Voorbeschouwing op de Grand Prix van Australië

We zijn weer begonnen! Na een winterstop van vier maanden is het Formule 1-geweld dit weekend in Australië weer losgebarsten. Wie zijn er goed aan het seizoen begonnen en wie mogen gelijk al in de achtervolging? En wat mogen we van de race van morgen verwachten?

Net als de afgelopen zeven seizoenen begint het Formule 1-seizoen 2018 in Australië, op het stratencircuit van Albert Park in Melbourne. Hoewel het voor de rest van het seizoen niet veel hoeft te betekenen, wil iedereen natuurlijk de eerste slag uitdelen. Konden de teams van Ferrari en Red Bull de Mercedes pijn doen, of hadden de wereldkampioenen van de afgelopen jaren hun voorsprong alleen maar vergroot?

De marge waarmee Hamilton uiteindelijk de poleposition opeiste, deed het laatste vrezen, al moet gezegd worden dat de kwalificatie lange tijd spannend was. Doordat het ’s ochtends geregend had, waren de omstandigheden niet ideaal en hadden de coureurs moeite om aan de tijden van vorig jaar te komen. Pas in zijn laatste poging reed Hamilton een superronde (1:21,164), waarmee hij een seconde sneller was dan zijn pole van vorig jaar.

Zijn rivalen kenden een iets minder voorspoedige sessie. Teamgenoot Bottas reed zijn bolide in de derde kwalificatiesessie aan gruzelementen, terwijl Vettel en Verstappen aan het eind van hun ronde een foutje maakten. Ricciardo wist van tevoren al dat hij drie plekken moest inleveren na een domme fout in de vrije training en kwam er voor eigen publiek nauwelijks aan te pas. Het betekende dat Räikkönen, de winnaar van vijf jaar geleden, zichzelf op de eerste startrij terugvond.

Aan de tijden te zien hebben de topteams nog steeds een flinke voorsprong op de rest van het veld, net als vorig jaar. Ferrari lijkt wat te zijn teruggevallen, terwijl Red Bull ten opzichte van vorig jaar wat progressie heeft gemaakt. In de middenmoot zijn er wel de nodige veranderingen ten opzichte van vorig jaar te bespeuren. Zo is het team van Haas, na een goede wintertest, samen met Renault ineens best of the rest. McLaren is dankzij hun Renault-motoren opgekrabbeld naar de middenmoot, waarmee ze sneller zijn dan het lelijk teruggevallen team van Force India. De staart wordt gevormd door de teams van Williams, Toro Rosso en Haas Sauber.

De onderstaande tabel geeft van iedere coureur de snelste tijd, de sessie waarin die tijd is gereden, zijn topsnelheid en de banden waarop hij de race moet starten.

Waar Hamilton bijna zeven tienden los is van de rest van het veld, zitten Räikkönen, Vettel en Verstappen daarachter binnen een tiende van elkaar. Vorig jaar waren de Red Bulls bijna altijd sterker in de race dan in de kwalificatie. Als dat dit jaar nog steeds het geval is, kan Verstappen maar beter bij de start orde op zaken stellen.

Duidelijk te zien is dat Ricciardo en Bottas niet staan waar ze horen te staan. Ze zijn allebei minstens een seconde per ronde sneller dan de coureurs die bij ze in de buurt op de startopstelling staan. Ricciardo heeft daarbij, net als Verstappen overigens, het mogelijke voordeel dat hij op de wat hardere banden aan de race mag beginnen, maar daarover later meer.

Wie het in de kwalificatie ook heeft laten liggen, is Sainz, die op basis van zijn tijd in Q2 goed genoeg was voor de vijfde plaats. Ook landgenoot Alonso piekte op het verkeerde moment, al maakte het voor hem waarschijnlijk weinig uit, omdat een tijd in de top 10 hoe dan ook wat te hoog gegrepen was. Wel heeft McLaren als eerste team een vrije bandenkeus.

Interessant genoeg bungelen de McLarens, ondanks de overstap naar Renault-motoren, nog altijd helemaal onderaan in de speedtraps. Zelfs de door Honda aangedreven Toro Rosso’s gaan harder, wat doet vermoeden dat het voormalige team van Minardi met relatief weinig vleugel rijdt, want hun rondetijden waren niet zo indrukwekkend. Datzelfde kan gezegd worden van de Force India’s, die op de rechte stukken veruit het snelst waren, maar uiteindelijk in Q2 al ruim twee tellen op de koplopers moesten toegeven. En dat was nog voordat Hamilton echt gas ging geven…

De hoge topsnelheid kan het de roze bolides eventueel wel makkelijker maken om in de race op te rukken. Vorig jaar presteerden de Force India’s immers vaak beter in de race dan in de kwalificatie. Helaas is Albert Park vanwege de korte rechte stukken niet de makkelijkste plek om in te halen, ook niet nu er een derde DRS-zone is toegevoegd. Vorig jaar vonden er in de hele race namelijk maar twee echte inhaalacties plaats.

Dit jaar zal er naar verwachting meer spektakel zijn, niet in de laatste plaats omdat de banden zachter zijn geworden. Afgelopen jaar was het mogelijk om de race probleemloos op de twee zachtste compounds (ultrazacht en superzacht) uit te rijden. De superzachte band van dit jaar is ongeveer de ultrazachte band van vorig jaar, waardoor er mogelijkerwijs meer verschillende strategieën mogelijk worden.

Het grote vraagteken in de race is hoelang de ultrazachte band van dit jaar het in de race uithoudt. Als de levensduur beperkt is, moeten de koplopers (Hamilton en de Ferrari’s) al vroeg in de race banden wisselen, waardoor ze zich in het verkeer terugvinden en kostbare tijd verliezen. Red Bulls hebben dus mogelijkerwijs nog een joker achter de hand.

Grand Prix van Australië 2018
Circuit: Albert Park, Australië
Lengte: 5,303 km, 58 ronden
Bandenslijtage: laag
Gebruikte banden: ultrazacht, superzacht, zacht
Tijdverlies door pitstop: 24 seconden
Moeilijkheid van inhalen: hoog
Aantal inhaalacties in 2017: 2
Brandstofverbruik: hoog

Weer
Tijdstip van de race: 16:10 (lokale tijd)
Zonsondergang: 19:24 (lokale tijd)
Weersverwachting zondag: droog, 23 °C

Rapportcijfers Albert Park
Lay-out: 9
Een uniek stratencircuit dat helemaal niet als een stratencircuit aanvoelt dankzij de leuke afwisseling van snelle en langzame bochten. Foutjes worden snel gemaakt door het bochtige karakter van het circuit, en hard afgestraft.

Produceert interessante races: 6
De rechte stukken zijn te kort om goed te slipstreamen, waardoor het moeilijk is om in te halen. In het verleden draaiden de races vaak uit op ware veldslagen, maar dat kwam vooral ook omdat de teams de betrouwbaarheid in het begin van het seizoen niet op orde hadden.