Analyse van de Grand Prix van Singapore

De gebeurtenissen bij de start van de Grand Prix van Singapore hoeven niet uitgebreid geanalyseerd te worden. Vettel was in zijn eentje verantwoordelijk voor de crash die hemzelf, Verstappen, Räikkönen en Alonso uitschakelde.

De Grand Prix van Singapore kende een hectisch begin. Vlak voor de start van de race zette een onverwacht regenbuitje het circuit blank. Duidelijk was dat er banden met profiel onder de auto’s geschroefd moesten worden, maar welke? De koplopers kozen allemaal voor intermediates, terwijl in de middenmoot vaker voor regenbanden werd gekozen. Wat was de juiste keuze?

In het door mij zeer gewaardeerde spel Grand Prix 4 zit een menu GPaedia waarin van alles uitgelegd wordt over afstellingen, strategie en wat er nog meer komt kijken bij de racerij. Erg interessant vond ik de uitleg over de beste strategie bij wisselende weersomstandigheden. Er werd verteld dat degenen vooraan hun auto’s moesten afstellen op de huidige weersomstandigheden, terwijl degenen die weinig te verliezen hadden een gokje konden nemen door de auto meer op de omstandigheden later in de race af te stellen. Een goed voorbeeld van hoe het niet moet was het idee van het team van Williams om op slicks te starten op een kletsnat Monaco in 1997.

Dat die theorie niet zaligmakend is, bleek tien jaar daarna wel. Op de Nürburgring koos Markus Winkelhock ervoor om op een droge baan op regenbanden te starten. In de eerste ronde begon het toen flink te regenen, zodat iedereen zijn banden moest laten verwisselen en hij plotseling ruim aan de leiding ging.

Ook in Singapore keken de topteams verder dan hun neus lang was. Het had er alle schijn van dat de regenbanden in de eerste ronden sneller waren dan de intermediates. Doordat de race meteen na de start geneutraliseerd werd, konden de coureurs op regenbanden daar niet van profiteren. Na de herstart waren de intermediates sneller en het voordeel werd steeds groter. De tweede neutralisatie door de crash van Kwjat kwam voor veel coureurs dan ook als een geschenk uit de hemel, omdat ze zonder al te grote tijdsverliezen hun regenbanden konden laten wisselen. De grote winnaars waren echter Bottas, Sainz en Stroll, die op intermediates gestart waren en door de pitstops van hun rivalen een aantal plekjes opschoven (zie rondetabel).

Rondetabel van de race. De opmaak van de startnummers geeft het bandentype weer. Normaal: slicks, schuin: intermediates en vet: regenbanden.

Waar de topteams het strategisch pico bello voor elkaar hadden, bleven de achterhoedeteams maar maar fout op fout stapelen. Zo liet Massa de mogelijkheid om tijdens de safetycar nieuwe banden te halen aan zich voorbijgaan. Hij bleef vrolijk op zijn regenbandjes doorrijden. Pas toen hij door iedereen weer was ingehaald, dook hij de pits in voor intermediates, die hij kort daarna weer in kon wisselen voor slicks. Ook Wehrlein was bezig met een kansloze missie door veel en veel te lang op regenbanden te blijven doormodderen.

De eerste pitstops voor droogweerbanden begonnen in ronde 24. Magnussen en Massa waren de eerste coureurs die de gewaagde overstap aandurfden. Het had er alle schijn van dat Williams Massa als proefkonijn gebruikte. Nadat de Braziliaan had doorgegeven dat de baan droog genoeg was voor slicks, haalde de Britse renstal Stroll naar de pits. De rest volgde in de ronden daarna.

Volgens de analyse van de rondetijden waren slicks vanaf de 26e ronde sneller dan intermediates (zie onderstaande figuur). Er waren echter duidelijke verschillen tussen coureurs. Zo verspeelde Sainz (gestopt in ronde 27) zijn vierde plek aan Hülkenberg (gestopt in ronde 28) door een erbarmelijke outlap. Omgekeerd wist Magnussen teamgenoot Grosjean (gestopt in ronde 27) ondanks een te vroege stop te kloppen. Het was allemaal een kwestie van vertrouwen. Wie durfde zijn bolide in de verraderlijke omstandigheden het hardst de hoek om te gooien?

Gemiddeld verloop van de rondetijden per bandentype gedurende de race.

In de moeilijke omstandigheden kon Hamilton eveneens zijn klasse laten zien. Hoewel de drievoudig wereldkampioen de afgelopen jaren al menig race gedomineerd had, waren er maar weinig mensen die hem op voorhand kansen toedichtten om de race te winnen. In de kwalificatie waren niet alleen de Ferrari’s sneller, maar ook de Red Bulls. Bij de start bleef er van die vier concurrenten precies één over. In het vervolg wist Ricciardo nauwelijks een vuist te maken. Op de natte baan kon hij Hamilton niet bedreigen. Zelfs toen de baan was opgedroogd hoefde Hamilton weinig moeite te doen om de Red Bull op afstand te houden.

Doordat er in de eerste bocht veel racetalent werd uitgeschakeld, was er verder niemand die Hamilton nog zenuwachtig kon maken. Volgens de analyse van de rondetijden was Ricciardo gemiddeld ruim vier tienden per ronde trager (+0,42). Bottas verzoop (+1,05) en was nog trager dan Hülkenberg (+0,75), die op regenbanden begon en zijn derde plaats voor een vijfde plaats moest inwisselen om intermediates te halen. Door een olielek haalde hij de finish niet eens. Sainz (+1,85) zat op de juiste strategie en rukte van de negende plaats bij de start op naar de vierde plek aan de finish. Pérez (+1,70) toonde weer eens aan dat goed kwalificeren niet belangrijk is als je bij de start veel plekken kan winnen. Palmer (+1,70) haalde met een keurige zesde plaats zijn eerste punten van het seizoen binnen, al was het resultaat vooral een verdienste van de auto. Vandoorne (+1,86) pakte een keurige zevende plaats.

Stroll (+2,75) voerde het groepje in de achterhoede aan. Snel was hij allerminst, maar hij zat tenminste op de juiste strategie. Hetzelfde gold voor Grosjean (+3,27), die zelfs trager was dan teamgenoot Magnussen (+2,70), die tegen het eind van de race uitviel. Ocon (+2,44) zat zich in de achterhoede te verbijten en mocht blij zijn met het laatste punt. Massa (+2,36) was bij tijd en wijle erg snel, maar verloor door het onnavolgbare strategische gegoochel van zijn team een volle ronde en eindigde buiten de punten. Waar Sauber mee bezig was, weet alleen het team zelf. Tot aan het moment dat hij zijn wagen in de muur parkeerde was Ericsson de minder trage van de twee (+5,74), terwijl Wehrlein (+6,64) zo ongelooflijk traag was dat hij in de 22 rondjes tussen de tweede en derde safetycarfase twee ronden achterstand opliep.

Dat brengt me bij de rangorde van de teams in Singapore:
1. Mercedes
2. Red Bull +0,4
3. Renault +0,8
4. Force India +1,7
5. Toro Rosso +1,8
6. McLaren +1,9
7. Williams +2,4
8. Haas +2,7
9. Sauber +5,7

De snelheid van Ferrari is onbekend.

2 gedachten aan “Analyse van de Grand Prix van Singapore”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *