Afgelopen zaterdag won ik dus met schakers.info voor de tweede keer op rij het NK Bedrijvenschaak. Een mooie toernooizege om weer aan mijn palmares toe te voegen. Geen gekke prestatie in een deelnemersveld van ruim 70 viertallen, waarvan een handvol minstens even sterk was als wij.
De eindzege hadden we aan twee dingen te danken: de verloren wedstrijd tegen het organiserende bedrijf in het begin van het toernooi en Yochanan Afek, die aan het hoogste bord rustig 6 uit 7 scoorde tegen sterke tegenstanders. Ik denk niet dat John van der Wiel of Roeland Pruijssers het beter zouden hebben gedaan. In de luwte scoorde de rest van het team 5½ punt, wat ook zeker niet slecht was. Uiteindelijk scoorden we 2½ bordpunt meer dan vorig jaar. Toen bleven we echter wel ongeslagen.
Zelf begon ik, net als vorig jaar, wat stroef aan het toernooi. In de eerste ronde troffen we een team met een paar 1800-spelers aan de hoogste borden. Ik hoopte in een vrij gesloten stelling op voordeel te kunnen spelen met een goed paard tegen een slechte loper, maar toen deed ik ergens een flutzet met m’n dame, waardoor m’n tegenstander lopers kon ruilen ende spoeling wel heel dun werd. Gelukkig wist ik hem nog ergens te verleiden met z’n b-pion op te rukken, waardoor ik op ieder gewenst moment de a-lijn kon openen. Het bleef nog lang spannend, maar uiteindelijk won ik wel, zodat we met 4-0 wonnen.
In de tweede ronde speelden we tegen DSE, dat buiten mededinging meedeed. Ik mocht met wit tegen Jop Delemarre, die een variant speelde waar ik geen goed antwoord op had. De volgende keer maar eens de werken van wijlen de heer Dvoretsky bestuderen.
1. e4 e6 2. d4 d5 3. Pc3 Lb4 4. e5 c5 5. a3 Lxc3+ 6. bxc3 Pe7 7. Dg4 Kf8.
Tja, dat kan inderdaad ook nog. De alternatieven zijn natuurlijk 7… Dc7 met chaos of 7… 0-0 en zwart krijgt meteen een aanval over zich heen. Na de tekstzet wist ik niet meer zo goed wat ik moest doen. Bijna een decennium geleden kreeg ik het voor elkaar om binnen een paar zetten een pion weg te blunderen met 8. Pf3?! Da5 9. Ld2 Pbc6 10. Ld3 Da4. Zwart dreigt natuurlijk c2 te winnen, maar ik zag nog wel wat in een tegenaanval op f7: 11. Pg5? Pxe5. O ja, dat kon ook nog. Ondanks dit schoonheidsfoutje wist ik de partij nog te winnen ook.
Nu probeerde ik het met 8. f4?! Beter was natuurlijk het proactieve 8. Ld2, want nu kwam ik al gauw een zet tekort: 8… Da5 9. Ld2 Da4 10. Pf3 Dxc2 11. dxc5. Zo hoopte ik me nog schadeloos te stellen, maar na 11… Pd7 12. Pd4 De4+ 13. Kf2 h5 14. Dh3 Pxc5 was de witte stelling nogal een ruïne. Wit heeft nog wel wat praktische kansjes, maar uiteindelijk verloor ik zonder echt bedreigend te worden. Kortom: geen beste witbeurt.
Het team verloor ook en in de derde ronde speelden we tegen het niet misselijke Dynamic Info. Ik zag dat ik tegen Joost Offringa (2318) moest en daar was ik niet al te blij mee. Gelukkig wist ik de opening te overleven en daarna begon ik zelfs aan meer te denken. In een gesloten stelling ruilden we allebei een loper in voor een paard, waarna ik het idee had wat beter te staan. Joost wist echter gauw tegenspel op de koningsvleugel te creëren, waarna het erg tricky werd. In tijdnood miste hij echter een paar keer de beste zet, zodat ik zijn gevaarlijke h-pion te pakken kreeg en won.
In de vierde ronde had mijn aanpak van de Aljechin onverwacht veel succes. Mijn tegenstander spartelde nog lang tegen, maar het mocht niet baten. In de vijfde ronde won ik eveneens vrij makkelijk. In de zesde ronde mocht ik weer eens tegen Marcel Schroër (2012, maar anderhalf jaar geleden nog >2200). Hij speelde een variant van de Pirc die ik met het zomerschaak ook zo nu en dan tegen me krijg. Ik won een pion, maar hij krijg wel dikke compensatie. Gelukkig gaf hij mij de gelegenheid te consolideren, waarna een vernietigend kwaliteitsoffer van hem gelukkig niet zo vernietigend bleek.
Door de goede resultaten waren we langzaam naar boven geslopen. Teamleider Robert Klomp dekte zich een beetje in door te zeggen dat we hoe dan ook wel in de top 10 zouden eindigen en dat was voor hem een acceptabel resultaat. Zelf zat ik stiekem al van het kampioenschap te dromen. Een medaille zat er zeker in als we gewoon zouden winnen.
Uiteindelijk was ik natuurlijk de enige die niet won. De rest van het team deed wel zijn werk. Zelf kwam ik tegen Lennard den Boer (2039), die tot op dat moment alles had gewonnen, niet verder dan remise en daar mocht ik nog blij mee zijn. In de opening vloog hij me meteen naar de keel:
1. e4 e5 2. Pf3 Pc6 3. d4 exd4 4. Pxd4 Pf6 5. Pxc6 bxc6 6. Ld3 d5 7. e5 Pg4 8. Lf4 Lc5 9. 0-0 0-0 10. h3.
De ins en outs van deze opening ken ik ook niet zo, maar ik kon me ook niet zo voorstellen dat dit heel slecht voor zwart kon zijn, dus daar ging ‘ie: 10… Pxf2 11. Txf2 Lxf2+ 12. Kxf2 Dh4+ 13. g3. Na 13. Lg3 Dd4+ haalt zwart nog een tweede pion op, waarna het erg spannend wordt. Nu haalde ik een andere pion op: 13… Dxh3 14. Kg1 Lf5?! Ik wilde natuurlijk graag lopers ruilen, maar helaas voor mij had wit 15. Lf1! Dg4 16. Dxg4 Lxg4. Zwart heeft twee pionnen voor de kleine kwaliteit. Ik wist zelfs de e-pion te veroveren, maar in het eindspel was wits loperpaar moordend. Uiteindelijk eindigde de partij in een zettenherhaling, waarna Afek demonstreerde dat wit het nog had kunnen winnen. Het gemorste halfje betekende dat mijn tegenstander niet gedeeld topscorer werd…
Voor het team maakte het verder niet uit en doordat de UvA/HvA en de Gemeente Rotterdam in een ware rollercoaster gelijk hadden gespeeld, wonnen we het toernooi. En dat zonder tegen een ploeg in de top 6 gespeeld te hebben. Een zevenrondig Zwitsers toernooi levert rare indelingen op. In ieder geval mochten we met een medaille om ons nek het podium beklimmen.
Hopelijk kan ik straks met het herwonnen zelfvertrouwen op het snelschaakavondje op de club de nodige potten breken.
