Morgen begint week 11 van 2021. Hieronder de artikelen voor komende week en een korte persoonlijke noot bij de herpublicaties van de bijna afgelopen week.
8 maart: Spykers op laag water (21 maart 2007)
Binnenkort begint het nieuwe Formule 1-seizoen weer, alweer het vijftiende seizoen van zevenvoudig wereldkampioen Lewis Hamilton. Veertien jaar geleden maakte hij in Australië zijn debuut. Daarbij stal hij meteen de show door teammaat Fernando Alonso bij de start voorbij te rijden en lange tijd achter zich te houden. Met een derde plaats aan de finish overtrof hij alle verwachtingen. Aan de andere kant van het spectrum bevond zich helaas Christijan Albers, in de hemeltergend trage Spyker, die na een rondje of tien de grindbak verdween omdat hij met een gespje zat te prutsen. Heel lang zou zijn Formule 1-carrière ook niet meer duren.
9 maart: De juiste kleur (9 maart 2010)
Elf jaar geleden wilden we in het Goois Lyceum een schaaktoernooi voor kinderen organiseren. Daarvoor moesten we eerst toestemming hebben van de conciërge, die ik nog kende van mijn tijd op die school. Op weg naar het schoolplein werd Le vanwege zijn vreemde haar (een soort hanenkam in allerlei kleuren geloof ik) meteen aangesproken door een gast met allemaal puisten in zijn gezicht. Hij had altijd een antwoord paraat en trommelde zich op de borst dat hij voor een natuurkundige toch wel een fleurige vogel was. Anyway, het toernooi werd een groot succes, want er waren heel wat kinderen op afgekomen. Zoveel zelfs dat er bij de prijsuitreiking niet genoeg bekers waren.
10 maart: De wegen zijn weer wat onveiliger geworden (28 maart 2017)
Vier aar geleden behaalde ik dan eindelijk mijn rijbewijs. Op een stralende dag wist ik een uur lang alle obstakels te vermijden en de verder nogal futloze Polo weer heelhuids af te leveren, waarna ik geslaagd was. Ik was er heel blij mee, hoewel ik het roze kaartje pas een paar weken later echt in handen had. Heel veel heb ik nog niet van m’n rijbewijs geprofiteerd. In de weken daarna heb ik een aantal keren met de grijze Suzuki van m’n moeder mogen scheuren. Wat een fel karretje is dat! Ik stapte elke keer met een big smile uit dat ding. Later dat jaar werd mij gevraagd om mij en m’n broertje naar een oliebollentoernooi te sturen. Ik vond het doodeng! Gelukkig ging alles goed.
11 maart: BSG geeft koploper schaakles, maar verliest wel (10 maart 2013)
Na een zege tegen De Stukkenjagers in de eerste ronde (toen nog met Leon Pliester in de gelederen) en een gelijkspel tegen HMC was de fut eruit bij BSG in het schaakseizoen 2012-2013. Na een rij kansloze nederlagen kwam begin maart ook nog de ongenaakbare koploper En Passant op bezoek. De wedstrijd verliep echter boven verwachting voorspoedig. Al binnen een uur had Robert Ris Anish Giri op remise gehouden nadat het supertalent de opening verprutst had. Daarna won En Passant een rij wedstrijden, maar onder andere doordat zelfs Tea Lanchava wist te winnen (van de ene Vedder), kwamen we toch in de buurt van een stunt. Ewood stond gewonnen tegen de andere Vedder, maar liet het toch nog in remise verzanden, terwijl ik tegen Peng hetzelfde resultaat behaalde nadat in tijdnood mijn voordeel had weggegeven. Iets soortgelijks had FM Henk tegen vaste klant Dick de Graaf gedaan, waardoor we de wedstrijd nog met 6-4 verloren, de vele goede stellingen ten spijt.
12 maart: Externe competitie ronde 7 (8 maart 2008)
Vijf jaar eerder speelde BSG iedereen zoek in de eerste klasse. Vaak speelde Vrouwe Fortuna daarin een grote rol, zoals in de wedstrijd tegen Unitas. Waar de resultaten op de kopborden allemaal verkeerd vielen, maakte de staart dat dubbel en dwars goed. Zelf kreeg ik een punt in de schoot geworpen toen mijn tegenstander in een poging zijn voordelige stelling te winnen ineens een toren weggaf. “Zo’n fout zou ik nou nooit maken”, merkte toeschouwer Richard Langbroek laatdunkend op. Door mijn onverdiende zege wonnen we de wedstrijd met 6-4 en gingen we in een rechte lijn op het kampioenschap af.
13 maart: Favorieten geven niet thuis, dus wint Alonso (25 maart 2012)
2012 was het seizoen van de lelijke Formule 1-auto’s. De Ferrari was zonder twijfel de lelijkste auto en tot overmaat van ramp was het ding ook nog eens traag. In Maleisië wist Alonso de race verrassend nog te winnen. Hij profiteerde optimaal van Vettel en Button die tegen een achterblijver aanreden en het gebrek aan racepace van Hamilton en Webber. Daarnaast wist hij achtervolger Pérez nog in een fout te dwingen, waardoor de zege helemaal verdiend was. Dat teamgenoot Massa vijftiende op bijna een ronde achterstand werd, zegt genoeg.
14 maart: Coronahysterie (14 maart 2020)
Alweer een jaar geleden begon de corona-ellende. Het land ging op slot en iedereen sloeg meteen aan het hamsteren (een van de weinige Nederlandse woorden met een beklemtoonde stomme e). Naast de kant-en-klaar-rommel en het brood was om de een of andere reden ook het pleepapier uitverkocht vanwege een aantal vage doomsday preppers onder ons. Als toegift een plaatje van een jaar lang corona:
Dan nu de artikelen voor de derde week van maart:
15 maart: Australische afgang voor de Formule 1 (15 maart 2015)
16 maart: Interne competitie ronde 22 (11 maart 2008)
17 maart: Kwaliteitsverschil (11 maart 2018)
18 maart: PK 2007 (vervolg) (18 maart 2007)
19 maart: En dat is drie… (19 maart 2009)
20 maart: De clowns zijn terug! (14 maart 2010)
21 maart: Het leed van een non-playing teamcaptain (1 april 2017)
