Sinds ik op mezelf woon, kom ik iedere week een dag bij m’n ouders eten. Dat was vanavond niet anders. Het was alleen wel de eerste keer zonder Bonnie, Ewoods poes, die afgelopen dinsdag overleed.
Het ging de laatste jaren al niet meer zo goed met Bonnie, maar de laatste tijd was ze echt hulpbehoevend geworden. Ze woog op het laatst zo weinig dat ze maar met haar pootjes hoefde te wapperen om op te stijgen. Ze was alleen zo stram geworden dat ze amper nog kon bewegen. De tand des tijds had de afgelopen 16 jaar flink huisgehouden.
Bonnie hebben we te danken aan slecht zomerweer. In de laatste week van de vakantie in Frankrijk was het weer bar en boos, dus besloten m’n ouders om een aantal dagen eerder dan gepland naar Nederland terug te keren. Thuis ging m’n moeder vrijwel meteen op zoek naar een kat voor Ewood. De krullenbol had in de jaren daarvoor een paar konijnen gehad, maar die waren allemaal niet ouder dan een paar jaar geworden. Aangezien mijn poes Sheba het toen al zeven jaar op deze vijandige wereld had uitgehouden, wilde hij er ook een.
Al gauw had m’n moeder via een advertentie een nestje gevonden en niet veel later zat ik met haar en m’n tante in de auto naar Weesp geloof ik om een kat op te halen. Op het adres wemelde het van de katten. Volwassen katten, maar ook een heleboel jonkies. Ze renden met z’n allen door het huis heen en de ene was nog leuker dan de andere. De katjes hadden ook allemaal al een naam gekregen. Nadat ze kort afscheid had kunnen nemen van de rest, kregen wij Bonnie mee.
Bonnie leek niet te zijn geïntimideerd door de nieuwe omgeving. Eenmaal thuis begon ze meteen de woonkamer te verkennen en al gauw was ze aan ons huis gewend. Ewood was natuurlijk dolblij met zijn katje. Hij was zelfs zo blij dat hij haar niet eens een andere naam gaf. De eerste nachten moest Bonnie op Ewoods kamer blijven en al snel hadden ze een goede band. De enige verliezer in het verhaal was Sheba, die plotseling flinke concurrentie had. Qua populariteit zou ze het altijd tegen een kitten moeten afleggen, maar tegen Bonnie al helemaal. Iedereen viel namelijk als een blok voor Bonnie, wat Sheba ongetwijfeld nog jaloerser zal hebben gemaakt. Echt hartelijk gingen de katten dan ook niet met elkaar om.
“Ik denk niet dat Bonnie nog veel groter wordt”, zei mijn moeder begin 2003. Hoewel Bonnie toen nog geen jaar oud was, groeide ze daarna inderdaad niet meer, waardoor ze betrekkelijk klein bleef. Haar geringe afmetingen, haar korte snuitje en haar grote ronde ogen zorgden ervoor dat ze er nog tot op latere leeftijd als een jong katje uitzag. Ogenschijnlijk stond de klok stil voor Bonnie.
Dat veranderde overigens toen Sheba begin 2012 overleed. In de zomer van dat jaar nam mijn moeder, nota bene degene die mij ooit aan een hond wilde helpen, zelf een kat. Vergeleken de tien jaar jongere Belle was Bonnie opeens de oude kat. Hoewel de twee het goed met elkaar konden vinden, begon Bonnie geleidelijk aan vitaliteit in te boeten. Geleidelijk ging het licht uit.
Toen ik afgelopen week vrijdag de deur achter me dichttrok, bleek ik Bonnie voor het laatst te hebben gezien. Stram en mager was ze, maar er waren verder geen aanwijzingen dat het einde nabij was. Net als bij Sheba kwam het einde toch nog redelijk onverwachts. Het lijfje was op en wilde niet meer. Na 16 en een half jaar kwam er een einde aan Bonnies leven. Op een leeftijd waarop een mensenleven eindelijk tot bloei komt, zit het er voor haar alweer op.
Achteraf gezien is het wel fijn dat Bonnie de naderende verhuizing van m’n ouders niet meer hoeft mee te maken, want met haar gezondheid zou die verhuizing heel zwaar zijn geworden. Met haar 6035 dagen was Bonnie precies 53 dagen korter in leven dan Sheba. Het is bijzonder dat de levensduur twee katten met een totaal andere achtergrond (Bonnie was een zogenaamde labkat, een kat die als kitten allerlei proeven en testjes in een laboratorium heeft moeten ondergaan) en een totaal ander karakter minder dan één procent verschilt.
Lieve Bonnie, bedankt voor de mooie jaren. Je was een geweldige poes en ik weet zeker dat ik nog vaak aan je zal denken. Ik denk dat ik namens iedereen die jou heeft gekend spreek als ik zeg dat je een pootafdruk in onze harten hebt achtergelaten. Wees lief voor Sheba.
Bonnie
15 april 2002 – 23 oktober 2018
