Fattle houdt titelkansen levend
Dat Red Bull in Suzuka goede zaken zou doen voor het kampioenschap, dat stond van tevoren al vast. De donkerblauwe bolides zouden op het bochtige circuit de dienst uitmaken. Na de eerste trainingen bleek dat de dominantie van de Red Bull-coureurs nog groter was dan gedacht. Uiteindelijk resulteerde de dominantie in een dubbelzege, voor Alonso. Zijn achterstand bij de finish? Nog geen drie seconden.
Japan en oktober: dat levert doorgaans slecht weer op. In 2004 viel het raceweekend al in het water door een tyfoon. Evenals op de dag af zes jaar geleden werd de kwalificatie op de zondagochtend verreden. De baan was inmiddels droog en de Red Bulls pakken zoals verwacht de eerste startrij. Luis kwalificeert zich als derde, maar moet vanwege een versnellingsbakwissel vijf startplaatsen inleveren, waardoor Kubica best of the rest is. Alonso is vierde, voor Button.
De eerste uitvaller van de race is Di Grassi, die zijn wagen afschreef toen hij naar de grid raasde Zodoende lag hij er dus al voor de start van de race uit. Hiervoor verdient hij de David Coulthard-Award.
De start zorgt al meteen voor het grootste gedeelte van het spektakel in de race. Onafhankelijk van elkaar vinden er twee crashes plaats: als de wagens net zijn vertrokken hangt Petjerov al met zijn wagen in de muur als hij zijn Renault tussen twee auto’s probeert te persen. Slachtoffer is Hülkenberg, die eveneens uitvalt. Iets verderop maakt Massa zichzelf belachelijk door Liuzzi in de eerste bocht uit de weg te rammen. Het was niet de eerste keer dit jaar dat de twee elkaar tegenkwamen en ik kan me voorstellen dat Liuzzi hier heel boos om was. Voor stuntelaar Petjerov kan het na dit jaar weleens einde oefening zijn.
De safetycar komt de baan op en de bolides blijven rondenlang achter de Mercedes rijden. Kubica heeft een goede start gemaakt en is tussen de Red Bulls gekomen. Hij zou dus wel de stoorzender kunnen gaan worden die het Red Bull-middagje zou kunnen verstoren. Terwijl Fattle netjes in het spoor blijft van de safetycar, zoals hij na de Grand Prix van Hongarije heeft geleerd, rijdt er niemand achter hem. Waarom laat Kubica nou zo’n gat vallen? Het antwoord is: z’n rechter achterwiel zit niet goed vast. Uiteindelijk loopt het ding van de wagen af en kan Kubica uitstappen. Het zou me niet verbazen als de prutser die die wielmoer niet goed had aangedraaid in allerijl het circuit heeft verlaten om de eerstvolgende vlucht naar Frankrijk te pakken.
Vooraan hebben de Red Bulls het rijk weer alleen en wordt Alonso al snel op een achterstand gezet. De McLarens kunnen hem prima bijbenen, wat vooral knap is van Button, die op de harde banden rijdt. Na verloop van tijd verliezen de grijze bolides echter ook terrein. Opvallend is dat Luis zijn teammaatje niet voorbij mag en daardoor Alonso aan de horizon ziet verdwijnen.
De echte gevechten vonden weer eens plaats in de achterhoede. Yamamoto houdt in zijn zwabberende bolide met de wegligging van een natte krant Trulli en Glock op. Het is echt schokkend om te zien hoe slecht de Japanner rijdt. Desondanks kan hij zijn beduidend minder trage rivalen lang achter zich houden. De neef van Senna houdt zelfs dat tempo niet bij; hij volgt het trio op enige afstand. Pas na een stuurfout in de eerste bocht kan Trulli Yamamoto eindelijk passeren, waarna Glock er nog tot Sint Juttemis achter zit.
De leukste acties van de race komen echter van de andere Japanner: Co Biaggi laat zien dat inhalen niet zo moeilijk hoeft te zijn als je maar durft. Door een late pitstop is hij achteropgeraakt, maar met de nieuwe banden vliegt hij door het veld heen. De ene na de andere rijder weet hij te passeren in de “hairpin”. Hij remt ze op een riskante manier uit, maar het werkt wel steeds.
Vooraan probeert Button dezelfde strategie te doen slagen. Hij neemt de koppositie even over als degenen vooraan nieuwe banden halen. Veel heeft hij er niet aan: Fattle verkleint langzaam maar zeker zijn achterstand. Als Button is gestopt, ligt hij vijfde op flinke achterstand van de kop. Luis rijdt op dat moment vierde en hij begint op Alonso te jagen. “Zal ik een inhaalpoging wagen, of blijf ik achter hem?” vraagt hij zich af, terwijl hij een klavertjevier zit af te pellen. Aan de ene kant moet hij voorbij Alonso om zijn titelkansen enigszins levend te houden, aan de andere kant liepen de vorige twee inhaalpogingen niet al te best af. Het verschil tussen de twee is teruggelopen tot twee seconden en Luis ruikt bloed, maar dan gebeurt er iets heel onverwachts: opeens is Luis zijn derde versnelling kwijt. De wagen rijdt daardoor in sommige stukken met een ongewoon laag toerental en klinkt buitengewoon ziekjes. Meteen verliest Luis de aansluiting met Alonso en ziet hij zijn teammaat in zijn spiegels opdoemen. In de slotfase rijdt Button namelijk ineens wel goede rondetijden. Hij had dan ook spijt van zijn keuze om op de harde band te starten, want hoewel hij de vierde plek cadeau kreeg van zijn teammaat, kwam hij tijd tekort om zich nog te mengen in de strijd om de podiumplaatsen.
Ondertussen reed Luis in een slakkengangetje over het circuit. Het enige wat hij kon doen was hopen dat zijn versnellingsbak het niet helemaal zou begeven. Zin om zich uit te sloven als Michael Schumacher in 1994, door een tweede plaats te behalen met alleen een vijfde versnelling, heeft hij niet. Het enige wat hij kon doen was vragen waar hij al die pech van de laatste tijd aan had verdiend. Eerst twee ongelukkige botsingen en daarna een pas gewisselde versnellingsbak die alweer kuren vertoont… Het leven van een ex-wereldkampioen gaat niet over rozen.
In de middenmoot verlaten Subtiel en Rosberg op een niet al te geruisloze manier het toneel. Subtiel blaast zijn motor op, spint over zijn eigen olie en levert zijn bolide vervolgens af bij de monteurs. Die kunnen er ook niks meer aan doen. Ondertussen is er een mooi oliespoor aangelegd van de laatste bochten tot aan de pits, maar daar lijkt niemand last van het hebben. Rosberg, die door een vroege pitstop voor zijn teamgenootje rijdt en hem daarbij flink ophoudt, verlaat even later de strijd. Op tamelijk hoge snelheid klapt zijn linker achterband, waardoor hij stuurloos van de baan tettert.
Het blijkt het laatste spektakel te zijn in de race, die door Fattle wordt gewonnen. Opmerkelijk is dat Alonso zijn achterstand op de twee Red Bulls in de slotfase kan verkleinen. De top 3 zit in de slotfase in één beeld, één van de weinige dingen die niet door de regie werden gemist. In de laatste ronde perst Webber er nog even de snelste ronde van de race uit, om maar aan te geven dat hij Fattle dit keer had laten winnen. Fattle vond het allemaal maar wat mooi en hij zat bij de afsluitende persconferentie ook op zijn praatstoel. Hij compenseerde met zijn gekwek het weinig energieke optreden van de interviewer door zijn eigen vragen te beantwoorden.
Alonso was ondertussen allang blij met zijn derde plaats. Doordat hij de Red Bulls in de race aardig bij kon houden, heeft hij in ieder geval weer (valse?) hoop dat hij in de laatste twee of drie races nog kan stunten. Voor de McLarencoureurs is het seizoen daarentegen als een nachtkaars uitgegaan.
