Wat een race! De Grand Prix van Spanje van afgelopen zondag zat boordevol actie en plottwisten. Hoewel de onvoorspelbare race met een voorspelbare winnaar eindigde, zag het er lange tijd niet naar uit dat Max Verstappen zou winnen. Hoe heroverde hij het initiatief in de wedstrijd waarin niks goed voor hem leek te gaan?
De Grand Prix van Spanje luidt doorgaans de start van het Europese deel van het Formule 1-seizoen in en is daarom traditiegetrouw een race waarvoor de meeste teams met een zwik nieuwe onderdelen komen. Mercedes dacht het lek boven te hebben. Inderdaad zaten de grijze bolides er in de kwalificatie dichter bij. Russell wist Pérez zelfs te kloppen, maar kwam niet in de buurt van de pole. Die ging naar Leclerc, die veel sneller was dan wie dan ook.
Leclercs 1:18.750 (213,71 km/u) was goed voor zijn vierde pole van het seizoen. Verstappen moest ruim drie tienden toegeven, maar was desondanks optimistisch over zijn kansen in de race. Hij hoopte echter dat zijn Red Bull beter met de banden omging dan de Ferrari, net als in Saoedi-Arabië en Miami. In de zinderende hitte op Circuit de Barcelona-Catalunya zou dat voordeel beslissend kunnen zijn. Mercedes was om diezelfde reden eveneens optimistisch, dus waren er zes kanshebber voor de race.
Van die zes kanshebbers leken drie zichzelf al in de openingsfase te elimineren. Hamilton, die als enige coureur op de mediums van start was gegaan, zette zichzelf op grote achterstand door het bij de start met Magnussen aan te leggen. Vervolgens spinden Sainz en Verstappen in dezelfde bocht van de baan. Waar de Spanjaard terugviel naar de middenmoot, verloor Verstappen alleen posities aan Russell en teamgenoot Pérez. De Mexicaan kreeg hij gauw weer te pakken, maar daarna vormde de Mercedes een hinderlijk obstakel, vooral ook omdat Verstappens DRS niet of slecht werkte.
Door het wegvallen van Verstappen leek Leclerc een probleemloze middag tegemoet te kunnen zien. Zijn voorsprong was zelfs dusdanig dat hij veel later dan zijn achtervolgers nieuwe banden kon halen zonder de koppositie te verspelen. Hij zat in een zetel voor de overwinning, totdat de motor er opeens genoeg van had. In plaats van de winnaar werd hij de eerste uitvaller.
Daarmee ging het gevecht tussen Russell en Verstappen ineens om de overwinning. De twee hadden om de een of andere reden in dezelfde ronde nieuwe banden gehaald en zonder DRS en zonder bandenvoordeel lukte het Verstappen niet om de Brit in te halen. In de achtergrond kwam Pérez, die een aantal ronden later was gestopt, opzetten. De Mexicaan wilde dolgraag langs Verstappen om Russell aan te vallen, maar Red Bull hield de boot af. Daar had het een goede reden voor, want in de 28e ronde haalde het Verstappen voor de tweede keer naar de pits. Hij wisselde zijn mediums in voor een set zachte banden, waarmee hij overduidelijk op een 3-stopstrategie zat.
Niet lang daarna ging Pérez Russell voorbij. Mercedes had het Pérez moeilijk kunnen maken door Russell meteen naar de pits te halen, maar deed dat vreemd genoeg niet. Te lang hield het team vast aan een 2-stopper en dat bleek de verkeerde strategie. Verstappen zat acht rondjes na zijn stop alweer aan de staart van Russell, die toen wel nieuwe banden liet omleggen. Pérez had inmiddels een dusdanige voorsprong opgebouwd dat hij een ronde later hetzelfde kon doen zonder zijn plek aan Russell te verliezen.
Verstappen ging zodoende voor het eerst in de race aan de leiding en niet zo zuinigjes ook. Op zijn oude banden wist hij het gat naar Pérez constant te houden, zodat hij na zijn derde stop weer vlak achter zijn teamgenoot zat. Opnieuw moest Pérez aan de kant, waar de Mexicaan niet blij mee was. Doordat Mercedes Russell in de slotfase nog een derde keer naar de pits haalde, kon Red Bull met Pérez hetzelfde doen, waardoor hij in ieder geval nog het bonuspunt voor de snelste raceronde pakte. Zodoende ging Red Bull er met de volle buit vandoor en daar had na tien ronden waarschijnlijk geen hond meer op gerekend.
Zo goed als de race voor Red Bull verliep, zo desastreus pakte ‘ie uit voor Ferrari. Na het uitvallen van Leclerc moest Sainz de eer voor de Italianen hooghouden. Hij knokte zich nog terug na zijn uitglijder in de openingsfase en tegen het einde van de race lag hij vijfde, vlak achter Bottas. Hij kwam de Fin niet voorbij, dus haalde Ferrari hem voor de derde keer naar de pits. Bottas probeerde de race zonder verdere pitstops uit te rijden en dat was wederom de verkeerde strategie, ook omdat zijn derde bandenset veel harder afbouwde dan de tweede. In twaalf ronden tijd had hij zijn voorsprong op Sainz erdoorheen gejaagd en ging hij gauw voor de bijl.
Achter Sainz was Hamilton ongezien mee naar voren geslopen. Als een duveltje uit een doosje lag hij opeens zesde. Nadat ze Bottas voorbij waren gegaan, haalde hij Sainz ook nog in en lag hij vierde, niet eens heel ver achter Russell. Door een koelprobleem moest hij uiteindelijk vaart minderen en eindigde hij toch nog als vijfde.
Hamiltons herstel riep meteen de vraag op of hij de race niet had kunnen winnen zonder die botsing in de openingsronde. De lekke band die hij daarbij opliep kostte hem niet alleen ruim 50 seconden, maar ook nog een van zijn twee setjes mediums, die onder zijn Mercedes fantastisch werkten, zoals hij halverwege de race demonstreerde.
Hamilton liet na zijn botsing in de eerste ronde een set zachte banden monteren. Die banden bouwden aan het eind van de stint vrij hard af, waarna Hamilton in de 22e ronde zijn enige resterende setje mediums liet omleggen. Hij viel terug naar de 19e plaats, maar toen hij uit het verkeer was, waren zijn rondetijden verbluffend. Binnen twintig ronden rukte hij op naar de zesde plaats, waar hij op veel oudere banden dezelfde rondetijden reed als Russell, Bottas en Sainz voor hem. Pas in de 48e ronde liet Hamilton de zachte banden monteren. Op de rode banden was hij iets minder indrukwekkend, maar nog altijd in staat om Sainz, wiens banden maar iets ouder waren, in te halen. Hij wist zijn achterstand op Russell terug te brengen tot iets meer dan tien seconden totdat ze het allebei rustiger aan moesten doen.
Hamiltons sterke race deed vermoeden dat hij zijn bolide veel meer voor de race had afgesteld dan Russell, die na zijn sterke kwalificatie juist wat tegenviel in de race. Mede doordat hij het in de slotfase rustiger aan moest doen, eindigde hij op meer dan een halve minuut van Verstappen, maar daar staat tegenover dat Verstappen door zijn spin maar een halve raceafstand had om dat verschil op te bouwen. Bovendien leek Leclerc nog sneller.
Hamilton was als enige snel met wat in feite een 2-stopstrategie was. Doordat hij op een andere strategie dan de rest zat, zijn zijn rondetijden wat lastig te vergelijken met die van de rest, maar hier dan toch een overzicht van de gemiddelde voor brandstoflast gecorrigeerde rondetijden per stint (extreem trage ronden zijn weggelaten):
Hamilton
Stint 2: 1:25.68 (21 ronden)
Stint 3: 1:25.23 (26 ronden)
Stint 4: 1:25.90 (18 ronden)
Verstappen
Stint 1: 1:24.40 (13 ronden)
Stint 2: 1:25.37 (15 ronden)
Stint 3: 1:24.84 (16 ronden)
Stint 4: 1:26.04 (22 ronden)
Pérez
Stint 1: 1:25.38 (17 ronden)
Stint 2: 1:25.51 (20 ronden)
Stint 3: 1:25.82 (16 ronden)
Stint 4: 1:25.46 (13 ronden)
Russell
Stint 1: 1:25.00 (13 ronden)
Stint 2: 1:25.96 (23 ronden)
Stint 3: 1:26.07 (15 ronden)
Stint 4: 1:26.51 (15 ronden)
Sainz
Stint 1: 1:25.34 (10 ronden)
Stint 2: 1:25.68 (21 ronden)
Stint 3: 1:25.49 (14 ronden)
Stint 4: 1:26.34 (21 ronden)
Hamilton was in zijn stints net zo snel of sneller dan Russell, ondanks dat Russell kortere stints reed en daardoor sneller had moeten zijn. Over de gehele raceafstand was Hamilton op de baan ongeveer net zo snel als Pérez, ondanks de problemen in de slotfase, ondanks dat zijn banden gemiddeld ouder waren en ondanks dat hij noodgedwongen het grootste gedeelte van de race op de voor hem inferieure zachte banden moest afleggen. Omdat Hamilton een pitstop wist uit te sparen, had het spannend kunnen worden met Verstappen, die op zijn beurt natuurlijk ook tijd had verloren met die spin en het oponthoud achter Russell.
Interessant genoeg was Hamilton een van de weinige coureurs die beter waren op de mediums. De meeste coureurs wisselden bij hun eerste stop naar de mediums, om te ontdekken dat de gele banden nogal traag waren, terwijl de levensduur niet veel beter was dan die van de rode banden. Alleen de coureurs die aan een 2-stopper probeerden vast te houden, bleven op de mediums rijden, de rest wisselde weer naar de zachte band, wat de betere strategie bleek.
Bottas was een van de coureurs die maar twee keer zijn banden liet verwisselen. Halverwege de race dook hij de pits in om Sainz voor te blijven (zie de racevoortgang). Hij had daarna niet de snelheid om bij de Ferrari weg te rijden. Erger was dat hij zijn tweede set mediums veel harder aan schroot reed dan zijn eerste set, wat hem twee plekken kostte in de slotfase. De coureur weet zijn ondergang aan een verkeerde strategie, maar toonde zich daarmee weer eens onvoldoende zelfkritisch.
Ocon reed ongemerkt een goede race en eindigde als zevende. Een zieke Norris eindigde met een vergelijkbare 3-stopper niet ver achter hem als achtste, nog net in de lead lap. Alonso herstelde zich van een beroerde kwalificatie en een motorwissel door vanaf achteraf naar de negende plek op te rukken. Tussendoor werkte hij een aardig duel met Tsunoda af. Op de mediums was de Japanner sneller, op de zachte band was de Spanjaard sterker. Helaas voor Tsunoda werkten beide coureurs drie van hun vier stints op de zachte band af.
Net buiten de punten eindigde Vettel met een op het oog optimale 2-stopper. Hij trok zich niks aan van het pitstopgeweld voor hem en bleef lang op zijn zachte banden doorrijden, om na zijn stop weer een lange stint op de zachte banden af te leggen. Pas in de slotfase wisselde hij naar de mediums en inderdaad was hij op de gele band veel minder sterk. Hij was zelfs dusdanig langzaam dat Alonso en Tsunoda hem bij hun laatste stop wisten te overcutten. Wellicht had Vettel achterafgezien dus ook beter voor een 3-stopper kunnen kiezen.
Ricciardo kreeg weer eens een vernedering te verwerken. Hij begon voor zijn zieke teamgenoot, maar hij eindigde ruimschoots achter hem op de baan en buiten de punten. Vroeg in de race wisselden de oranje bolides al van positie en na zijn stop was het helemaal harken. De snelheid was er totaal niet.
Niet veel beter zal Gasly zich gevoeld hebben. De Fransman heeft altijd een grote mond dat Red Bull hem weer terug moet nemen, maar hij wordt dit jaar overklast door Tsunoda. In het begin van de race reed hij nog achter zijn teamgenoot aan, maar hij was hem al uit het oog verloren toen hij Stroll achterstevoren tikte en een tijdstraf verzamelde. Voor het resultaat maakte het niet uit, want hij eindigde alsnog in de kofferbak van Ricciardo.
Volledig ontgoocheld moet Schumacher zijn geweest. De Duitser had zich netjes in de top 10 gekwalificeerd en zal na een goede start wel stiekem rijk hebben gerekend. Helaas voor hem flopte de strategie volledig. Hij hoopte met twee stops te kunnen volstaan, maar verloor door een te late eerste stop al drie plaatsen. Nog voordat de race halverwege was, wisselde hij naar de mediums met het doel geen verdere stops te maken, maar dat was veel te optimistisch. In de slotfase gingen zijn rondetijden door het dak en verloor hij ook nog zijn plekken aan Ricciardo en Gasly, zodat hij als veertiende eindigde en nog steeds op zijn eerste WK-punten wacht.
Stroll eindigde na een kansloze race en een opdoffer van Gasly eenzaam als vijftiende. De zestiende plek ging naar Latifi, die zich in de slotfase nog langs Magnussen had geknokt. Als enige coureur probeerde de Deen de harde banden uit, maar daardoor was hij de hele race zo traag dat hij na zijn akkefietje bij de start in de achterhoede bleef steken. Een duidelijk teken dat Haas in de race wat betreft de bandenstrategieën volledig op een dwaalspoor zat.
Laatste werd Albon, die klaagde dat hij zijn banden met geen mogelijkheid in leven kon houden, waardoor hij uiteindelijk vier keer zijn banden liet verwisselen. Een vreemde gang van zaken voor de coureur die in Australië nog bijna de hele race op een set banden had afgewerkt. Steeds gingen de banden onder zijn Williams binnen enkele trage rondjes al kapot en dus eindigde hij afgetekend als laatste.
Zhou was voor zijn uitvallen weinig indrukwekkend, in tegenstelling tot Leclerc, die de race zonder zijn uitvalbeurt ongetwijfeld had gewonnen. De geschatte gemiddelde racesnelheid, gebaseerd op de voor brandstof gecorrigeerde rondetijden en het tijdsverlies in de pits, staan hieronder weergegeven:
De bevindingen:
– Hamilton had de snelheid om Verstappen uit te dagen voor de overwinning, maar was waarschijnlijk (ook) kansloos geweest tegen Leclerc
– Verstappen was vooraan de eerste coureur die naar een 3-stopstrategie overstapte en die beslissing was een schot in de roos
– Russell had de snelheid niet van de Red Bulls, maar Mercedes had het Red Bull wel lastiger kunnen maken
– Bottas verloor vierde plaats doordat zijn tweede set mediums veel sneller sleet dan zijn eerste
– Haas was tactisch totaal niet bij de les en dat kostte Schumacher mogelijk een puntenfinish
