Morgen begint week 44 van 2021. Hieronder de artikelen voor komende week en een korte persoonlijke noot bij de herpublicaties van de bijna afgelopen week.
25 oktober: Maxje huilt, Maxje lacht (28 oktober 2018)
Eind 2018 was Max Verstappen toenmalig teamgenoot Daniel Ricciardo steevast de baas. Hoe groot moet de teleurstelling voor hem dan ook geweest zijn dat de Australiër met de Italiaanse naam hem uitgerekend in Mexico, waar de Red Bulls altijd als de brandweer gaan, nipt te snel af was, zodat hij naast zijn eerste pole uit zijn carrière greep. De rest van de dag was hij ook nauwelijks meer aanspreekbaar. Hoe anders was zijn gemoed een dag later, nadat hij de race had gewonnen. Ricciardo kende een mindere race. Na een belabberde start viel hij in de slotfase uit. Het zou tot ver in 2020 duren voor hij weer op het podium zou staan.
26 oktober: 6035 dagen (26 oktober 2018)
Drie jaar geleden moesten wij afscheid nemen van Bonnie, Ewoods poes. Bonnie was heel schattig en fotogeniek, waardoor iedereen haar ook enorm mocht. Ze heeft uiteindelijk ruim zestien jaar aan de Kamerlingh Onnesweg gewoond, eerst naast Sheba en later naast Belle. Het eind kwam uiteindelijk toch nogal onverwacht. Net voor de verhuizing van mijn ouders hield haar leven er na 6035 lange dagen mee op.
27 oktober: Amersfoort! (31 oktober 2016)
Eind 2016 hadden we met de afdeling Ruimtelijke Economie dan eindelijk onze langverwachte heidag in Soesterberg. Na twee dagen te zijn sufgeluld, stond ik op het perron van het station van Amersfoort, waar ik de vraag kreeg wat die plaatsnaam nou eigenlijk betekende. Later die dag was ik weer terug in de doorwaadbare plaats aan de Eem, maar dan om een schaakwedstrijd van het derde te volgen en op mijn eigen manier te becommentariëren. Tot slot was ik in Soest om het 70-jarig jubileum van de Baarnse Schaakvereniging te vieren. Toen had ik het noordoosten van de provincie Utrecht wel weer genoeg gezien…
28 oktober: De magische jaren ’90 (4 november 2011)
Tien jaar geleden verzuchtte ik al dat de jaren ’90 zo mooi waren. Natuurlijk was niet alles rozengeur en maneschijn, maar toch was het leven toen nog redelijk ongecompliceerd. Na 9/11 is de wereld er niet bepaald leuker op geworden. Ik kon me toen nog niet bevroeden dat de toekomst er niet beter op zou worden. Voor mij persoonlijk zijn de jaren ’10 best een drama geweest en de wereld is helemaal een puinzooi geworden. De verzuiling is terug, solidariteit heeft afgedaan, onfatsoenlijke bullebakken kunnen zonder problemen hele bevolkingsgroepen opruien en dan hebben we nu ook nog het coronavirus.
29 oktober: De coronacrisis: een collectief falen (31 oktober 2020)
Eind vorig jaar zag het er niet goed uit in de strijd tegen corona. Het aantal besmettingen bleef oplopen nadat het kabinet onder publieke druk wederom veel te laat had ingegrepen, waardoor het aantal besmettingen sterk opliep. Maar goed, dat was vorig jaar. Inmiddels hebben we vaccins tegen het virus waarmee we de verspreiding ervan kunnen beperken. Maar als vervolgens een deel van de bevolking te koppig is om zich te laten inenten, er een nog besmettelijkere variant opduikt en mensen zich niet aan de regels houden, dan kan het virus alsnog om zich heen grijpen. We hebben helaas weinig geleerd van afgelopen jaar en altijd is er een kleine groep die het voor de rest verpest.
30 oktober: BSG en de klokken verliezen van Rotterdam (30 oktober 2011)
Na een onthutsende nederlaag tegen Groningen bij de start van het seizoen 2011-2012 mocht BSG het in de tweede ronde tegen Rotterdam opnemen. De sterkste spelers ontbraken en dus verloor BSG weer kansloos, waardoor weer een lang en vervelend seizoen in de meesterklasse dreigde. Ik besloot de titel van het verslag van de Rotterdammers van een eerdere ontmoeting in diezelfde meesterklasse te gebruiken. In het artikel werd geïnsinueerd dat we de analoge klokken de schuld gaven van onze nederlaag, wat natuurlijk niet zo was, al was het hoogst opmerkelijk te noemen dat een schaakclub op het hoogste niveau in 2009 nog met prehistorische klokken werkte.
31 oktober: Hutton (29 oktober 2006)
Eind oktober 2006 speelde ik mijn laatste jeugdtoernooi (of althans, dat dacht ik toen), het befaamde Huttontoernooi. Jarenlang had ik op het toernooi, waarin spelers van verschillende bonden tegen elkaar spelen, als een krant gespeeld (en toch werd ik steeds weer opgeroepen om de Stichts-Gooise Schaakbond te vertegenwoordigen). In mijn laatste jaar had ik er wel schik in. Ik herinner me dat ik op de heenweg veel naar een leuke dame zat te kijken (die dat totaal niet kon waarderen) en dat ik op de terugweg met Engelse dropjes in de trein zat te gooien (wat een ouder echtpaar totaal niet kon waarderen). In de tussentijd had ik anderhalf punt gescoord, onder meer door een fraaie redding tegen Peter Riksten in de eerste ronde. De tijd vloog tijdens het toernooi en ik werd eigenlijk de hele dag geleefd. Een van mijn mooiste toernooien ooit, ook al duurde het maar een dag.
Dan nu de artikelen voor komende week:
1 november: Live Messenger Essential kun je missen als kiespijn (1 november 2010)
2 november: Kampioen in de laatste bocht (2 november 2008)
3 november: De pot verwijt de ketel dat ‘ie zwart ziet (24 oktober 2013)
4 november: Teamleider (4 november 2006)
5 november: Fattle schittert in spektakelstuk, maar Räikkönen wint (5 november 2012)
6 november: De wereld vergaat niet volgens economen (6 november 2008)
7 november: Van Amsterdam tot Zaandam afgedroogd (7 november 2015)
