Bij de eerste race van het seizoen in Australië werd direct een record gebroken. De race duurde namelijk niet langer dan één uur 24 minuten en 11,672 seconden, vier seconden korter dan de race van 2004 die dertien jaar het record in handen had. Is de sport nog nooit zo snel geweest als afgelopen jaar?
Als de rol van de bredere auto’s en de bredere banden ergens goed zichtbaar was, dan was het in de kwalificatie. Waar Michael Schumacher in zijn Ferrari in 2004 de pole opeiste in een tijd van 1:24,408, was Lewis Hamilton afgelopen jaar met een 1:22,188 ruim twee tellen sneller op het bochtige circuit van Albert Park. Een deel van dat verschil werd veroorzaakt doordat de coureurs zich in 2004 moesten kwalificeren met de hoeveelheid brandstof waarmee ze aan de race begonnen, maar ook zonder die handicap konden ze niet aan het tempo van de auto’s van afgelopen jaar tippen.
In de race was het overigens een heel ander verhaal. Hoewel de race van 2017 iets eerder was afgelopen, was dat puur te danken aan een afgebroken start, waardoor de raceafstand met een ronde verminderd werd. Anders waren de wagens van afgelopen jaar bijna op een ronde gezet door de wagens van bijna veertien jaar geleden. Sterker nog: het was dat Schumacher en Barrichello zo’n enorme voorsprong hadden dat ze het aan het eind van de race rustig aan deden, anders hadden ze makkelijk nog een halve minuut van hun racetijd af kunnen schrapen.
De voornaamste reden dat de auto’s in 2004 in de race zo veel sneller waren, was dat er in die tijd tijdens de race nog bijgetankt mocht worden, waardoor de auto’s in het begin van de race veel sneller waren. Daarnaast hoefden de coureurs in die tijd geen banden of brandstof te sparen. Het gevolg is dat de wagens in 2004 over een raceafstand gemiddeld bijna anderhalve seconde per ronde sneller waren dan in 2017. Een race tussen de winnaar van 2004 (Schumacher) en die van 2017 (Vettel) zou ook geen moment spannend zijn geworden:
In het begin van de race zou Schumacher met ruim vier seconden per ronde bij Vettel weg zijn gereden, zodat hij in de twaalfde ronde al ruim voldoende voorsprong had opgebouwd om een veilige pitstop te maken. Ondanks de vele tankstops van Schumacher blijft het verschil lange tijd oplopen. Vlak voor Schumachers laatste stop bedraagt het verschil een kleine twee minuten. Daarna laat hij de teugels vieren, zodat Vettel zich in de slotfase kan unlappen.
Dat was Albert Park, misschien het circuit waar de nieuwe generatie Formule 1-bolides zich het beste kon laten gelden. Een hogesnelheidscircuit als Monza is dan een betere test, vooral ook omdat de huidige generatie turbomotoren zo verdomde krachtig is. Doordat de race van 2004 op een natte baan begon, heb ik de race van 2005 als vergelijkingsmateriaal gebruikt.
2005 was het laatste jaar met de V10-motoren. Doordat bandenwissels dat jaar verboden waren, lagen de snelheden doorgaans wat lager dan in 2004, maar heel veel scheelde het niet. Bandenleveranciers Michelin en Bridgestone presteerden bijna het onmogelijke door banden te produceren die nauwelijks sleten, terwijl ze nog steeds snel waren. Hoewel de bandenslijtage op Monza laag is en de brandstoflast minder effect op de rondetijden heeft, waren de auto’s van 2005 nog altijd een stuk sneller dan die van 2017:
De winnaar van 2005 (Montoya) zou in de openingsfase van de race eveneens hard zijn weggereden bij de winnaar van 2017 (Hamilton). Zelfs na zijn eerste pitstop zou Montoya meer dan een halve minuut voorsprong hebben gehad. Hamilton zou na zijn enige pitstop zelfs even op een ronde zijn gezet, om uiteindelijk op meer dan een minuut achterstand te finishen.
Vanwege het vele uitrukken van de safetycar het afgelopen jaar zijn er maar weinig races die als vergelijkingsmateriaal dienen. Ik heb er nog eentje gevonden: de Grand Prix van Maleisië. Zou de huidige generatie Formule 1-bolides daar beter uit de verf komen? Dat blijkt zeker zo te zijn, al is het onduidelijk wat de rol van de nieuwe asfaltlaag is geweest. Hoe dan ook, op Sepang waren de wagens afgelopen jaar duidelijk sneller dan ooit tevoren. Schumachers poletijd in 2004 werd met bijna drie seconden vermorzeld en in de race was Max Verstappen ruim een minuut sneller.
Als verzachtende omstandigheden kan verder nog worden aangedragen dat het in de openingsfase van de race in 2004 licht spetterde en dat de race helemaal in het begin van het seizoen gehouden werd, maar opmerkelijk is het wel dat de auto’s uit 2004 zelfs in de race totaal niet waren opgewassen tegen de auto’s uit 2017.
In de openingsfase zouden Schumacher en Verstappen om de leiding hebben gevochten, maar na Schumachers vroege eerste stop zou hij geen kans meer hebben gehad. Verstappen rijdt voor zijn stop op oudere banden en met een veel zwaardere auto lange tijd bijna dezelfde rondetijden als Schumacher. Verstappens eerste stop valt nagenoeg samen met Schumachers tweede en daarna loopt het verschil steeds verder op.
De Grand Prix van Maleisië staat dit jaar echter niet meer op de kalender. Zouden de Formule 1-bolides van dit jaar een aanval op de racerecords kunnen doen? Het lijkt mij twijfelachtig dat de teams in een jaar anderhalve seconde gaan vinden. Wat eventueel wel kan helpen, zijn de zachtere banden die Pirelli gaat leveren. Die zullen echter vooral in de kwalificatie het verschil gaan maken. Ik verwacht dat de polepositions het komende jaar met ongeveer anderhalve seconde (een seconde door de technologische ontwikkelingen en halve seconde door de banden) scherper worden gesteld. In de race zullen dergelijke snelheidswinsten waarschijnlijk niet behaald worden vanwege de hogere bandenslijtage.
In ieder geval zullen de races dit jaar, mits ze niet worden onderbroken door een safetycarfase, nauwelijks langzamer zijn dan de races eerder deze eeuw. Het is moeilijk voor te stellen dat dat nog maar drie jaar geleden heel anders was. De Formule 1 is op de weg terug.
