Het is weer augustus en dat betekent dat het najaar van het vreemde jaar 2020 begonnen is. Vanwege de coronacrisis heeft mijn sociale leven een hele tijd stilgestaan en daar wil ik in het staartje van de zomer nog wat aan doen.
De afgelopen jaren heb ik veel gezeurd over mijn hokje. Dat het te klein is, dat niks past, dat het te donker is, dat het geen vensterbanken heeft, dat de stopcontacten op onlogische plaatsen zitten (okeej, daar begon m’n vader mee), maar inmiddels ben ik er wel achter dat ik me vooral ergerde aan mijn onkunde om een huisje fatsoenlijk in te richten.
De afgelopen tijd heb ik de nodige stappen gezet om mijn hokje wat meer een thuis te laten worden. Rommel eruit en daarvoor in de plaats kwalitatief goed spul in huis halen: daar knapt elke woning van op. Inmiddels heb ik een superleuk bureau, een fantastische eettafel met superlekkere stoelen, een goed functionerende prullenbak, een opgeruimde boekenkast en nog wat hebbedingetjes.
Momenteel is mijn hokje nog wel een beetje een rotzooi. De lamp die ik voor m’n verjaardag heb gekregen, moet nog worden opgehangen en mijn oude eettafel moet m’n slaapkamer nog uit. Ik moet nog een en ander opruimen, maar dan heb ik ook echt een hokje om trots op te zijn. Dan durf ik het ook weer aan om mensen te ontvangen. Aan het eind van de maand wil ik graag nog een soort verlaat verjaardagsfeest organiseren. Met spelletjes en taart uiteraard. De uitnodiging volgt. Tot dan!
I will lead the way [met de spelletjes]!
Als je daarmee bedoelt dat je spelletjes meeneemt, dan juich ik dat natuurlijk enorm toe.