Salzburg
Dinsdag 20-04
In de bagageruimte van het ho(s)tel werden de koffers gedropt. Het weer had me verrast: het was zonnig en behoorlijk warm. Prima weer om lekker te gaan mountainbiken. Ik behoorde niet tot het mountainbikegroepje en samen met Emporio ging ik het centrum van Salzburg bekijken. We zagen wat supermarkten, maar echt heel veel nuttige dingen werden er niet verkocht. Ik hoefde slechts een broodje en wat te drinken, maar dat was niet makkelijk te vinden. Uiteindelijk had ik dan toch wat en we streken neer bij een fontein. Op weg terug naar de jeugdherberg besloot Emporio om via een trap omhoog te klimmen, want dan zouden we weer goed uitkomen. Dat bleek tegen te vallen, omdat de weg eerst een bocht maakte, alvorens omlaag te gaan. Wel hadden we een prachtig uitzicht op de top van deze heuvel. De Salzach was goed zichtbaar.
Eenmaal terug in het hotel* wilden we wel naar onze kamers. De kamers werden nog verschoond, maar over niet al te lange tijd zouden ze beschikbaar zijn. We werden dus even in de wacht gezet. Ik zou samen met Rolex in kamer 216 zitten, maar daar bleek een probleempje mee te zijn (de kamer bleek een enorme bende te zijn). Emporio zat in een andere kamer en hij kon er uiteindelijk in. Ik dropte m’n koffer daar maar en wachtte totdat mijn kamer eindelijk beschikbaar was. Dat duurde en duurde maar en uiteindelijk kreeg ik een andere kamer, kamer 214. Het was inmiddels vier uur geweest en ik was doodop. Toen ik op m’n bed ging liggen, was ik bijna meteen vertrokken.
Ik werd wakker toen Rolex de kamer binnenliep. Hij had het reservepasje geleend bij de organisatie en kon zodoende de kamer binnendringen, ik had immers de andere. Met het pasje kon je de deur openen en het licht aandoen. Dat laatste was me overigens niet gelukt: het licht had altijd een aantal seconden nodig om op te starten en dat geduld had ik niet. Hoe dan ook, het was inmiddels tien voor half acht (!) en op het kastje voor m’n neus lag een pizzadoos met een koude pizza erin. Die hadden de mountainbikers lang geleden voor mij meegenomen en inmiddels was ‘ie helemaal afgekoeld. Gelukkig was er op de kamer van Le Snelle een magnetron en kon ik de pizza in delen opwarmen. Een goeie pizza, daar mag je me altijd voor wakker maken!
Inmiddels was iedereen aangekomen en gingen we naar beneden om in de lobby een spelletje te doen. Ik ging een keertje koehandelen, een spel dat Mathieu nog nooit had gespeeld, wat wel vermakelijk was. Inmiddels was het een uur of tien geworden en gingen we maar weer pitten, om zo fit te zijn als het veldwerk zou beginnen.
Woensdag 21-04
Rolex had een aantal wekkers gezet die om kwart over zeven afgingen, waarna hij ging douchen. Ik kon nog even blijven liggen, waarna we samen naar een wel erg volle ontbijtzaal gingen. Om half negen hadden we een soort introductiecollege van Mark B. in een zaal die “Shanghai” heette. Blijkbaar waren de zalen genoemd naar Aziatische steden dacht ik, maar uiteindelijk bleken ze vernoemd te zijn naar de partnersteden van Salzburg.
Na het college gingen wij maar wat aan ons project doen. Helaas ging het met GIS niet zo goed en ook in de universiteitsbibliotheek vonden we geen bruikbare informatie. Gelukkig was Mark B. enthousiast geraakt over ons onderzoek. Het leek hem leuk om de diepte te meten van de Lammer, een zijrivier van de Salzach. Op deze rivier was ons onderzoek gebaseerd. We hadden namelijk het idee om het risico van een overstroming zoals in 2002, waardoor grote gebieden in Oost-Europa onder water kwamen, te verkleinen door water op te slaan. Maar dan moesten we wel weten hoeveel dat dan was en dat hing af van de capaciteit van de rivier.
Het was inmiddels alweer tegen het eind van de middag en we gingen de stad in om te kijken of we iets als een schietlood konden kopen, of dat we spullen konden vinden waarmee we een geïmproviseerde versie konden maken. Daarbij viel ons oog op een kerstwinkel (:S), die misschien zware kerstballen verkocht, maar het was het allemaal net niet. Daarom gingen we maar eten. Het was nog geeneens zes uur, toen we een klein restaurantje vonden met een beetje geschifte eigenaar. De dames vonden hem wel okeej, ik kreeg lichtelijk de kriebels van die vent. Uiteindelijk zat ik weer eens een pizza op te vreten, terwijl zij een kipschnitzel hadden.
Het gevolg was dat we weer vroeg in de jeugdherberg waren. Daar liet Mark B. trots een geïmproviseerd schietlood zien, dat hij met spullen van de bouwmarkt had gekocht. Hadden wij ons voor niks uit lopen sloven… Ik ging weer naar m’n kamer, waarna Rolex belde of ik de deur open wilde doen. Hij dropte zijn tas en ging met de rest van het reisgroepje eten.
Het was weer eens een Champions League-avond en Bayern München speelde tegen Olympique Lyonnais. Het leek me wel leuk om te doen alsof ik voor de Fransen was, die de tweede helft met een man meer begonnen, maar al gauw kreeg ik er spijt van. De stokbroodvreters speelden zo slecht dat uiteindelijk zelfs Mathieu voor Bayern was. Verder gingen we nog ons schietlood prepareren door er om de halve meter een teepje (nieuwe spelling) aan te plakken.
Donderdag 22-04
Ik was deze dag al vroeg op en dat was maar goed ook, want om acht uur zou de bus vertrekken. We zouden kennismaken met het gebied. Oorspronkelijk was de excursie een dag eerder gepland, maar de agenda van de heer Strobl liet dat niet toe. Hoe dan ook, het was zaak om op tijd te ontbijten. Ik was om kwart over zeven in de ontbijtzaal en het was er bijzonder rustig. Mijn ervaring was dat het ontbijten best wat tijd in beslag nam. Zelf kon ik alles op m’n dooie gemak doen en was ik op tijd bij de bus. Het zou de een-na-laatste busexcursie worden en ik had er zin in. Lekker kijken naar het landschap terwijl een knakker er over zou gaan lullen, dat beviel me wel.
De excursie zou echter veel zwaarder worden dan gedacht. We gingen er erg vaak uit. Zo gingen we in de laatste nog niet weggesmolten sneeuw spelen. Het was een mooie-uitzichtendag, want geregeld gingen we naar de top van hoge bergen. Tussen de middag mochten we er even tussenuit knijpen en had ik mijn eerste miskoop van de week gemaakt in de vorm van een graanreep met aardbeiensmaak. We zaten lekker in de zon uit te rusten en ik dronk een hele fles ijsthee weg, waarna ik het wel weer tijd vond om naar de bus te gaan. Meteen werd ik uitgemaakt voor “tijdneuker”. ?
Het was inmiddels drie uur geworden en Strobl moest ervandoor gaan. Vreemd, want hij moest om twee uur weg, had ik begrepen. Ik hoop niet voor hem dat hij heeft vertrouwd op de klok in de bus, want die liep een uur achter.
De excursie ging ook zonder Strobl verder en we gingen nog een berg bekijken, alvorens naar de “JUFA” terug te keren. Mijn avondeten bestond uit friet bij een Turk, terwijl de rest aan een of andere Turkse hamburger zat te knagen. Na het eten gingen we voetballen. Na eerst tegen elkaar te hebben gespeeld, gingen we daarna tegen vier Duitsers spelen, wat gezien onze numerieke meerderheid wel goed afliep.
Het was inmiddels donker geworden en ik vond m’n teamgenoten weer in de zaal “León”. Ze hadden een probleem met het programma Arc GIS (wanneer niet?) en de manke GIS-expert Niels de R. was in velden noch wegen te bekennen en toen hij er eindelijk was, had hij zijn handen vol aan ons en het groepje van Rolex. In de beperkte tijd die hij had, lukte het hem niet de fouten in het manke programma (of waren de kaarten weer eens niet goed? :S) op te lossen. Een veeg teken. Morgen zouden we in ieder geval de rivier opmeten op onze enige velddag. Hopelijk zou het GIS-programma dan goed werken.
*Het hostel was eigenlijk een hotel en ze hadden handdoeken
