42e ronde. Het verschil van 13 ronden komt volgens de analyse van de rondetijden neer op ongeveer 0,4 seconde per ronde. Het voordeel van ultrazachte banden ten opzichte van zachte banden was ook nog een kleine twee tienden waard. En tot slot was Hamilton nog ruim een halve seconde per ronde sneller. Alles bij elkaar had Hamilton dus een snelheidsvoordeel van ruim een seconde per ronde. Zou dat genoeg zijn? De kans is groot dat Hamilton vroeg of laat de koppositie had heroverd, maar hij had er dan wel voor moeten werken.
Hamilton was in de race in ieder geval duidelijk de snelste man, voor Vettel (+0,36), Räikkönen (+0,42) en Bottas (+0,52). Verstappen hield de koplopers net niet bij (+0,59), terwijl Ricciardo tot aan zijn uitvallen niet bijster snel was (+1,24). Het gat naar de overige teams was ook nu weer gigantisch.
In de middenmoot waren de Force India’s het snelst, met Pérez (+1,72) duidelijk voor Ocon (+2,01). Daarna volgen de Hazen van Magnussen (+2,10), die verzoop in de regen, en Grosjean (+2,16), die zich in de slotfase knap revancheerde voor de foutieve bandengok. Gasly (+2,22), Alonso (+2,25), Ericsson (+2,27) en Hülkenberg (+2,32) ontliepen elkaar bijna niks. Hülkenbergs bescheiden racepace komt eveneens naar voren in de lijst van snelste rondetijden, waarin hij slechts zestiende is. Dat hij ondanks twee onnodige pitstops nog vijfde werd, mag een groot wonder genoemd worden. Leclerc (+2,33) en Sainz (+2,38) waren eveneens beter op dreef op zaterdag dan op zondag.
De staart werd gevormd door Hartley (+2,62), Vandoorne (+2,64), Stroll (+2,68) en Sirotkin (+2,71).
Daarmee is de rangorde van de teams nu:
1. Mercedes
2. Ferrari +0,4
3. Red Bull +0,6
4. Force India +1,7
5. Haas +2,1
6. Toro Rosso +2,2
7. McLaren 2,2
8. Sauber +2,3
9. Renault +2,3
10. Williams +2,7
