Gooise derby eindigt onbeslist

BSG 2 heeft zich enigszins hersteld van de nederlaag tegen Veenendaal door in Hilversum een punt mee te pakken. Na een harde strijd eindigde de wedstrijd tegen HSG in een remiseloos gelijkspelletje, waardoor beide schaakgenootschappen in de brede middenmoot van klasse 3C blijven meedraaien.

Voor de Gooise derby had BSG 2 naast FM Henk ook weer de beschikking over het Apenhoofd. Het had er natuurlijk mee te maken dat BSG 1 in Rotterdam-Zuid eveneens op volle oorlogssterkte wilde opkomen en door de twee in het tweede te stallen gingen beide teams er qua speelsterkte op vooruit. Inzet in de topper tegen Charlois Europoort was de ongedeelde koppositie in de meesterklasse en een voorschot op de landstitel, wat voor BSG het eerste kampioenschap uit de 108-jarige geschiedenis van de club zou zijn.

Wat betreft kampioenschappen staat de teller bij de zuiderburen op vier. Tussen 2008 en 2011 wisten de Hilversummers de meesterklasse met een ijzersterk team volledig te domineren. Het huidige team mag daartoe niet meer in staat geacht worden. Het huidige achttal van HSG speelt afwisselend in de tweede of derde klasse van de KNSB-competitie, waarmee het team niet veel verschilt van BSG 2, dat vorig seizoen nog uit de tweede klasse degradeerde.

Qua speelsterkte is het team van HSG redelijk heterogeen. Op papier is Kees Nagtegaal bij de Hilversummers de echte vedette. Hij was ditmaal niet van de partij, terwijl BSG 2 dus wel op volle oorlogssterkte was. Inderdaad was de eerste slag in het St. Aloysius College voor de bezoekers. Aan het derde bord wist FM Henk wist Michael de Vos al vrij snel aan de zegekar te binden.

Die zege was hard nodig ook, want een bord verderop werd het Apenhoofd door jeugdtalent Vincent Spit aan het spit geregen. In het Londensysteem verkoos zijn dame een brexit, waarna hij vergeefs een vesting probeerde op te werpen. Ook niet best verging het Coen aan het eerste bord. Pascal Losekoot liet hem eerst uitrazen, om daarna te counteren. Een stukoffer leverde hem twee pionnen op, waarna Coen zijn ondergang wat versnelde door zijn toren in te laten sluiten.

Beter nieuws kwam er van de lagere borden, waar Timon en Joan allebei een punt pakten met zwart. Joan stond al heel snel heel goed, de teamleider repte over een trucje waarmee hij Jan Nagel (inderdaad, de Jan Nagel) wist te verschalken. Daar stond tegenover dat broer Rein weer vanuit een goede stelling verloor, waar hij een beetje mismoedig van werd. In ieder geval stond het 3-3 en lag het lot van de match voor BSG 2 in de handen van Frans en Ruben.

Frans stond de hele partij volkomen aangekrant tegen Wim van der Wijk, die het punt in een toreneindspel binnenhaalde, dus moest Ruben het matchpunt veiligstellen. In een eindspel had hij tegen Ernst Jos een pluspion en een sterke loper. Toen hij de a-pion veroverde, was het pleit beslecht en hielden beide schaakgenootschappen een punt over aan de krachtmeting. Een puntje dat waarschijnlijk wel een redelijke afspiegeling van de krachtsverhoudingen was. Dat het niet onaanzienlijke speelsterkteverschil er totaal niet uitkwam, was wel een beetje slikken.

HSG 1 (1936) – BSG 2 (2088) 4-4
1. Pascal Losekoot (2048) – C van der Heijden (2036) 1-0
2. Vincent Spit (2053) – J de Groote (2235) 1-0
3. Michael de Vos (1929) – Henk van der Poel (2228) 0-1
4. Wim van der Wijk (2045) – Frans Borm (2116) 1-0
5. Ernst Jos (1884) – Ruben Hilhorst (2021) 0-1
6. Jan Nagel (1807) – Timon Brouwer (2081) 0-1
7. Bart Vermeulen (1883) – Rein Brouwer (2034) 1-0
8. Mike Koek (1841) – Joan Arensman (1956) 0-1

Na afloop ontstond spontaan het idee om uit eten te gaan, dus werd er nog even nagekaart in een Hilversumse pizzeria. Daar sijpelde het verdrietige nieuws binnen dat BSG 1 de kampioenswedstrijd met het kleinst mogelijke verschil had verloren. Dan nog liever een NAC’tje… In ieder geval lijkt BSG de kampioensaspiraties voorlopig in de ijskast te kunnen zetten. Een troost: HSG heeft 120 jaar op de eerste landstitel moeten wachten, dus heeft BSG nog ruim tien jaar de tijd.