“We moeten samen optrekken en ons niet uiteen laten spelen door de rechtse partijen”, aldus Jesse. “Wie doet er mee?” Voorzichtig gaan er twee handjes de lucht in.
“Waarom wil jij niet, Sigrid?”, vraagt Jesse. Ze zucht. “Wat krijg je als je Kaag en Klaver met elkaar combineert?” “Een fantastische progressieve samenwerking die veel kan betekenen op het gebied van klimaatbeleid”, antwoordt Jesse niet-begrijpend. “Kaag en Klaver wordt bij elkaar Klager. Dat gaat niet werken”, doceert ze.
“Wij hebben wel iets gemeenschappelijks”, zegt Lilianne tegen Lilian en Sigrid. “We zijn alle drie vrouw. Wij moeten samen een front vormen.” “Daar zit wat in”, zegt Sigrid en ze zet een stapje in de richting van de andere twee vrouwen, die netjes op anderhalve meter afstand van elkaar staan.
In de kamer ernaast ontstijgt plotseling een hoop kabaal. Holle frasen en platitudes wisselen elkaar in razend tempo af in het verbale geweld. “Dit bevalt me niets”, zegt Sigrid, die gauw polshoogte gaat nemen. Het kabaal gaat echter onverminderd door. Het duurt heel lang voordat het ophoudt, waarna er gejuich en gejoel is te horen.
Even later gaat de deur open. Het is Mark, de populaire jongen van de klas. Ieder meisje heeft wel een oogje op hem. Hij loopt straal voorbij Jesse, recht op Lilian af. Jarenlang hadden ze ontkend dat ze elkaar toch wel een beetje leuk vonden. Mark glimlacht en maakt een compliment, waarna hij aan zijn verhaal begint. “Er is hiernaast een heel leuk feest aan de gang en ik heb nog een kaartje over. Zou jij het leuk vinden om mee te gaan?” Lilian straalt van trots. Samen lopen ze de feestkamer binnen, waar Sigrid al een feestmuts heeft opgedaan.
Lilianne en Jesse blijven alleen in hun kamer achter. “Misschien moeten we toch maar fuseren”, zegt Jesse. “Maar dan wel als de corona voorbij is”, zegt Lilianne. Precies op dat moment komt Thierry uit zijn schuilplaats. Hij kan zijn lachen amper inhouden.
