Zwoegen!

De afgelopen week ging het wat schaken betreft niet echt van een leien dakje voor me. Maandag mocht ik in de interne weer een keer tegen Tom de Ruiter. Door twee slechte zwartpartijen was ik achteropgraakt in de strijd om het clubkampioenschap, dus moest ik winnen. Henk mocht tegen Theo, die mij vorige week in een draak van een partij op remise wist te houden. Ik wist wat me te doen stond. Lees verder “Zwoegen!”

Apenhoofd gehakt in Pirc

Terwijl de match tussen Carlsen en Karjakin zijn ontknoping nadert, zal ik hier in het kort mijn partij van afgelopen zaterdag bespreken. Tja, wat valt er eigenlijk over te zeggen? Zwak gespeeld? Erbarmelijk verdedigd? Finaal door de ondergrens gezakt? De ene na de andere beoordelingsfout gemaakt? Ik weet het eigenlijk ook niet. Lees verder “Apenhoofd gehakt in Pirc”

Apenhoofd de eindspelmeester

“Hebben wij niet eens tegen elkaar gespeeld?”, vroeg tegenstander René Buisman na de partij. Hoewel hij me ergens bekend van voorkwam, kon ik het me niet herinneren. Was ik hem ooit in een vluggertje tegengekomen? Het zou zomaar kunnen. “Zo’n tien jaar geleden. Toen speelde ik nog voor Zeist.” Dat moest die wedstrijd in de tweede klasse zijn. Dat was eind 2005, toen BSG voor het eerst in zijn lange geschiedenis niet in de meesterklasse of eerste klasse speelde. Voor m’n gevoel is dat alweer vele mensenlevens geleden. Lees verder “Apenhoofd de eindspelmeester”