In Abu Dhabi boekte Lewis Hamilton zijn elfde seizoenszege, ondanks dat hij door een extreem vroege bandenwissel de koppositie lange tijd moest afstaan. Had Mercedes gewoon goed gegokt, of was het een weloverwogen beslissing?
Sinds de overstap naar de turbomotoren heerst Mercedes in Abu Dhabi. Het brandstofverbruik ligt hoog en op het lange rechte stuk is motorvermogen van cruciaal belang. Ook dit jaar eisten de grijze bolides de eerste startrij op. De verwachting was dat ze in de race langzaam aan de horizon zouden verdwijnen, vooral ook omdat ze de extreem snel slijtende hyperzachte band in de race niet hoefden te gebruiken.
De enige coureur in de kopgroep die wel op de roze band moest starten, was Verstappen, nadat zijn team in de kwalificatie in de mist was gegaan met de bandentemperaturen. Het betekende dat hij strategisch in het nadeel was in de race. Om het nog erger te maken, kwam hij bij de start niet goed van zijn plek vanwege een tijdelijke motorstoring. Zijn geluk was dat de raceafstand door het ongeluk van Hülkenberg in feite met vier ronden werd ingekort.
Kort na de herstart was het weer raak toen Räikkönen bij het opkomen van het rechte stuk van start/finish opeens stilviel. De virtuele safetycar rukte uit en anders dan bijvoorbeeld in Oostenrijk was Mercedes nu wel resoluut. Koploper Hamilton werd de pits in gedirigeerd om zonder al te grote tijdsverliezen zijn ultrazachte banden in te wisselen. Zijn voorbeeld werd gevolgd door subtoppers Leclerc en Grosjean, die het buitenkansje aangrepen om van hun hyperzachte banden af te komen. Het deed hun race geen goed, want ze vielen heel ver terug, waardoor ze veel tijd verloren in de duels met de Williams’ en McLarens.
Hamilton verloor op zijn beurt slechts vier plaatsjes door zijn stop. Hoewel hij in de openingsfase niet langs Verstappen kwam, leek het hem niet te deren. Hij liet zich zelfs terugzakken om zijn banden, die nog heel lang mee moesten gaan, niet onnodig te belasten. Koploper Bottas reed ook niet bijster hard door, waardoor de kopgroep dicht bij elkaar bleef zitten. Ongeduldig geworden haalde Ferrari Vettel al na de vijftiende ronde naar de pits in een poging Bottas te undercutten.
Het plannetje flopte meteen al omdat Vettel een trage stop had. De stop was zelfs zo traag dat hij ook nog achter Ocon terug op de baan kwam. Hoewel hij de Force India gauw weer voorbij was, zorgde het oponthoud ervoor dat Bottas hem na zijn stop ruimschoots voorbleef. Vanwege de geringe bandenslijtage is de undercut anno 2018 ook niet meer zo’n geducht wapen.
Kansrijker was het dan ook om langer door te blijven rijden, om in de slotfase aan te vallen. Verstappen had die mogelijkheid niet omdat hij op de hyperzachte band was gestart. Na zijn stop sloot hij weer achter Bottas en Vettel aan. Ricciardo reed aan kop scherpe rondetijden. Hij kon Hamilton, die inmiddels naar de tweede plaats was opgerukt, moeiteloos op afstand houden. De ommekeer kwam halverwege de race, toen een regenbuitje het woestijncircuit teisterde. In de paar ronden waarin het circuit enigszins nat was, verloor Ricciardo een groot gedeelte van zijn voorsprong, vermoedelijk omdat hij meer moeite had om zijn afgesleten banden op temperatuur te houden. Toen de baan weer droog was gereden, reed Ricciardo goede tijden.
Door het tijdsverlies kwam de Australiër bij zijn stop nog achter Verstappen terug op de baan. De Nederlander verloor op zijn beurt veel tijd achter Bottas, die een remprobleem had en in de slotfase aangeschoten wild was. Toen hij de Fin eindelijk voorbij was, zat Ricciardo op zijn staart. Vreemd genoeg bleef de Australiër daar tot aan de finish zitten, zonder ergens een inhaalpoging te ondernemen. Doordat Verstappen in het verkeer (voornamelijk door Gasly die voor zijn neus zijn motor opblies, waardoor Verstappen in de laatste ronden vrijwel niks meer zag) tijd verloor, kwam er van het slotoffensief van de Red Bulls helemaal niks meer terecht.
In de grafiek is te zien hoe de Red Bulls in de slotfase tijd verliezen voordat Hamilton en Vettel in de laatste ronden het tempo omhoog gooien. De paarse bolides waren in de race minstens zo snel als Vettel, die op zijn beurt Hamilton gedurende een groot gedeelte van de race zat binnen te hengelen, maar het gat was te groot. De tien seconden die Hamilton met zijn vroege stop won, waren belangrijker dan het nadeel van een slechtere strategie.
Het vergt wel discipline om een strategie als die van Hamilton tot een goed einde te brengen. Om de banden lang genoeg in leven te houden, moeten de coureurs heel voorzichtig rijden. Op het Yas Marina-circuit was dat heel goed zichtbaar. Waar Hamilton de poleposition opeiste in een 1:34,794, ging hij in de race niet harder dan 1:41,357. Dat was weliswaar aan het eind van de race op goed versleten banden, maar op nieuwe banden ging hij nog veel langzamer. Zelfs gecorrigeerd voor brandstoflast gingen de coureurs in de race op nieuwe banden zo’n vijf à zes seconden trager dan in de kwalificatie.
Een deel van het verschil komt ongetwijfeld door het DRS-gebruik en de agressievere motorinstellingen in de kwalificatie, maar een belangrijk deel wordt veroorzaakt doordat coureurs in de race veel behoedzamer rijden dan in de kwalificatie. Coureurs die dat niet deden, zoals Ocon in het begin van de race, moesten dat enorm bezuren.
Coureurs die van plan waren een lange stint te rijden, moesten dus extreem behoedzaam rijden. Dit komt naar voren in de analyse van de rondetijden. In Abu Dhabi leverden de coureurs gemiddeld 0,16 seconde aan rondetijd in voor elke 10 ronden die ze langer op eenzelfde bandenset reden. Daar stond tegenover dat hun bandenslijtage dan 0,01 seconde per ronde lager was. Dit betekent dat Ricciardo, die maar 21 ronden op zijn laatste bandenset hoefde af te leggen, vier tienden per ronde harder kon dan Hamilton, die 47 ronden op zijn tweede bandenset moest afleggen, alleen al omdat hij harder kon pushen. Daarnaast zouden zijn gloednieuwe banden een halve seconde sneller moeten zijn geweest dan Hamiltons versleten banden.
In de praktijk bleek dat snelheidsvoordeel te gering om een succesvolle inhaalpoging te ondernemen op het niet bepaald inhaalvriendelijke circuit in het Midden-Oosten, iets wat uittreder Alonso jaren geleden aan den lijve moest ondervinden, dus bleven de posities vooraan onveranderd. Niet voor het eerst dit seizoen brak de matige kwalificatiesnelheid Red Bull op.
Snelste man in de race was Vettel, voor Verstappen (+0,11) en Bottas voordat ‘ie zijn remprobleem kreeg (+0,14). Zoals verwacht zat de kopgroep dicht bij elkaar. Ricciardo (+0,18) en Hamilton (+0,22) waren opmerkelijk genoeg nog het traagst.
Best of the rest was Sainz (+1,00), die voor zijn stop een verbluffend tempo reed en knap zesde werd. Na hem was een groot gat naar Ocon (+1,43) en Leclerc (+1,58), die tot zijn vroege stop goed op dreef was. Grosjean (+1,82), Pérez (+1,86) en Gasly (+1,87) vormen de middenmoot, voor Alonso (+2,01) en Magnussen (+2,20).
Daarna is er een gat naar Vandoorne (+2,61). De staart wordt gevormd door Hartley (2,97), Sirotkin (+2,99), Ericsson (+2,99) en Stroll (+3,01), die qua snelheid goed aan elkaar gewaagd waren.
Daarmee is de rangorde bij de teams als volgt:
1. Ferrari
2. Red Bull +0,1
3. Mercedes +0,2
4. Renault +1,0
5. Force India +1,4
6. Sauber +1,6
7. Haas +1,8
8. Toro Rosso +1,9
9. McLaren +2,0
10. Williams +3,0
